Tajar Zavalani

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tajar Zavalani
T.Z., ZAKS, TANI, TARZANI, TA
Ilustracja
Tajar Zavalani (1945)
Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1903
Monastir

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1966
Wielka Brytania

Narodowość

albańska

Język

albański, angielski

Alma Mater

Uniwersytet Komunistyczny w Leningradzie

Dziedzina sztuki

pisarz, dziennikarz, historyk, tłumacz

Tajar Zavalani też jako: Thomas-Henry Zavalani (ur. 15 sierpnia 1903 w Monastirze[1], zm. 19 sierpnia 1966 w Wielkiej Brytanii[2][3]) – albański pisarz, dziennikarz, historyk i tłumacz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn działacza narodowego Fehima i Qerime z d. Frashëri. Kształcił się w szkole francuskiej w Monastirze, a w czasie I wojny światowej kontynuował naukę w liceum francuskim w Salonikach[3]. Do Albanii przyjechał w roku 1922 i podjął pracę w ministerstwie spraw zagranicznych[2]. Był sekretarzem komisji d.s. delimitacji granic Albanii, kierowanej przez Ali Paszę Kolonję, a także sekretarzem poselstwa albańskiego w Rzymie[1]. Związany z radykalną organizacją Bashkimi (Jedność) w czerwcu 1924 wziął udział w zamachu stanu, który doprowadził do przejęcia władzy przez zwolenników Fana Noliego[2]. Po upadku rządu Noliego w grudniu 1924 Zavalani wyemigrował do Włoch, a następnie do Moskwy jako członek grupy młodych Albańczyków, którzy podjęli studia w uczelniach radzieckich. Studiował na Uniwersytecie Komunistycznym w Leningradzie, a w 1929 powrócił do Moskwy, gdzie odbywał studia ekonomiczne[2]. W 1930 dokonał wspólnie z Sejfullą Malëshovą tłumaczenia podstawowych dokumentów ruchu komunistycznego, w tym Manifestu komunistycznego na język albański[4]

W listopadzie 1930 wyjechał z ZSRR i zamieszkał w Berlinie, a następnie w Leysin (Szwajcaria), gdzie leczył się z powodu gruźlicy[2]. Powrócił do Albanii w styczniu 1933 i podjął pracę jako publicysta i tłumacz literatury francuskiej i rosyjskiej. Razem z Branko Merxhanim, Vangjelem Koçą i Nebilem Çiką był zaliczany do grupy młodych - radykalnych intelektualistów poddających krytyce panujące w Albanii stosunki społeczne i rządy elity wywodzącej się z czasów osmańskich[5]. Jedno z jego tłumaczeń - powieść Matka Gorkiego została objęta zapisem cenzury i nie doczekała się publikacji[6]. W 1935 objął stanowisko dyrektora liceum państwowego w Tiranie. W tym czasie objął kierownictwo Towarzystwa Literackiego Vllaznija. Po śmierci brata Hysena (który pozostał w ZSRR i w 1938 został rozstrzelany) radykalnie zmienił swoje poglądy stając się zagorzałym antykomunistą. Pod koniec lat 30. kierował wydziałem statystyki w ministerstwie finansów.

Po inwazji Włoch na Albanię w kwietniu 1939, Zavalani został internowany we Włoszech, skąd udało mu się uciec do Szwajcarii, skąd przez Francję przedostał się do Wielkiej Brytanii[1]. Tam też spotkał się z przebywającym na wygnaniu królem Zogiem I[2]. Od listopada 1940 pracował w sekcji albańskiej rozgłośni BBC, z którą związał się do końca życia[2]. Od 1941 kierował brytyjskim oddziałem organizacji Shqipëria e Lirë (Wolna Albania), założonej w Bostonie przez Kostandina Çekreziego[1]. Zmarł w 1966, w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym[3]. W 1998 nakładem wydawnictwa Phoenix ukazał się wybór listów Zavalaniego, w opracowaniu Ndriçima Kulli[7].

Był żonaty (w 1936 poślubił Marię Selmę, córkę Kahremana Vrioniego). Imię Zavalaniego nosi jedna z ulic w tirańskiej dzielnicy Babrruje.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • 1951: How Strong Is Russia (wyd. Londyn)
  • 1957-1963: Histori e Shqipnis (2 tomy, wyd. Londyn)
  • 1997: Land of Eagles (wyd. Londyn)
  • 1998: Misioni i shekullit XX (wyd. Tirana)
  • 2018: Ditar : (1942-1944) : (dhe shkrime të tjera) (wyd. Prisztina)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Rrugëtimet social-historike të Tajar Zavalanit përmes viteve 30'-40' të shekullit XX. Bota Sot. [dostęp 2023-10-12]. (alb.).
  2. a b c d e f g Robert Elsie: Historical Dictionary of Albania. Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2010, s. 10–11, seria: Historical Dictionaries of Europe, No. 75. ISBN 978-0-8108-6188-6. (ang.).
  3. a b c Paul Tabori: The Pen in Exile: An Anthology of Writers in Exile. London: Living Books, 1966, s. 252. (ang.).
  4. Kastriot Dervishi: Levizja komuniste në vitet 1924-1944 dhe formimi i PKSh-se. Tirana: 2006, s. 88. (alb.).
  5. Redi Halimi. A Liberal Government in King Zog’s Albania? Mehdi Frashëri and the Cabinet of the “Young” (1935-1936). „Südost-Forschungen”. 73 (1), s. 307-308, 2014. 
  6. Brunilda Prifti. Censura në letërsi gjatë mbretërimit të Zogu. „Seminari Ndërkombëtar për Gjuhën, Letërsinë dhe Kulturën Shqiptare”. 37 (1), s. 37, 2018. 
  7. Tajar Zavalani: Misioni i shekullit XX. Tirana: Phoenix, 1998, s. 304. ISBN 99927-607-3-7. (alb.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]