Stara elegantka

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Stara elegantka – jednoaktowa komedia Józefa Korzeniowskiego opublikowana w 1850 r.[1]

Treść[edytuj | edytuj kod]

Tytułową bohaterką jest Róża Fertycka[2], która stroi się do przesady i próbuje się na wszelkie sposoby odmłodzić, co stwarza efekt karykaturalny. Sąsiad opisuje ją następująco: [...] bo możeż być coś nieznośniejszego, coś bardziej odstęczającego niż stara elegantka? [...] Te kolie i perły na zmarszczkach; te kolce w obwisłych uszach; te pióra w kapelusiku otwartym i z fantazyą położonym [...], to jej fertanie się i umizgi czynią ją w najwyższym stopniu nieznośną [...][3]. Przyjaźń Róży Fertyckiej z Jadwigą – znudzoną wsią młodą żoną – nie podoba się mężowi tej ostatniej, Erazmowi. Erazm nie lubi Fertyckiej i zastanawia się, skąd ma ona fundusze na wciąż nowe stroje i biżuterię. Okazuje się, że Róża czerpie korzyści z organizacji schadzek miłosnych i właśnie jest w trakcie korespondencji z hrabią Augustem, który chciałby wdać się w romans z nieświadomą niczego Jadwigą[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Utworzy Korzen. powstałe w Warszawie 1846-1863 (niektóre w Nicei 1860-60), [w:] Gabriel Korbut, Literatura polska od początków do wojny światowej. T. 3, Od roku 1830 do 1863, Wyd. 2 powiększone, Warszawa 1930, s. 476-478.
  2. ↑ Nazwisko znaczące pochodzące od czasownika fertać się. Por.: Słownik języka polskiego PWN [online] [dostęp 2024-03-06]
  3. ↑ Stara elegantka, [w:] Józefa Korzeniowski, Dzieła [...]. T. 10, Pomorska Biblioteka Pedagogiczna w Gdańsku, 1873, s. 48 [dostęp 2024-03-06].
  4. ↑ Tadeusz Dąbrowski, Józef Korzeniowski (w pięćdziesiątą rocznicę zgonu), „Biblioteka Warszawska” (T. 4), Śląska Biblioteka Cyfrowa, 1913, s. 220 [dostęp 2024-03-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stara_elegantka&oldid=73067907”