Stanisław Marian Kruszyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Marian Kruszyński
Ilustracja
Stanisław Marian Kruszyński (przed 1928)
major artylerii major artylerii
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1899
Lwów

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1942
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR

Jednostki

5 Pułk Artylerii Polowej,
DOK VI,
6 Lwowski Pułk Artylerii Lekkiej,
13 Pułk Artylerii Lekkiej,
6 Lwowska Dywizja Piechoty

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka,
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi

Stanisław Marian Kruszyński (ur. 16 kwietnia 1899 we Lwowie, zm. 21 kwietnia 1942 w ZSRR) – major artylerii Wojska Polskiego.

Tablica z nazwiskiem mjr. Kruszyńskiego na cmentarzu w Shahrisabz

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 16 kwietnia 1889[1].

Po zakończeniu I wojny światowej, jako były oficer c. i k. armii został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony w stopniu podporucznika[2]. Został awansowany do stopnia porucznika artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W latach 20. służył w 5 pułku artylerii polowej we Lwowie[5][6][7]. Został awansowany na stopień kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925[8]. W 1928 był dowódcą 7 baterii pułku[9]. W 1932 był oficerem Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie[10].

Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej był dowódcą III dywizjonu w 13 pułku artylerii lekkiej. Później był majorem Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR[1]. Do 9 stycznia 1942 był dowódcą I dywizjonu w 6 Lwowskim pułku artylerii lekkiej, po czym został mianowany I oficerem sztabu dowództwa artylerii 6 Lwowskiej Dywizji Piechoty. Zmarł 21 kwietnia 1942 na obszarze ZSRR[1]. Został pochowany na cmentarzu wojskowym w Shahrisabz[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Za służbę w szeregach 39 pułku piechoty Strzelców Lwowskich por. Stanisław Kruszyński otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[12]. Potwierdzał to Rocznik Oficerski 1923 przy por. Stanisławie Marianie Kruszyńskim, jednak już Roczniki Oficerskie 1924, 1928, 1932 nie wskazały Orderu Militari przy tymże oficerze.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 110.
  2. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 58.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 824.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 7489.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 723.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 646.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 379.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 468.
  9. ↑ Jednodniówka ku uczczeniu dziesięciolecia 5 Pułku Artylerji Polowej Lw.. Lwów: 1928, s. 28.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 190, 468.
  11. ↑ Jednodniówka ku uczczeniu dziesięciolecia 5 Pułku Artylerji Polowej Lw.. Lwów: 1928, s. 25.
  12. ↑ Henryk Smotrecki: Zarys historji wojennej 39-go pułku strzelców lwowskich. Warszawa: 1929, s. 26.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Marian_Kruszyński&oldid=71182803”