Szew klinowo-łuskowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czaszka człowieka. Szew klinowo-łuskowy zaznaczony na czerwono.

Szew klinowo-łuskowy (łac. sutura sphenosquamosa) – szew czaszki łączący kość klinową z częścią łuskową kości skroniowej[1][2].

U człowieka przebiega na bocznej ścianie części mózgowej czaszki, łącząc skrzydło większe kości klinowej (z przodu od kolca kości klinowej) z częścią łuskową kości skroniowej[2][3][4]. Znajdujące się w okolicy górnej części tego szwu miejsce czaszki, będące połączeniem trzech lub czterech kości: czołowej, klinowej, skroniowej i ciemieniowej, stanowi punkt kraniometryczny nazywany pterion. W życiu płodowym i niemowlęcym znajduje się tu ciemiączko przednio-boczne (ciemiączko klinowe), zamykające się zwykle w ciągu pierwszego roku życia[2][5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kazimierz Krysiak, Henryk Kobryń, Franciszek Kobryńczuk, Anatomia zwierząt. 1. Aparat ruchowy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 233–236, ISBN 978-83-01-16822-3.
  2. a b c Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 314–316.
  3. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 333.
  4. WSM 1996 ↓, s. 1298.
  5. Bochenek i Reicher 2019 ↓, s. 398.
  6. WSM 1996 ↓, s. 1134.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, ISBN 978-83-200-4323-5.
  • Polska Akademia Nauk Wydział Nauk Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, ISBN 83-200-1923-0.