Szew międzyszczękowy
Szew międzyszczękowy
Szew międzyszczękowy (łac. sutura intermaxillaris) – szew czaszki łączący brzegi przyśrodkowe obu szczęk[1].
U człowieka przebiega na przedniej ścianie trzewioczaszki w linii pośrodkowej, łącząc wyrostki zębodołowe szczęk[1][2].
U ssaków, u których nie dochodzi do zrośnięcia się szczęki z kością międzyszczękową (siekaczową), odpowiednikiem szwu międzyszczękowego jest szew międzysiekaczowy (sutura interincisiva), łączący w linii pośrodkowej obie kości międzyszczękowe. Jest on szwem piłowatym lub harmonicznym. Zarasta (kostnieje) u konia domowego między 4 a 5 rokiem życia. Nie u wszystkich ssaków jednak kości te się łączą, u części w tym miejscu znajduje się szczelina międzysiekaczowa (fissura interincisiva)[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 1298, ISBN 83-200-1923-0.
- ↑ Ryszard Aleksandrowicz, Bogdan Ciszek, Anatomia kliniczna głowy i szyi, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 78–79, ISBN 978-83-200-3243-7.
- ↑ Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 235–236.
- ↑ Krysiak, Kobryń i Kobryńczuk 2012 ↓, s. 110.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, ISBN 978-83-01-16822-3.
