Sulgi Lutfullin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sulgi Lutfullin
Сульги Лутфуллин
młodszy porucznik młodszy porucznik
Data i miejsce urodzenia

5 stycznia 1923
Ałmaty lub Özgön, ZSRR

Data i miejsce śmierci

1991
Andiżan, Uzbekistan

Przebieg służby
Lata służby

1942–1946

Siły zbrojne

Armia Czerwona

Jednostki

493 pułk artylerii przeciwpancernej

Stanowiska

dowódca działa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

kierownik magazynu

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order LeninaOrder Wojny Ojczyźnianej I klasyOrder Wojny Ojczyźnianej I klasyMedal „Za Odwagę” (ZSRR)

Sulgi Lutfullin (ros. Сульги Лутфуллин, ur. 5 stycznia 1923 w Ałma-Acie (lub w Özgönie[1]), zm. 1991 w Andiżanie) – radziecki wojskowy, młodszy porucznik, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był Ujgurem (według innych danych Uzbekiem). Skończył szkołę średnią, mieszkał w mieście Özgön, gdzie pracował w sądzie ludowym. W marcu 1942 został powołany do Armii Czerwonej, od kwietnia 1942 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył na różnych frontach, w tym Woroneskim i 1 Ukraińskim. Brał udział m.in. w bitwie pod Kurskiem, w operacji biełgorodzko-charkowskiej, sumsko-pryłuckiej, forsowaniu Dniepru, walkach na przyczółku na Dnieprze, operacji kijowskiej, żytomiersko-berdyczowskiej, w tym wyzwalaniu Berdyczowa i operacji proskurowsko-czerniowieckiej. Jako dowódca działa 493 pułku artylerii przeciwpancernej 13 Armii 1 Frontu Ukraińskiego w stopniu starszego sierżanta szczególnie wyróżnił się podczas operacji lwowsko-sandomierskiej i sandomiersko-śląskiej na terytorium Polski, w walkach o rozszerzenie przyczółka na Wiśle, przy forsowaniu Odry i walkach o rozszerzenie przyczółka nad Odrą. W walkach o przyczółek sandomierski 18 sierpnia 1944 trafił z działa 12 czołgów wroga, odpierając 8 kontrataków, niszcząc 5 czołgów i wyprowadzając działo i działon z okrążenia. Przy forsowaniu Odry 29 stycznia 1945 na południe od Ścinawy jako jeden z pierwszych przeprawił się przez Odrę ze swoim działonem. 29–30 stycznia 1945 w walkach o rozszerzenie przyczółka k. Niemstowa ogniem z działa i granatami przeciwpancernymi uszkodził 10 czołgów i dwa transportery opancerzone, jednocześnie unicestwiając ponad pluton niemieckiej piechoty. W 1945 ukończył kursy młodszych lejtnantów 13 Armii, w 1946 został zwolniony do rezerwy w stopniu młodszego lejtnanta. Mieszkał w Andiżanie, w 1964 ukończył Instytut Handlu, pracował w sieci handlowej, m.in. jako kierownik magazynu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

I medale.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]