Welf III
| |
| książę Karyntii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data urodzenia |
ok. 1016 |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka |
Ermentruda z Luksemburga |
Welf III (ur. ok. 1016, zm. 13 listopada 1055 w Bodman) – książę Karyntii od 1047, ostatni przedstawiciel starszej linii dynastii Welfów.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Welf był synem hrabiego Altdorfu Welfa II oraz Ermentrudy, córki hrabiego Moselgau Fryderyka z Luksemburga. W 1030 po śmierci ojca przejął dobra rodowe położone w Szwabii i Bawarii. Dzięki rodzinnym koneksjom miał znaczne wpływy, poszerzał aktywnie swoje posiadłości – m.in. w 1045 pozyskał część dziedzictwa po hrabiach Ebersbergu. W 1047 cesarz Henryk III Salicki przyznał mu tytuły księcia Karyntii i margrabiego Werony i chociaż Welf praktycznie nie przebywał w tych krajach, podniosło to jego znaczenie polityczne. W 1051 brał udział w wyprawie Henryka III przeciwko Węgrom, pustosząc regiony na północ od Dunaju. Jednak w 1053 przyłączył się do konspiracji przeciwko Henrykowi III prowadzonej przez wygnanego księcia Bawarii Konrada I. Plan zamordowania cesarza i oddania korony Konradowi nie powiódł się z powodu śmierci obu głównych spiskowców (Konrada i Welfa) w 1055. Welf III na łożu śmierci miał wyznać cesarzowi plany i osoby konspiratorów oraz błagać go o przebaczenie.
Zmarł bezpotomnie, co oznaczało koniec starszej linii dynastii Welfów. Swoje dobra zamierzał przekazać klasztorowi Altdorf, jednak jego matka, Ermentruda, wezwała z Italii swojego wnuka, a siostrzeńca Welfa, Welfa IV aby objął dziedzictwo wymarłej dynastii. Ten zapoczątkował młodszą linię dynastii Welfów.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Franz von Krones: Welf III.. W: Allgemeine Deutsche Biographie. T. 41. Leipzig: Verlag von Dunckler & Humblot, 1896, s. 676–677.
- Welf III.. [w:] Genealogie Mittelalter: Mittelalterliche Genealogie im Deutschen Reich bis zum Ende der Staufer: Materialsammlung [on-line]. [dostęp 2017-07-05].
- Welf III. Herzog v.Kärnten. [w:] WW-Person [on-line]. [dostęp 2017-07-05].