Stefan Litauer

Stefan Litauer

Data i miejsce urodzenia	31 maja 1892 Łódź, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	23 kwietnia 1959 Londyn, Wielka Brytania
Zawód, zajęcie	dziennikarz
Odznaczenia

Grób Stefana Litauera na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Stefan Litauer (ur. 31 maja 1892 w Łodzi, zm. 23 kwietnia 1959 w Londynie) – polski dziennikarz. radca prasowy Ministerstwa Spraw Zagranicznych, dyrektor Polskiej Agencji Telegraficznej. Współpracownik (prawdopodobny) wywiadu sowieckiego.

Życiorys

Syn Izydora (857-194) i Emilii z domu Litauer (862-1917) urodzony w Łodzi w rodzinie zamożnego żydowskiego kupca. Średnią szkołę ukończył w Berlinie, a studia z zakresu historii i prawa odbywał na uniwersytetach w Heidelbergu, Paryżu i w Erlangen. Do 1932 radca Ministerstwa Spraw Zagranicznych do spraw prasowych i zastępca naczelnika wydziału prasowego MSZ. Po objęciu stanowiska szefa Biura Personalnego MSZ przez Wiktora Drymmera zwolniony ze stanowiska i MSZ z uzasadnieniem dezinformowania dziennikarzy zagranicznych o polskiej polityce zagranicznej. Po wydaleniu z MSZ korespondent Polskiej Agencji Telegraficznej w Londynie, następnie do kwietnia 1944 dyrektor Agencji. Usunięty ze stanowiska przez Rząd RP na uchodźstwie za dezinformację i działanie na szkodę państwa polskiego. Przewodniczący londyńskiego Foreign Press Association. Wrócił do kraju w 1945. Podjął pracę w MSZ na różnych stanowiskach. Od 1949 pracował m.in. w PISM, a także wykładał w Studium Dziennikarstwa Akademii Nauk Politycznych. Po 1956 był korespondentem Polskiego Radia w Londynie. Zmarł na zawał serca w windzie w Izbie Gmin w Londynie, gdzie pracował jako korespondent „Życia Warszawy”. Był członkiem Wielkiego Wschodu Francji. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera B2-13-10)

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1954)

Wybrane publikacje

• Zmierzch „Londynu”, Warszawa: „Czytelnik” 1945.
• Dobrzy Niemcy w czasie drugiej wojny światowej, Warszawa: „Reflektorem po Świecie” dr. 1948.