W żłobie leży

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pocztówka z fragmentem tekstu kolędy
Posłuchaj tej kolędy w wykonaniu artystów studia Accantus

W żłobie leży – jedna z polskich kolęd, powstała w XVII lub XVIII wieku.

Według historiograficznych źródeł jezuickich kolęda jest przypisywana słynnemu kaznodziei królewskiemu, Piotrowi Skardze[1]. Tadeusz Skoczek, bez wskazania źródeł, podaje, że melodia kolędy oparta jest na polonezie koronacyjnym Władysława IV Wazy[2].

Opracowanie treści[edytuj | edytuj kod]

Kolęda składa się z czterech strof, wraz z osobnymi refrenami. Pierwsza strofa jest pytaniem o to, kto przyjdzie do leżącego w żłobie Jezusa Chrystusa, w refrenie natomiast podmiot liryczny przyzywa pasterzy, by przyszli i przygrywali Panu naszemu. Druga strofa z refrenem to zapowiedź podążenia za pasterzami wszystkich ludzi, którzy również chcą pocieszyć płaczącego Jezusa. W trzeciej zwrotce, ośmieleni obecnością aniołów, wszyscy ludzie będący u żłóbka mogą wysławiać Boga narodzonego w postaci Dziecięcia. W czwartej strofie witamy się z Jezusem i wierzymy, że dzięki naszej miłości przyszedł na świat w ubogiej stajni.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Małgorzata Lubieniecka, Między paradoksem a rzeczywistą koniecznością: Pieśń religijna w muzycznej twórczości jezuitów, [w:] Łukasz Burkiewicz i inni red., Polska kultura religijna. Studia o polskiej religijności na prześtrzeni wieków, Wydawnictwo Naukowe Akademii Ignatianum w Krakowie, 2019, s. 383-402 [dostęp 2025-05-27] (pol.).
  2. Tadeusz Skoczek, Z kolędą przez stulecia, [w:] Tadeusz Skoczek, Janusz Gmitruk, Jolanta Załęczny, Z kolędą przez stulecia, Warszawa: Muzeum Historii Polskiego Ruchu Ludowego : Muzeum Niepodległości, 2017, s. 16, ISBN 978-83-65439-09-3 [dostęp 2024-05-27] (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]