Stanisław Grzywiński (generał)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Grzywiński
generał dywizji generał dywizji
Data i miejsce urodzenia

13 listopada 1855
Lwów

Data i miejsce śmierci

19 lutego 1927
Kraków

Przebieg służby
Lata służby

18801919

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Stanisław Grzywiński (ur. 13 listopada 1855[1] we Lwowie, zm. 19 lutego 1927 w Krakowie) – Feldmarschalleutnant (generał dywizji) cesarskiej i królewskiej Armii, generał porucznik Wojska Polskiego.

Nagrobek Stanisława Grzywińskiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył szkołę średnią i Akademię Wojskowo-Techniczną w Wiedniu (1875-79). Następnie ukończył Wyższy Kurs Inżynierii i został oficerem sztabowym. Od 1900 dowodził 12 batalionem pionierów. Od 1905 służył w 25 Pułku Piechoty. W 1908 został dowódcą 13 Pułku Piechoty. W 1912 został dowódcą bazy morskiej Pola. W latach 1913-1917 dowódca Twierdzy Petrovaradin. 1 czerwca 1917 przeszedł na emeryturę, lecz reaktywowano go i mianowano przewodniczącym komisji zażaleń w Krakowie.

W listopadzie 1918 , na rozkaz generała Roji pozostawał na stanowisku przewodniczącego krakowskiej komisji zażaleń. Po rozwiązaniu komisji od 1 marca 1919 ponownie na emeryturze. 11 września 1919 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia generała porucznika i z zaliczeniem do Rezerwy armii[2]. W 1920 trzykrotnie składał podanie o przyjęcie do służby czynnej, rozpatrzone negatywnie ze względu na podeszły wiek generała i brak odpowiedniego etatowego stanowiska. Osiadł w Krakowie. Został pochowany na Cmentarzu wojskowym przy ul. Prandoty w Krakowie.

Awanse[edytuj | edytuj kod]

  • porucznik - 1879
  • nadporucznik - 1883
  • kapitan II klasy - 1888
  • kapitan I klasy - 1892
  • major - 1900
  • podpułkownik - 1 maja 1905
  • pułkownik - 1909
  • generał major - 1 listopada 1913
  • generał dywizji - 1 maja 1916

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. data urodzenia wg Muzeum Wojska Polskiego
  2. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 91 z 2 października 1919 roku, poz. 3367.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Kryska-Karski Tadeusz, Żurakowski Stanisław, Generałowie Polski niepodległej, Londyn, Figaro Press, 1976.
  • Stawecki Piotr, Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939, Wydawnictwo Bellona, Warszawa 1994.