Włodzimierz Stępiński (ur. 1949)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Włodzimierz Stępiński
Data urodzenia

15 kwietnia 1949

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia Niemiec XIX i XX w., historia powszechna
Doktorat

1979

Habilitacja

1990
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Profesura

30 listopada 2001

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Szczeciński

Włodzimierz Wojsław Stępiński (ur. 15 kwietnia 1949) – polski historyk, specjalizujący się w historii powszechnej XIX i XX, szczególnie Niemiec. Profesor nauk humanistycznych.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jest synem Bogusława Stępińskiego, członka redakcji pisma „Zadruga” (1937–39), więźnia politycznego w PRL, skazanego w sfingowanym procesie pokazowym w 1952.

Stopień naukowy doktora uzyskał w 1979 na podstawie pracy Życie gospodarcze Szczecina w pierwszej połowie XIX w. Habilitował się w 1990 na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu na podstawie rozprawy Własność junkierska na Pomorzu Zachodnim w latach 1807–1914. 30 listopada 2001 otrzymał tytuł profesora.

Wykładowca na Uniwersytecie Szczecińskim.

W 2012 został członkiem prezydium Komitetu Nauk Historycznych PAN[1].

Publikował m.in. na łamach czasopism „Materiały Zachodniopomorskie”, „Zapiski Historyczne”, „Roczniki Historyczne” i „Przegląd Zachodniopomorski”.

Publikacje książkowe[edytuj | edytuj kod]

  • Kamień Pomorski w XII i XIII wieku, Warszawa–Poznań 1975
  • Przemiany kapitalistyczne w życiu gospodarczym Szczecina w pierwszej połowie XIX w., Warszawa–Poznań 1984
  • Własność junkierska na Pomorzu Zachodnim w latach 1807–1914, Szczecin, t. 1–2,1989

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Prezydium. www.knh.pan.pl. [dostęp 2015-10-23].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]