Stodolniki (rejon oszmiański)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stodolniki
Стадольнікі
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

oszmiański

Sielsowiet

Kolczuny

Populacja
• liczba ludności


10
(2009)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stodolniki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Stodolniki”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stodolniki”
Ziemia54°21′20″N 25°57′38″E/54,355556 25,960556

Stodolniki (biał. Стадольнікі; ros. Стодольники) − wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie oszmiańskim, w sielsowiecie Kolczuny.

Historia[edytuj | edytuj kod]

W czasach zaborów folwark w gminie Graużyszki, w powiecie oszmiańskim, w guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego. W 1866 należał do Jakowskiego, w 1 domu zamieszkiwało 16 osób[1]. W 1905 roku wymieniono wieś, zaścianek i folwark. Wieś liczyła 55 mieszkańców, zaścianek – 5 mieszkańców (własność Szołodkiewicza) i folwark – 34 mieszkańców (własność Szołodkiewicza)[2].

W latach 1921–1945 wieś i folwark leżały w Polsce, w województwie wileńskim, w powiecie oszmiańskim, w gminie Graużyszki.

W 1931 wieś w 11 domach zamieszkiwały 54 osoby, folwark w 5 domach – 30 osób[3].

Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Graużyszkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Holszanach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Graużyszkach[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Stodolniki, pow. oszmiański, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 350.
  2. Гошкевич И. И. Виленская губернія: Полный списокъ населенныхъ мѣстъ со статистическими данными о каждомъ поселеніи, составленный по оффиціальнымъ свѣдѣниямъ, Вильна, 1905, s. 228
  3. Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 32.
  4. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1626.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]