Wasilij Pietrienko
generał porucznik | |
Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1912 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1929–1976 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Główne wojny i bitwy | |
Późniejsza praca |
profesor akademii wojskowej |
Odznaczenia | |
Wasilij Jakowlewicz Pietrienko, Wasyl Petrenko (ros. Василий Яковлевич Петренко, ur. 19 grudnia 1911?/1 stycznia 1912 we wsi Koczubejiwka w rejonie czutowskim w obwodzie połtawskim, zm. 21 marca 2003 w Moskwie) – radziecki generał porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1943).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w ukraińskiej rodzinie chłopskiej. Skończył szkołę średnią, pracował na wsi, w 1929 został powołany do Armii Czerwonej, w 1932 ukończył szkołę piechoty, a w 1940 Akademię Wojskową im. Frunzego. Od czerwca 1941 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na Froncie Woroneskim, Centralnym i 1 Ukraińskim, we wrześniu 1943 brał udział w bitwie o Dniepr, dowodził 266 Dywizją Piechoty, później 107 Dywizją Piechoty 60 Armii Frontu Centralnego/1 Frontu Ukraińskiego. Uczestniczył w walkach na przyczółku sandomierskim, wyzwalaniu obozu Auschwitz-Birkenau[1] (27 stycznia 1945), operacji górnośląskiej i rozbiciu wojsk wroga na terytorium Niemiec. W 1948 ze złotym medalem ukończył Wojskową Akademię Sztabu Generalnego i został dowódcą 37 Dywizji Zmechanizowanej Gwardii w Leningradzie, 1951–1953 był zastępcą dowódcy korpusu w Grupie Wojsk Radzieckich w Niemczech, później w Uzbekistanie i Tadżykistanie, a od 1957 I zastępcą dowódcy 14 Armii w Kiszyniowie. Od października 1958 pracował w Akademii Wojskowej im. Frunzego, w 1967 otrzymał stopień generała porucznika, był kandydatem nauk wojskowych (1961), adiunktem (1964) i profesorem (1970), w 1976 zakończył służbę wojskową.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (17 października 1943)
- Order Lenina (dwukrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru (trzykrotnie)
- Order Suworowa II klasy
- Order Suworowa III klasy
- Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy
- Order Żukowa (25 kwietnia 1995)
- Order Krzyża Grunwaldu III klasy (Polska Ludowa, 24 czerwca 1946)[2]
I medale.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Скончался освободитель Освенцима - РИА Новости, 21.03.2003 [online], ria.ru [dostęp 2018-01-31] (ros.).
- ↑ Odznaczenia generałów, oficerów i szeregowych b. 4-go Ukraińskiego Frontu za wybitne zasługi przy wyzwaleniu Polski spod okupacji - M.P.1947.27.210 [online], sip.lex.pl [dostęp 2020-01-03] (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Absolwenci Akademii Wojskowej im. M. Frunzego
- Absolwenci Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K.J. Woroszyłowa
- Ukraińscy Bohaterowie Związku Radzieckiego
- Cudzoziemcy odznaczeni Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy
- Generałowie porucznicy Sił Zbrojnych ZSRR
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru
- Odznaczeni Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy
- Odznaczeni Orderem Czerwonej Gwiazdy
- Odznaczeni Orderem Lenina
- Odznaczeni Orderem Suworowa
- Odznaczeni Orderem Wojny Ojczyźnianej I klasy
- Odznaczeni Orderem „Za Służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR”
- Odznaczeni Orderem Żukowa
- Radzieccy wojskowi narodowości ukraińskiej
- Radzieccy dowódcy dywizji w II wojnie światowej
- Urodzeni w 1912
- Zmarli w 2003