Sebastián Marroquín

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sebastián Marroquín
Juan Pablo Escobar
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1977
Medellín, Kolumbia

Zawód, zajęcie

architekt, pisarz

Rodzice

Pablo Escobar, Maria Escobar

Sebastián Marroquín (urodzony jako Juan Pablo Escobar w 1977 roku[1][2] w Medellín w Kolumbii) – kolumbijski architekt i pisarz, syn bossa narkotykowego Pabla Escobara.

Śmierć ojca[edytuj | edytuj kod]

2 grudnia 1993 roku policja zlokalizowała i zastrzeliła Pabla Escobara, kiedy największy zbrodniarz Medellín rozmawiał przez telefon ze swoim synem. Miejsce pobytu Escobara zostało ustalone ze względu na jego częste korzystanie z telefonu. Został on przez to zauważony przez otwarte okno podczas rozmowy telefonicznej. Policja otoczyła budynek, a następnie do niego weszła. Escobar zaczął uciekać po dachach, gdzie został zastrzelony.

Późniejsze życie[edytuj | edytuj kod]

Juan wraz z matką i siostrą na początku uciekł do Mozambiku, a następnie wyjechał na podstawie wizy turystycznej do Argentyny, gdzie ostatecznie pozostał i stał się obywatelem na wygnaniu ojczystej Kolumbii. Juan Pablo zmienił swoje imię i nazwisko na „Sebastián Marroquín”, które znalazł w książce telefonicznej.

Chociaż Sebastian i jego rodzina nadal zarabiają na prawach do nazwiska i podobizny Pabla Escobara (takich jak sprzedaż odzieży z podobizną Pabla) oraz potrójnej nieudanej próby rejestracji marki Escobar[3] Marroquín nie chce być wiązanym z ojcem, ani być wspominanym pod poprzednim nazwiskiem. Postanowił się także kategorycznie odciąć od Kartelu z Medellín i nielegalnego handlu narkotykami w Kolumbii.

Marroquín ukończył studia na wydziale architektury. Obecnie mieszka w Buenos Aires wraz z żoną i córką. Pracuje jako architekt. Osobiście spotkał się z kilkoma ofiarami ojca, co zostało ukazane w filmie Grzechy mojego ojca.

Marroquín wracał dwukrotnie do Kolumbii: raz by odwiedzić grób ojca i drugi raz na premierę filmu Grzechy mojego ojca. Nie pozwolono mu wjechać do Hacienda Nápoles, by odwiedzić posiadłość Escobara o powierzchni 20 km2, znajdującą się około 180 km na wschód od Medellín, skonfiskowaną przez rząd Kolumbii po śmierci Pabla i obecnie zarządzaną przez gminę Puerto Triunfo jako park rozrywki, kamping i muzeum zbrodni Escobara[4].

Odniesienia medialne[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku miała miejsce premiera argentyńskiego filmu dokumentalnego Grzechy mojego ojca. Film ten, tworzony przez pięć lat, ukazywał podróż Marroquína, którą odbył w celu przeproszenia synów ofiar jego ojca Pabla Escobara[5]. Film promuje pojednanie i zakończenie nienawiści[4].

Używając swojego poprzedniego nazwiska Juan Pablo Escobar, Marroquin wydał książkę Pablo Escobar: My Father (2014)[a][6][7].

Marroquin stworzył swoją własną linię ubrań organicznych „Escobar Henao”[8], używając elementów z życia ojca, takich jak odzież z paskami. Marroquin stwierdził, że część pieniędzy ze swoich przedsięwzięć biznesowych przekaże ofiarom ojca i kolumbijskim fundacjom charytatywnym[potrzebny przypis].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. W książce opisano niektórych krewnych i współpracowników Escobara takich jak: Gustavo Gaviria, Victoria Eugenia Henao Vallejo (matkę Marroquina), Roberta Escobara i jego żonę, „El Gordo” (jeden z ludzi Escobara), Nicolasa („grubego kuzyna” Escobara), Albę Marinę (ciotkę Marroquina), Alberto Fujimori i jego głównego oficera wywiadu Vladimira Montesinosa, Jorgea Girona Terrazasa "El Negro" Pabona (przyjaciela Escobara) i Gilberto Rodriguez Orejuela.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. 2015-09-06, Paul Imison, Pablo Escobar's son: Why I gave up my vow of revenge and work to reform drug policy, The Independent. Retrieved 2016-12-02.
  2. 2016-09-22, Martín Álvarez Engel, Drug Baron Pablo Escobar’s Son Has Emerged As An Unlikely Voice For Peace, Huffington Post. Retrieved 2016-12-02.
  3. Malkin, Bonnie (Editor). Family of Pablo Escobar attempt to register his name as a brand. „The Telegraph”, 14 września 2013. AFP. 
  4. a b Sebastian Marroquin speaks out about his father, Colombian kingpin Pablo Escobar. „Washington Post”, 2 grudnia 2009. [dostęp 2014-01-06]. 
  5. Alex Hocking: All my father left me was his watch: Juan Pablo Escobar. 3 maja 2010. [dostęp 2014-01-06].
  6. 'Pablo Escobar: My Father' Becomes Bestseller in Latin America; Escobar Jr. Says Father Helped Stigmatize Colombians. „Latin Post”. [dostęp 2015-09-15]. 
  7. Gurney, Kyra Gurney: Top 10 Tales from Pablo Escobar’s Son’s Book. 5 grudnia 2014.
  8. ESCOBAR HENAO - Escobar Henao. [dostęp 2016-12-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (31 maja 2017)].