Schronisko w Winnicy Pierwsze
50°01′23″N 19°48′15″E/50,023000 19,804167 Otwory schroniska | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel |
prywatny |
| Długość |
13 m |
| Deniwelacja |
0 |
| Wysokość otworów |
222 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
18 m |
| Ekspozycja otworów |
ku północnemu zachodowi |
| Kod |
J.BK-02.29 |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
| 50°01′23″N 19°48′15″E/50,023000 19,804167
| |
| Strona internetowa | |
Schronisko w Winnicy Pierwsze, Schronisko w Górze Winnicy w Tyńcu Pierwsze – schronisko na wzgórzu Winnica w Tyńcu[1]. Pod względem administracyjnym znajduje się w Dzielnicy VIII Dębniki w Krakowie[2], pod względem geograficznym na Wzgórzach Tynieckich na Pomoście Krakowskim, w makroregionie Bramy Krakowskiej. Wzgórza te włączone zostały w obszar Bielańsko-Tynieckiego Parku Krajobrazowego[3].
Opis obiektu[edytuj | edytuj kod]
Schronisko znajduje się w skale Mur przy Skurwysynie przy parkingu restauracji „Tarasy Tynieckie”. Z parkingu widoczne są na wysokości 12 m dwa otwory schroniska; lewy o kwadratowym przekroju i prawy o nieregularnym, pionowo wydłużonym kształcie. Lewy został wykuty, prawy jest naturalnego pochodzenia. Dostać się do nich można wspinaczką. Do otworu prawego prowadzi droga wspinaczkowa Filar Otroków (IV+ w skali polskiej)[4].
Schronisko składa się z dużej, prostokątnej sali o długości nieco ponad 10 m i szerokości 2 m. Na północny zachód wychodzą z niej dwa otwory widoczne w murze skalnym. Sala ma jeszcze trzeci otwór znajdujący się w południowo-wschodniej ścianie sali, naprzeciwko otworu prawego. Odbiega od niego krótki korytarzyk możliwy do przejścia na długości niewiele ponad 1 m[1].
Wapienie, w których znajduje się schronisko pochodzą z jury późnej. Brak nacieków i namuliska. Schronisko jest w całości oświetlone[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Schronisko jest znane prawdopodobnie od bardzo dawna. J. Zinkow podaje, że ukrywali się w nim ludzie podczas wojen[5]. Duża część jego sali została przez ludzi przekształcona, ludzie również wykuli otwór lewy. Schronisko wykorzystywane jest przez wspinaczy, którzy w jego prawym otworze zamontowali stanowisko zjazdowe[1]. Schronisko zinwentaryzował Kazimierz Kowalski w 1951 roku. Podał jego położenie, plan i nadał mu nazwę Schronisko w Górze Winnicy I[6]. W sierpniu 1999 roku M. Pruc i T. Kościelniak sporządzili nowy plan i dokumentację schroniska[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Marcin Pruc, Mariusz Szelerewicz, Schronisko w Winnicy Pierwsze, [w:] Jaskinie Polski [online], Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna i lotnicza [online] [dostęp 2019-10-14].
- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa, Wyd. Naukowe PWN, 1998, ISBN 83-01-12479-2
- ↑ Paweł Haciski, Południowa część Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Przewodnik wspinaczkowy, Warszawa, RING, 2015, ISBN 978-83-937960-0-7
- ↑ Julian Zinkow: Tyniec i Wzgórza Tynieckie. Informator turystyczny. Kraków: Wawel-Tourist, 1978, s. 43–45.
- ↑ K. Kowalski, Jaskinie Polski, tom. 1, Warszawa: Państwowe Muzeum Archeologiczne, 1951