Stanisław Kiełbasa
| |
| Data i miejsce urodzenia |
11 stycznia 1899 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
robotnik rolny |
.jpg){kind=small}
| |
| Odznaczenia | |
| |
Stanisław Kiełbasa (ur. 11 stycznia 1899 w Lipińskich, zm. ?) – polski robotnik rolny, kapral Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 11 stycznia 1899 we wsi Lipińskie, w ówczesnym powiecie gostynińskim guberni warszawskiej, w rodzinie Jana i Zofii z domu Bedyków[1]. Ukończył trzy oddziały szkoły powszechnej i zaczął pracować jako robotnik rolny.
10 grudnia 1918 jako ochotnik wstąpił do Wojska Polskiego i został przydzielony do 10, kompanii 4 pułku piechoty Legionów[2]. W jej szeregach walczył na wojnie z bolszewikami[3]. Wyróżnił się 1 września 1920. Dowódca 10. kompanii podporucznik Leopold Okulicki we wniosku na odznaczenie Orderem Virtuti Militari napisał 12 września 1920: „podczas odwrotu z powiatu hrubieszowskiego został na pozycji własny karabin maszynowy. Starszy legionista Kiełbasa Stanisław mimo silnego ognia piechoty i karabinów maszynowych nieprzyjaciela i mimo pościgu kawalerii nieprzyjacielskiej, porwał karabin maszynowy i mimo zmęczenia doniósł go w bezpieczne miejsce. Tego samego dnia podczas szarży kawalerii nieprzyjacielskiej za wsią Stefankowice zatrzymał się na skraju lasu i na odległość 20 kroków strzelał do nadjeżdżającej kawalerii przez co został odcięty i dopiero na drugi dzień przedzierając się lasami powrócił do kompanii”[4].
25 czerwca 1921 Sąd Polowy 2 Dywizji Legionów na podstawie art. 656 kk skazał go na karę czterech tygodni aresztu[5]. W 1922 został przeniesiony do rezerwy[3].
Był żonaty ze Stanisławą, z którą miał trzy córki: Stefanię (ur. 3 czerwca 1925), Zofię (ur. 20 lutego 1927) i Danielę (ur. 30 marca 1932)[6]. Mieszkał z rodziną we wsi Skrzeszewy, gdzie do 1 kwietnia 1933 dzierżawił pięć mórg ziemi[7]. Później pozostawał bez zajęcia i środków na utrzymanie rodziny[8]. W 1935, dzięki poparciu szefa Biura Kapituły Orderu Wojennego „Virtuti Militari”, został zatrudniony przez Dyrekcję Okręgową Kolei Państwowych w Warszawie, w charakterze pracownika czasowego[9].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2226[10] – 28 lutego 1921[11][12][13]
- Medal pamiątkowy[14]
- Odznaka Pamiątkowa Frontu Litewsko-Białoruskiego[8]
- Odznaka honorowa dla Ochotników[8]
- Swastyka 4 Pułku Piechoty Legionów[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 10.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 4, 5.
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 6.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 11.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 2, 10.
- ↑ a b c d Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 12–14.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 26 marca 1921, s. 533.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-25]..
- ↑ Lewicki 1929 ↓, s. 57.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto, 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Kiełbasa Stanisław. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.73-6798 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-02-25].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Adam Lewicki: Zarys historji wojennej 4-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Odznaką Pamiątkową Frontu Litewsko-Białurskiego
- Podoficerowie piechoty II Rzeczypospolitej
- Polscy robotnicy
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1899
- Zmarli w XX wieku
- Żołnierze 4 Pułku Piechoty Legionów