Solenanthus reverchonii
| Systematyka[1][2] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Podkrólestwo | |||
| Nadgromada | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Nadklasa | |||
| Klasa | |||
| Nadrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Solenanthus reverchonii | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Solenanthus reverchonii Debeaux ex Degen Magyar Bot. Lapok 2: 311 1903[3] | |||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Solenanthus reverchonii Debeaux ex Degen – gatunek rośliny z rodziny ogórecznikowatych (Boraginaceae Juss.). Występuje endemicznie w paśmie górskim Sierra de Cabrilla będącego częścią łańcucha górskiego Gór Betyckich, w prowincji Jaén w Hiszpanii[5][4].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Pokrój
- Dorasta do 30–70 cm wysokości[6].
- Liście
- Blaszka liściowa ma liniowy lub liniowo lancetowaty kształt. Mają 20–30 cm długości oraz 1–2 cm szerokości[6].
- Kwiaty
- Korona kwiatu ma 6–8,5 cm średnicy. Płatki mają różową lub fioletową barwę[6].
- Owoce
- Orzechy o długości 7–9 mm[6].
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Roślina wieloletnia, hemikryptofit. Rośnie w górskich zaroślach, zazwyczaj na wolnych przestrzeniach między sosnami na glebach wapiennych. Występuje na wysokości 1770 m n.p.m. Kwitnie od czerwca do maja, natomiast owoce wydaje w czerwcu i lipcu. Kwiaty są owadopylne. Może się również rozmnażać przez kłącza. Nie wykryto u tego gatunku szkodników lub chorób[4][6].
Występuje w zespole roślinności Daphno oleoidis-Pineto sylvestris. Najczęściej towarzyszą mu takie gatunki jak: Berberis hispanica, Ononis aragonensis, Hormathophylla spinosa, Erinacea anthyllis, Saxifraga carpetana, Jonopsidium prolongoi, Daphne oleoides, Achillea odorata i Narcissus cuatrecasasii oraz podgatunki Pinus nigra subsp. salzmannii, Juniperus communis subsp. hemisphaerica, Helianthemum apenninum subsp. stoechadifolium i Paeonia officinalis subsp. microcarpa[6].
Ochrona[edytuj | edytuj kod]
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii CR – gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem. Gatunek został sklasyfikowany w tej kategorii, ponieważ jego zasięg występowania ograniczona się tylko do jednej subpopulacji[a][7] liczącej 62 osobniki. W 2001 roku zaledwie pięć roślin zawiązało kwiaty. Liczebność populacji nadal ma tendencję spadkową z powodu presji zwierząt hodowlanych[4].
Cała populacja tego gatunku znajduje się w Parku Narodowym Sierra de Cazorla, Segura i Las Villas. Został opracowany plan dla odbudowy jego populacji, która jest okresowo monitorowana. Nasiona gatunku przechowuje się w banku nasion Vegetal Andaluz[4].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Pojęcie subpopulacji (podpopulacji) jest wprowadzane w przypadkach ocen zagrożenia populacji silnie rozczłonkowanych, co wzmaga wymieranie taksonu. W przypadkach, gdy subpopulacje są małe i w znacznym stopniu izolowane, rekolonizacja opuszczonych stanowisk jest mało prawdopodobna (zob. metapopulacja oraz J. Mitka, Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2013-04-15] (ang.).
- ↑ a b Solenanthus reverchonii Debeaux ex Degen. The Plant List. [dostęp 2014-11-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e L. Gutiérrez i inni, Solenanthus reverchonii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2014-09-27] (ang.).
- ↑ Solenanthus reverchonii – Maps. Encyclopedia of Life. [dostęp 2014-11-27]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Solenanthus reverchonii Degen. Atlas y Libro Rojo de la Flora Vascular Amenazada de España. [dostęp 2014-09-27]. (hiszp.).
- ↑ Józef Mitka: Metodyka oszacowania stopnia zagrożenia populacji roślin i ich siedlisk. [w:] Roczniki Bieszczadzkie nr 18 [on-line]. 2010. s. 24–44. [dostęp 2013-12-23]. (pol.).