Terry Francona
pierwszobazowy | |||||||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Terrence Jonathon Francona | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pseudonim |
Tito | ||||||||||||
Data i miejsce urodzenia |
22 kwietnia 1959 | ||||||||||||
Odbijał |
lewą | ||||||||||||
Rzucał |
lewą | ||||||||||||
Debiut |
19 sierpnia 1981 | ||||||||||||
Ostatni występ |
19 kwietnia 1990 | ||||||||||||
Statystyki | |||||||||||||
Średnia uderzeń |
0,274 | ||||||||||||
Home runy |
16 | ||||||||||||
Uderzenia |
474 | ||||||||||||
RBI |
143 | ||||||||||||
Kariera klubowa | |||||||||||||
| |||||||||||||
Kariera menedżerska | |||||||||||||
|
Terrence Jonathon Francona (ur. 22 kwietnia 1959) – amerykański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego. Jest synem Tito Francony.
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
W czerwcu 1977 został wybrany w drugiej rundzie draftu przez Chicago Cubs[1], jednak nie podpisał kontraktu z organizacją tego klubu, gdyż zdecydował się podjąć studia na University of Arizona, gdzie w latach 1979–1980 grał w drużynie uniwersyteckiej Arizona Wildcats, z którą w 1980 wygrał College World Series i MVP finałów[2]. W tym samym roku otrzymał Golden Spikes Award dla najlepszego amatorskiego baseballisty w kraju[3].
W czerwcu 1980 został wybrany w pierwszej rundzie draftu z numerem 22. przez Montreal Expos i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Memphis Chicks, reprezentującym poziom Double-A[1][4]. W Major League Baseball zadebiutował 19 sierpnia 1981 w meczu przeciwko Houston Astros[1]. W klubie z Kanady występował przez 5 sezonów, następnie grał w Chicago Cubs, Cincinnati Reds, Cleveland Indians i w Milwaukee Brewers, w którym zakończył zawodniczą karierę[1]
Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]
Karierę trenerską rozpoczął w 1991 w organizacji Chicago White Sox, będąc członkiem sztabu szkoleniowego klubów farmerskich tego zespołu[5]. Prowadził między innymi w latach 1992–1996 zespół Birmingham Barons[6], w którym występował wówczas Michael Jordan[7]. W sezonie 1996 był trenerem trzeciej bazy w Detroit Tigers[8].
30 października 1996 został mianowany menadżerem Philadelphia Phillies mając 37 lat i był wówczas najmłodszym menadżerem w MLB[6]. Po zakończeniu sezonu 2000 został zwolniony z tej funkcji po uzyskaniu ujemnego bilansu zwycięstw i porażek (285–363)[9][10]. W kolejnych latach był menadżerem generalnym Cleveland Indians (2001)[9] oraz asystentem menadżera w Texas Rangers (2002) i Detroit Tigers (2003)[11].
4 grudnia 2003 został menadżerem Boston Red Sox i w pierwszym sezonie prowadzenia zespołu wygrał World Series; było to pierwsze mistrzostwo Red Sox od 1919 roku[11]. Ponadto, w sezonie 2004, uzyskał najlepszy w MLB spośród menadżerów bilans zwycięstw i porażek w postseason (11–3)[11]. Drugi tytuł mistrzowski z Boston Red Sox zdobył trzy lata później[6]. 2 czerwca 2009 został trzecim menadżerem w historii klubu, który osiągnął pułap 500 zwycięstw w sezonie zasadniczym[12]. 23 lipca 2011 po wygranym meczu ze Seattle Mariners zanotował 1000. zwycięstwo w karierze menadżerskiej[13].
8 października 2012 został menadżerem Cleveland Indians, a w pierwszym sezonie prowadzenia zespołu, osiągając bilans 92–70, otrzymał nagrodę American League Manager of the Year Award[6]. W 2016 poprowadził zespół do 94 zwycięstw w sezonie zasadniczym i pierwszych od 1997 roku World Series. Został także po raz drugi w swojej karierze szkoleniowej wybrany najlepszym menadżerem w American League[14].
Statystyki menadżerskie[edytuj | edytuj kod]
Stan na koniec sezonu 2018[10]
Sezon | Klub | Liga | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Proc. zw. i por. |
---|---|---|---|---|---|---|
1997–2000 | Philadelphia Phillies | NL | 648 | 285 | 363 | 0,440 |
2004–2011 | Boston Red Sox | AL | 1296 | 744 | 552 | 0,574 |
2013–2023 | Cleveland Indians/Guardians | AL | 1678 | 921 | 757 | 0,549 |
Łącznie w karierze | 3622 | 1950 | 1672 | 0,538 |
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
3× AL Manager of the Year | 2013, 2016, 2022 | [6][14] |
2× zwycięzca w World Series | 2004, 2007 | [6] |
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Terry Francona Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Terry Francona HOF. arizonawildcats.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Wildcat Great Terry Francona and the Boston Red Sox Celebrate World Series Title. arizonawildcats.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Terry Francona Statistics & History. baseball-reference.com. [dostęp 2013-09-01]. (ang.).
- ↑ Terry Francona has no end in sight. espn.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Manager and Coaches - Terry Francona. indians.mlb.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Cleveland Indians manager Terry Francona sends birthday wishes to Michael Jordan. cleveland.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Cleveland Indians have always been Tito Francona's home team, now his son Terry Francona is their manager. cleveland.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b Terry Francona says managing the Cleveland Indians would be like a family reunion. cleveland.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b Terry Francona Managerial Record. baseball-reference.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b c Red Sox, manager Terry Francona agree to two-year contract extension. redsox.mlb.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Dice-K earns first win of '09, Francona gets 500th of career as BoSox top Tigers. espn.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ Terry Francona earns 1,000th win as Red Sox hand Mariners 14th straight defeat. espn.com. [dostęp 2015-06-28]. (ang.).
- ↑ a b Francona wins 2nd MOY Award with Tribe. indians.mlb.com. [dostęp 2016-11-16]. (ang.).