Wacław Żyborski

Wacław Stanisław Żyborski
	; Wacław Żyborski; (około 1938 roku, ze zbiorów NAC)
Data i miejsce urodzenia	4 grudnia 1893 ; Kowno
Data śmierci	1966
	Odznaczenia

Wacław Stanisław Żyborski (ur. 4 grudnia 1893 w Kownie, zm. 1966) – polski urzędnik administracji II Rzeczypospolitej, kapitan piechoty rezerwy Wojska Polskiego, dyrektor Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w latach 1937–1939, skarbnik zarządu powołanego w Palestynie Związku Pracy dla Państwa^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wacław Żyborski ukończył szkołę średnią w Małopolsce, będąc uczniem należał do organizacji niepodległościowych. Od 6 sierpnia 1918 roku służył w Legionach Polskich. Uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej i w powstaniach śląskich (w grudniu 1920 roku służył, w stopniu podporucznika, w referacie defensywnym krakowskiej ekspozytury Oddziału II Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego), później, do 1929 roku, służył w Wojsku Polskim. W 1928 roku został awansowany na kapitana (ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku), a w 1934 roku – przeniesiony do rezerwy^[2].

Od 1929 roku pracował w Urzędzie Wojewody Tarnopolskiego, a od 1934 roku – w warszawskim urzędzie wojewódzkim. Od 1935 roku pracował na stanowisku naczelnika Wydziału Bezpieczeństwa Departamentu Politycznego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a 8 lutego 1937 roku awansował na stanowisko dyrektora Departamentu Politycznego tego ministerstwa.

W 1934 roku uczestniczył w organizacji Miejsca Odosobnienia w Berezie Kartuskiej^[3]. W 1938 roku wydał ściśle tajną instrukcję administracyjną o nienadawaniu mniejszościom niemieckim jakichkolwiek dodatkowych praw^[4].

W czasie II wojny światowej organizował (i został skarbnikiem) bliskowschodniego Zarządu Związku Pracy dla Państwa w Tel-Avivie^[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Niepodległości (9 stycznia 1932)^[6]
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (9 listopada 1932)^[7]
Krzyż Walecznych (czterokrotnie)^[2]
Złoty Krzyż Zasługi (11 listopada 1936)^[8]
Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[9]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Alicja Bieńkowska, Działalność Związku Pracy dla Państwa na Bliskim Wschodzie w czasie II wojny światowej, w: Archiwum Emigracji, Studia — Szkice — Dokumenty, Toruń, Rok 2009, Zeszyt 1 (10), s. 76.
↑ ^a ^b Rocznik Oficerski 1928 Lista starszeństwa. [dostęp 2014-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-13)].
↑ Z ANTOLOGII TOLERANCJI POLSKIEJ - BEREZA KARTUSKA POLSKI OBÓZ KONCENTRACYJNY. tokfm.pl, 19 kwietnia 2012. [dostęp 2017-09-19].
↑ Baza nazwisk. [dostęp 2014-05-10]. (niem.).
↑ AlicjaA. Bieńkowska AlicjaA., Działalność Związku Pracy dla Państwa na Bliskim Wschodzie w czasie drugiej wojny światowej, „Archiwum Emigracji * Studia * Szkice * Dukumenty”, 1 (10), Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 2009, s. 73–90, ISBN 978-83-231-2385-9 .
↑ M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu administracji państwowej i pracy społecznej”.
↑ M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie państwowej”.
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 857–858.

[1] Alicja Bieńkowska, Działalność Związku Pracy dla Państwa na Bliskim Wschodzie w czasie II wojny światowej, w: Archiwum Emigracji, Studia — Szkice — Dokumenty, Toruń, Rok 2009, Zeszyt 1 (10), s. 76.

[K-2] Rocznik Oficerski 1928 Lista starszeństwa. [dostęp 2014-05-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-05-13)].

[3] Z ANTOLOGII TOLERANCJI POLSKIEJ - BEREZA KARTUSKA POLSKI OBÓZ KONCENTRACYJNY. tokfm.pl, 19 kwietnia 2012. [dostęp 2017-09-19].

[MN-4] Baza nazwisk. [dostęp 2014-05-10]. (niem.).

[PP-5] AlicjaA. Bieńkowska AlicjaA., Działalność Związku Pracy dla Państwa na Bliskim Wschodzie w czasie drugiej wojny światowej, „Archiwum Emigracji * Studia * Szkice * Dukumenty”, 1 (10), Toruń: Uniwersytet Mikołaja Kopernika, 2009, s. 73–90, ISBN 978-83-231-2385-9 .

[6] M.P. z 1932 r. nr 12, poz. 16 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.

[7] M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 295 „za zasługi na polu administracji państwowej i pracy społecznej”.

[8] M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 469 „za zasługi w służbie państwowej”.

[9] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]