Studebaker Gran Turismo Hawk
 Studebaker Gran Turismo Hawk | |
| Inne nazwy |
Studebaker GT Hawk |
|---|---|
| Producent | |
| Zaprezentowany |
październik 1961 |
| Okres produkcji |
1961–1964 |
| Miejsce produkcji | |
| Poprzednik | |
| Następca |
brak |
| Dane techniczne | |
| Segment |
sportowy |
| Typy nadwozia |
2-drzwiowy coupé |
| Silniki |
V8: 4,7 l (289ci) 210/225/240/289 KM |
| Skrzynia biegów |
3 lub 4-biegowa manualna / automatyczna |
| Napęd |
tylny |
| Długość |
5,18 m[1] |
| Szerokość |
1,80 m[1] |
| Wysokość |
1,39 m[1] |
| Rozstaw osi |
3,06 m[1] |
| Zbiornik paliwa |
68 l[1] |
| Liczba miejsc |
5 |
| Dane dodatkowe | |
| Konkurencja | |
Studebaker Gran Turismo Hawk – samochód o charakterze sportowym amerykańskiej marki Studebaker produkowany w latach 1961–1964 przez Studebaker-Packard Corporation, z pięciomiejscowym nadwoziem coupé. Gran Turismo Hawk wprowadzony został na rynek jako 1962 rok modelowy.
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
.jpg)
.jpg)
Model 1962[edytuj | edytuj kod]
Studebaker Gran Turismo Hawk był następcą sportowego coupe Studebaker Hawk, wywodzącego się z linii samochodów Studebakera wprowadzonej w 1953 roku, o nowoczesnych, opływowych, niskich nadwoziach; innych od dominujących wówczas na rynku amerykańskim i porównywanych do samochodów europejskich[2]. Autorem ich stylistyki był Robert Bourke ze studia Raymonda Loewy′ego[2]. W październiku 1961 roku producent podjął kolejną próbę przestylizowania samochodu, z zachowaniem tej samej konstrukcji, zmieniając zarazem nazwę na Gran Turismo Hawk[3]. Zmieniono radykalnie profil dachu, z łagodnie opadającego, z dużą tylną szybą wygiętą na boki, na hardtop coupe z poziomym przebiegiem dachu i grubymi tylnymi słupkami ustawionymi pod kątem. Zrezygnowano też z wychodzących z mody wystających płetw tylnych, prowadząc górną linię błotników tylnych poziomo, aczkolwiek od tyłu nadal można było wyodrębnić płetwy tylne od pokrywy bagażnika między nimi. Bardziej wyeksponowano atrapę chłodnicy, o kształcie nadal zbliżonym do trapezowego, rozszerzającego się u góry, pokrytą chromowaną kratką, lecz osadzoną w grubej chromowanej oprawie. Po bokach atrapy nad zderzakiem pozostały dwa dodatkowe podłużne chromowane wloty powietrza. Samochód nabrał bardziej eleganckiego wyglądu, a zmieniona atrapa chłodnicy nadała mu podobieństwa do samochodów firmy Mercedes-Benz, z którą Studebaker współpracował[3].
Napęd samochodu pozostał taki sam jak w Silver Hawk i stanowił go silnik V8 OHV Thunderbolt o pojemności 289 cali sześciennych (4,7 l) z dwugardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 210 KM, a za dopłatą z czterogardzielowym gaźnikiem, rozwijający moc 225 KM (brutto)[4][5][a]. Standardowo była stosowana trzybiegowa skrzynia mechaniczna, za dopłatą był dostępny nadbieg (overdrive), skrzynia czterobiegowa lub automatyczna Flightomatic[4]. Wyposażenie fabryczne było tylko podstawowe, a za dopłatą było m.in. radio, zegar elektryczny, wspomaganie kierownicy i hamulców oraz klimatyzacja (325 dolarów)[4]. Rozmiar opon wynosił 6,70×15[1]. Model otrzymał kod fabryczny K6[1]. Samochód był pięciomiejscowy – z przodu były indywidualne fotele, określane w materiałach marketingowych jako kubełkowe, a z tyłu kanapa[5].
Cena bazowa samochodu wzrosła o prawie 17%, do 3095 dolarów, lecz odświeżony model spotkał się z zainteresowaniem i wyprodukowano ich 9335 (o połowę więcej, niż w poprzednim roku)[1]. Był on najdroższym modelem marki[3]. Dopłata za mocniejszy silnik ze skrzynią automatyczną wynosiła 245 dolarów[4]. Samochody Studebaker produkowano w zakładach w South Bend[3].
.jpg)
Model 1963[edytuj | edytuj kod]
Na 1963 rok modelowy zmieniono w zauważalny sposób pas przedni. Atrapa chłodnicy otrzymała wzór dużej kraty, z polami wypełnionymi drobną kratką[5]. Zmieniono również formę wlotów powietrza po bokach atrapy, które powiększono i również wypełniono analogiczną ozdobną kratą, z kierunkowskazami na brzegach[5]. Marketing modelu odwoływał się do europejskiego stylu samochodu[5]. Oprócz dotychczasowych silników pojawiły się jednak nowe wersje silnika 4,7 l, wprowadzone razem z nowym droższym modelem sportowego coupe Studebaker Avanti[6]. Był to silnik oznaczony R1 Jet Thrust o mocy 240 KM (czterogardzielowy gaźnik, stopień sprężania 10,25:1) oraz doładowany sprężarką silnik R2 Supercharged Jet-Thrust o mocy 289 KM[6][7]. Sprężarka była firmy Paxton[5]. Najmocniejszy silnik wymagał dopłaty 367 dolarów przy skrzyni trzybiegowej, 555 przy czterobiegowej i 577 dolarów przy automatycznej[6]. Dostępne były trzy przełożenia przekładni głównej: 3,73, 3,31 i 3,07[5]. Cena bazowa pozostała taka sama, natomiast wyprodukowano ich tylko 4634 sztuki[8].
Model 1964[edytuj | edytuj kod]
1964 rok modelowy był ostatnim rokiem samochodów serii Hawk. Firma Studebaker przeżywała problemy finansowe i nie mogła sobie pozwolić na nowe modele, a 12-letnia konstrukcja Hawka była postrzegana jako już przestarzała[9]. Nieco zmieniono atrapę chłodnicy i boczne wloty powietrza, które miały teraz poziome szczeliny, z pięcioma grubszymi poprzeczkami na atrapie[7]. Samochody tego roku modelowego produkowano od września 1963 roku, a już 2 stycznia 1964 roku Studebaker zamknął zakłady w South Bend i pozostawił produkcję tańszych modeli w zakładach w Kanadzie, kończąc produkcję Gran Turismo Hawka i Avanti[9]. W ostatnim roku GT Hawk otrzymał nową atrapę chłodnicy i drobne zmiany[10]. Zasadnicza paleta silników pozostała taka sama[9]. Na specjalne zamówienie dostępne były dodatkowo powiększone silniki o pojemności 5 l (304,5 in³): doładowany silnik R3 Jet-Thrust Supercharged V8 oraz wolnossący R4 Jet Thrust (dwa gaźniki czterogardzielowe, stopień sprężania 11:1)[7]. Cena bazowa spadła do 2966 dolarów, a powstało 1767 GT Hawków ostatniego rocznika[10].
Obecnie samochód ma status klasyka, w 2021 roku cena modelu z ostatniego roku produkcji w dobrym stanie wynosiła ok. 13 tysięcy, a w doskonałym 40 tysięcy dolarów; modele z lat poprzednich są do kilku tysięcy tańsze[11].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Moc silnika faktycznie liczona w koniach parowych (BHP) = 1,0139 KM. Moc samochodów amerykańskich podawana była przed 1972 rokiem jako moc „brutto” (gross BHP) – moc liczona według późniejszych bardziej realnych zasad jako moc „netto” była niższa (Flory 2004 ↓, s. 864)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Flory 2004 ↓, s. 201.
- ↑ a b Flory 2008 ↓, s. 538-541.
- ↑ a b c d Flory 2004 ↓, s. 199.
- ↑ a b c d Flory 2004 ↓, s. 200.
- ↑ a b c d e f g Na podstawie 63. Avanti Lark Cruiser Hawk, Studebaker Corporation (ang.).
- ↑ a b c Flory 2004 ↓, s. 265.
- ↑ a b c Na podstawie Studebaker. 1964. Different ...by Design, Studebaker Corporation (ang.).
- ↑ Flory 2004 ↓, s. 267.
- ↑ a b c Flory 2004 ↓, s. 334-335.
- ↑ a b Flory 2004 ↓, s. 338.
- ↑ Collector Car & Truck Prices. VMR International, 2021, s. 338-339. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
- J. "Kelly" Flory: American Cars, 1960–1972: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2004. ISBN 978-0-7864-1273-0. (ang.).