Smilisca phaeota
| Smilisca phaeota[1] | |||
| (Cope, 1862) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Smilisca phaeota | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Smilisca phaeota – gatunek płaza bezogonowego z podrodziny Hylinae w rodzinie rzekotkowatych (Hylidae)[4].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje na zboczach Karaibów od Hondurasu po Kolumbię i na pacyficznych wybrzeżach od Kostaryki po Ekwador[5].
Zamieszkuje głównie nizinne lasy deszczowe do wysokości 1600 m n.p.m.[3] (według innego źródła 1000 m n.p.m.[6]).
Jest spotykana również na obszarach zamieszkałych przez ludzi, w miejscach takich jak kanalizacja deszczowa i okolice budynków, w których mieszczą się laboratoria[5].
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Smilisca phaeota to stosunkowo duża żaba z rodziny rzekotkowatych, dorosłe osobniki dorastają do 78 mm długości[6]. Żaba ta jest łatwo rozpoznawalna, ponieważ jest to jedyna duża rzekotka w Kostaryce, która ma zarówno srebrzystobiały pasek na górnej wardze, jak i ciemny, maskowaty pasek od nozdrzy do ramion[5]. Wiele osobników ma zielone punkty po obu stronach głowy pomiędzy ciemną maską a wargą[6]. Zabarwienie nie jest jednakowe u wszystkich osobników, może mieścić się w zakresie od jasnozielonego do jasnobrązowego, żaba może mieć jednolity kolor lub posiadać plamę grzbietową w kolorze od ciemnooliwkowego do ciemnobrązowego[7]. Ciało jest stosunkowo spłaszczone[6], a powierzchnia grzbietowa jest gładka. Długość i szerokość głowy są jednakowe, a pysk jest zaokrąglony[7]. Ma błonę pomiędzy palcami kończyn przednich i tylnych, a na każdym palcu posiada powiększony dysk, który umożliwia łatwe przyczepianie się do powierzchni, po których porusza się żaba. Błony bębenkowe są widoczne. Oczy duże z poziomymi, eliptycznymi źrenicami i miedzianymi tęczówkami[6].
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Żaby tego gatunku są aktywne głównie w nocy i w porze deszczowej[7]. W ciągu dnia śpią na dużych liściach, paprociach drzewiastych oraz zwiniętych liściach bananowca. Przedstawiciele Smlisca phaeota żywią się głównie niewielkimi stawonogami[5].
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
W porze godowej po zmierzchu samce wydają głośne dźwięki w celu zwabienia samic. Samice składają do 2000 jaj, tworząc z nich cienką warstwę na powierzchni wody. Jaja składane są w kałużach, które szybko wysychają, dlatego też kijanki rozwijają się szybko[6].
Kijanki są średniej wielkości, mogą dorastać do 30 mm długości. Mają mocne ciało, przednio-brzuszną jamę gębową, grzbietowo-boczne oczy, boczne szczeliny skrzelowe i zaokrągloną końcówkę ogona[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Smilisca phaeota, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d Darrel R. Frost, Smilisca phaeota (Cope, 1862), [w:] Amphibian Species of the World: an Online Reference. Version 6.2 [online], American Museum of Natural History, New York, USA [dostęp 2024-05-27] (ang.).
- ↑ a b IUCN SSC Amphibian Specialist Group, Smilisca phaeota, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2017-3 [dostęp 2018-05-31] (ang.).
- ↑ Smilisca phaeota, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2018-05-18] (ang.).
- ↑ a b c d Craig Guyer & Maureen A. Donnelly, Amphibians and Reptiles of La Selva, Costa Rica, and the Caribbean Slope: A Comprehensive Guide, Berkeley: University of California Press, 2005.
- ↑ a b c d e f Twan Leenders, Amphibians of Costa Rica, Ithaca, NY: Cornell University Press, 31 stycznia 2017, DOI: 10.7591/9781501706165, ISBN 978-1-5017-0616-5.
- ↑ a b c d Phil Bishop, The Amphibians and Reptiles of Costa Rica: A Herpetofauna Between Two Continents, Between Two Seas, University of Chicago Press, 2002.