Thiofrid
| |
| Data śmierci |
1110 |
|---|---|
| Opat Echternach | |
| Okres sprawowania |
1081–1110 |
| Wyznanie |
katolickie |
| Kościół |
rzymskokatolicki |
| Inkardynacja | |
| Śluby zakonne |
|
Thiofrid, także Theofried, łac. Thiofridus Epternacensis (zm. 1110) – mnich benedyktyński, opat klasztoru w Echternach (1081–1110), autor żywotów świętych, m.in. św. Wilibrorda, biskupa Fryzów i św. Lutwina, biskupa Trewiru oraz czterotomowego traktatu na temat kultu relikwii „Flores epitaphii Sanctorum”.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Nie wiadomo gdzie i kiedy urodził się Thiofrid – imię wskazuje na pochodzenie ze Szwabii lub Alzacji[1]. Mógł przebywać w opactwie w Echternach już w czasie wyniesienia na ołtarze św. Wilibrorda w 1031 roku[2], nie wszyscy badacze się co do tego zgadzają[1]. Po śmierci opata klasztoru Regimberta w 1081 objął z jego nadania opactwo[3], co potwierdził papież Grzegorz VII w 1083 roku[2]. Funkcję opata sprawował do śmierci w 1110 roku[2].
Blisko współpracował z arcybiskupem Trewiru Brunem (1102–1124), któremu poświęcił jedno ze swoich dzieł – „Flores epitaphii Sanctorum”[2].
Służył jako mediator w sporze pomiędzy mieszkańcami Middelburga w Walcheren[2] po zwycięstwie nad wojskami syna Baldwina Flandryjskiego, który siłą próbował odzyskać niezapłacone podatki od miejscowej ludności[4]. Miejscowi odparli wojska, zadając ogromne straty przeciwnikowi, co przypisane zostało św. Wilibrordowi[4]. Po zwycięstwie między mieszkańcami Middelburga wywiązał się konflikt a poproszony o interwencję Thiofrid doprowadził do zgody[4] i zapobiegł wojnie domowej[5].
Autor wielu prac, m.in. żywotów świętych, m.in. św. Wilibrorda, biskupa Fryzów i św. Lutwina, biskupa Trewiru[2]. Autor czterotomowego dzieła na temat kultu relikwii „Flores epitaphii Sanctorum”, w którym przedstawił typologię relikwii i opisał najważniejsze z nich[6]. Według Thiofrida, relikwie były obiektami, przez które bóg manifestował swoją obecność i moc[7]. Miał korespondować z Grzegorzem VII, Lanfrankiem z Bec i Robertem z Molesme[5].
Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]
Prace podane za Allgemeine Deutsche Biographie[2]:
- „Flores epitaphii Sanctorum”, pomiędzy 1098 a 1104/05
- „Vita s. Willibrordi”
- „Vita s. Lutwini archiepiscopi Trevir.”
- „Vita s. Irminae”
- „Sermo in natalem s. Willibrordi”
- „Sermo in natalem s. Wilgisli, patris s. Willibrordi”
- „Sermo de Sanctorum reliquiis”
- „Sermo de veneratione Divorum”
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Willibrord Lampen: Thiofrid von Echternach. Eine philologisch-historische Untersuchung. 1920, s. 1. [dostęp 2015-11-28]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g Franz Xaver Kraus: Theofried. W: Allgemeine Deutsche Biographie, Tom 37. 1894, s. 716-717. [dostęp 2015-11-28]. (niem.).
- ↑ Willibrord Lampen: Thiofrid von Echternach. Eine philologisch-historische Untersuchung. 1920, s. 3. [dostęp 2015-11-28]. (niem.).
- ↑ a b c Michael Lapidge, Malcolm Godden, Simon Keynes: Anglo-Saxon England. Cambridge University Press, 2000, s. 206. ISBN 978-0-521-65203-2. [dostęp 2015-11-28]. (ang.).
- ↑ a b Willibrord Lampen: Thiofrid von Echternach. Eine philologisch-historische Untersuchung. 1920, s. 4. [dostęp 2015-11-28]. (niem.).
- ↑ Karin Fuchs: Zeichen und Wunder bei Guibert de Nogent: Kommunikation, Deutungen und Funktionalisierungen von Wundererzählungen im 12. Jahrhundert. Walter de Gruyter,, 2008, s. 39. ISBN 978-3-486-84356-9. [dostęp 2015-11-28]. (niem.).
- ↑ Bruno Reudenbach, Gia Toussaint: Reliquiare im Mittelalter. Walter de Gruyter, 2011, s. 63. ISBN 978-3-05-004913-7. [dostęp 2015-11-28]. (niem.).