Stanisław Lewicki (ur. 1891)
podpułkownik piechoty | |
Data i miejsce urodzenia |
28 października 1891 |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby |
do 1934 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | |
Stanowiska |
dowódca pułku |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
Stanisław Lewicki[a] (ur. 28 października 1891 w Żytomierzu, zm. ?) – podpułkownik piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 28 października 1891 roku w Żytomierzu, ówczesnym mieście powiatowym guberni wołyńskiej, w rodzinie Wacława, inżyniera, i Marceliny z Kurowskich[1][2][b].
14 lutego 1915 został przyjęty do szkoły wojskowej w Kijowie[3]. W czerwcu tego roku został mianowany chorążym rezerwy i wcielony do 38 syberyjskiego zapasowego pułku piechoty[4]. W październiku 1915 został przeniesiony na front do 147 samarskiego pułku piechoty[4]. W szeregach tego oddziału walczył w Małopolsce, Karpatach i Bukowinie, awansując na podporucznika i porucznika[4]. W grudniu 1917 został przyjęty do II Korpusu Polskiego w Rosji i przydzielony do 14 pułku strzelców na stanowisko dowódcy 4. kompanii[4]. Po reorganizacji korpusu został młodszym oficerem 3. kompanii tego samego pułku[4]. 11 maja 1918 wziął udział w bitwie pod Kaniowem[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 372. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był 31 pułk Strzelców Kaniowskich w Łodzi[5]. W 1923 roku był dowódcą III batalionu 31 pułku Strzelców Kaniowskich[6]. W 1924 roku, tymczasowo (etat przejściowy), pozostawał w kadrze Kursu dla młodszych oficerów piechoty[7]. 3 maja 1926 roku został awansowany do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 34. lokatą w korpusie oficerów piechoty[8]. 25 sierpnia 1926 roku został przeniesiony ze zlikwidowanego kursu dla młodszych oficerów piechoty do Korpusu Kadetów Nr 2 w Chełmnie na stanowisko wykładowcy[9]. 5 maja 1927 roku został przeniesiony do 22 pułku piechoty w Siedlcach na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[10][11]. 28 stycznia 1931 roku ogłoszono jego przeniesienie do 85 pułku Strzelców Wileńskich w Nowej Wilejce na stanowisko dowódcy pułku[12][13]. 12 kwietnia 1934 roku obowiązki dowódcy pułku przekazał podpułkownikowi Edwardowi Korwin-Kossakowskiemu[14]. Z dniem 31 maja 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[15]. W październiku 1934 przeprowadził się do Krakowa i zamieszkał przy ul. Pawła Popiela 18 m. 6.
22 marca 1934 był kawalerem, bezdzietnym[16].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6908[17][18][19]
- Krzyż Walecznych dwukrotnie[20]
- Złoty Krzyż Zasługi – 10 listopada 1928 „w uznaniu zasług położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”[21]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[20]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[20]
- Medal Zwycięstwa[20]
25 listopada 1938 Komitet Krzyża i Medalu Niepodległości odrzucił wniosek o nadanie mu tego odznaczenia[22].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako Stanisław III Lewicki w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko np. podpułkownika kawalerii Stanisława VII Lewickiego (ur. 15 maja 1896 roku), żołnierza Legionów Polskich, zastępcy dowódcy 10 Pułku Strzelców Konnych w Łańcucie.
- ↑ 26 stycznia 1934 ogłoszono sprostowanie daty urodzenia z „29 października 1891” na „28 października 1891”. Zarządzenia Ministra Spraw Wojskowych. Zmiany (sprostowania) nazwisk, imion i dat urodzenia. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 23, 26 stycznia 1934.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2021-08-30] .
- ↑ Kolekcja ↓, s. 3, 4.
- ↑ a b c d e f Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 33.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 215, 402.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 200, 346.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 124.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 25 sierpnia 1926 roku, s. 281.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 127.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 38, 166.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 9.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 613.
- ↑ Market 2003 ↓, s. 13.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 279.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-20]..
- ↑ Libert 1928 ↓, s. 40.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-20]..
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lewicki Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.75-7117 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-04-20].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Feliks Libert: Zarys historii wojennej 31-go Pułku Strzelców Kaniowskich. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1928, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Wojciech Market: 85 Pułk Strzelców Wileńskich. T. 88. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2003, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich w kampanii wrześniowej.
- Dowódcy 85 Pułku Strzelców Wileńskich
- Ludzie urodzeni w Żytomierzu
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (dwukrotnie)
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Oficerowie II Korpusu Polskiego w Rosji
- Oficerowie 31 Pułku Strzelców Kaniowskich
- Podpułkownicy piechoty II Rzeczypospolitej
- Polacy odznaczeni Medalem Zwycięstwa
- Polacy – oficerowie Imperium Rosyjskiego
- Polacy – żołnierze Armii Imperium Rosyjskiego w I wojnie światowej
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1891
- Zastępcy dowódcy 22 Pułku Piechoty (II RP)
- Zmarli w XX wieku