SMS Warasdiner
| |
| Klasa | |
|---|---|
| Historia | |
| Stocznia | |
| Wodowanie | |
Zamówiony dla  Chiny
| |
| Nazwa |
„Long Tuan” |
 K.u.K. Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
SMS „Warasdiner” |
| Wejście do służby |
28 sierpnia 1914 |
| Wycofanie ze służby |
1918 |
| Los okrętu |
przekazany Włochom, zezłomowany |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 389,4 t |
| Długość |
na linii wodnej: 67,1 m |
| Szerokość |
6,3 m |
| Zanurzenie |
1,9 m |
| Napęd | |
| 4 kotły parowe Yarrow maszyny parowe VTE 2 śruby napędowe 6 000 ihp | |
| Prędkość |
28,4 węzła |
| Uzbrojenie | |
| 2 x armata okrętowa 76 mm L/45 4 x armata okrętowa 47 mm L/30 4 x wyrzutnia torped kal. 450 mm | |
| Załoga |
75 |
SMS Warasdiner – austro-węgierski niszczyciel z początku XX wieku. Okręt ten został zamówiony przez Chiny. Według planów miał być pierwszą, prototypową jednostką typu liczącego 12 niszczycieli i nosić nazwę „Long Tuan” (龍湍)[1]. Niszczyciel miał być uzbrojony w dwie armaty okrętowe kalibru 76 mm L/50 firmy Armstrong, cztery armaty 47 mm L/50 tej samej firmy i dwie wyrzutnie torped kalibru 450 mm. Po wybuchu I wojny światowej z budowy następnych okrętów tego typu zrezygnowano, a prototypowa jednostka po przezbrojeniu w typowe dla Kaiserliche und Königliche Kriegsmarine działa została do niej wcielona 28 sierpnia 1914 roku. Okręt przetrwał wojnę. Po jej zakończeniu został przekazany Włochom. Okręt zezłomowano w 1920 roku.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ 龍湍. Chinese Warships Museum. [dostęp 2010-12-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-06-10)]. (chiń.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
