Stanisław Wisz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Klub |
KS Resovia Rzeszów, Gwardia Rzeszów, ZKS Stal Rzeszów |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
375 |
| Zwycięstwa |
321 |
| Porażki |
47 |
| Remisy |
7 |
Stanisław Wisz (ur. 6 kwietnia 1931 w Rzeszowie, zm. 14 maja 1995 w Rzeszowie) – polski bokser, trener.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 6 kwietnia 1931[1]. Jako pięściarz wielokrotnie zdobywał mistrzostwo okręgu rzeszowskiego, trzykrotnie mistrzostwo Zrzeszenia Sportowego „Gwardia”[2][3] (w tym w 1951 w wadze lekko-średniej[4], w 1953[5]). W 1951, jako podopieczny trenera Aleksandra Wróblewskiego, został powołany do kadry Polski na obóz przygotowawczy przed młodzieżowymi mistrzostwami świata w Berlinie[6]. W połowie lipca 1952 zwyciężył w wadze półciężkiej na Spartakiadzie Zrzeszenia Sportowego „Gwardia” w Przemyślu[7]. Był powołany przez trenera Feliksa Stamma do szerokiej kadry na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1952[2][3][8]. Brał udział w wielu meczach międzynarodowych, m.in. Warszawa - Praga, Rzeszów - Lwów[9]. Od 1954 reprezentował Stal Rzeszów[2]. W swoich latach był uznawany za najlepszego pięściarza rzeszowskiego[3], w okresie 1950-1963 jedenaście razy zdobył mistrzostwo województwa rzeszowskiego[9]. Według różnych źródeł zdobył srebrny medal indywidualnych mistrzostw Polski w wadze średniej[2][8][10]. W 1963 zakończył karierę zawodniczą[2]. Łącznie stoczył 375 walk, z czego 47 przegrał, a 7 zremisował[2][9].
Później pracował jako trener[2]. Z zespołami Bieszczady Rzeszów i Stal Rzeszów uzyskał awans do II ligi[2]. Trenował m.in. Stanisława Dragana[11] oraz Lucjana Trelę.
Za wieloletnią pracę na rzecz rozwoju boksu został odznaczony Złotym Medalem Polskiego Związku Bokserskiego.
Zmarł 14 maja 1995[1]. Został pochowany na cmentarzu Wilkowyja w Rzeszowie 17 maja 1995[1][2].
Jego syn Grzegorz został trenerem piłki siatkowej, pracował w klubach ZKS Zelmer Rzeszów oraz w AKS Resovii Rzeszów, zaś drugi syn Artur[potrzebny przypis] trenował piłkę nożną w sekcji Stali Rzeszów[8][12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Stanisław Wisz. grobonet.erzeszow.pl. [dostęp 2018-07-11].
- ↑ a b c d e f g h i Sport. Zmarł Stanisław Wisz. „Nowiny”. Nr 94, s. 11, 17 maja 1995.
- ↑ a b c Boks. W: Andrzej Kosiorowski: Sport w Rzeszowie 1944–1969. Kraków: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1971.
- ↑ Sport. Jak zdobyłem mistrzostwo zrzeszenia w boksie. „Nowiny”. Nr 129, s. 6, 11 maja 1951.
- ↑ Na jubileusz WKS Walter Rzeszów. „Nowiny-Stadion”. Nr 39, s. 1, 6 października 1958.
- ↑ Sport. Wisz (gwardia – Rzeszów) powołany na obóz przygotowawczy przed młodzieżowymi mistrzostwami świata w Berlinie. „Nowiny”. Nr 151, s. 4, 2 czerwca 1951.
- ↑ Turniej bokserski na Spartakiadzie. „Nowiny Rzeszowskie-Nowiny Sportowe”. Nr 19, s. 2, 15 lipca 1952.
- ↑ a b c Tomasz Czarnota: Grzegorz Wisz: Z tej mąki będzie chleb. sportowetempo.pl, 2010-03-11. [dostęp 2018-07-11].
- ↑ a b c Stanisław Wisz: Moja kariera zawodnicza. W: 30 lat Okręgowego Związku Bokserskiego w Rzeszowie. Rzeszów: 1977.
- ↑ Zdobycie mistrzostwa przez Stanisława Wisza nie znajduje potwierdzenia w wykazach turniejów mistrzowskich w poszczególnych edycjach.
- ↑ Stanisław Dragan. olimpijski.pl. [dostęp 2018-07-11].
- ↑ Kondolencje. „Nowiny”. Nr 94, s. 9, 17 maja 1995.