Sławomir Siejka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sławomir Siejka
Data urodzenia

1959

Data i miejsce śmierci

23 listopada 1994
Wrocław

Miejsce spoczynku

Cmentarz Powązkowski w Warszawie

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Grób Sławomira Siejki na cmentarzu powązkowskim w Warszawie

Sławomir Siejka (ur. 1959, zm. 23 listopada 1994 we Wrocławiu) – polski dziennikarz, prezenter telewizyjny.

Pochodził z Rozniszewa[1]. Gdy miał pięć lat jego rodzice rozwiedli się[1]. Orientacyjnie w tym czasie przypadkowo spowodował pożar, w wyniku którego spalił się jego dom[1]. Z pragnienia matki, Janiny Pawińskiej, kształcił się w Niższym Seminarium Duchownym ojców franciszkanów w Niepokalanowie[1]. Nie zamierzał jednak zostać zakonnikiem i maturę zdał w liceum ogólnokształcącym w Warszawie[1]. Ukończył pomaturalne studium hotelarsko-gastronomiczne, po czym przez pewien czas pracował jako kelner[1]. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych na Uniwersytecie Warszawskim, po którego ukończeniu występował w Filharmonii Narodowej, był również aktorem, zagrał epizod w „Czarnej Mańce” w reżyserii Zbigniewa Leśniaka. Pracę w Telewizji Polskiej rozpoczął w 1989 w Redakcji Muzycznej, od 1991 był spikerem TVP2. Uchodził za popularnego prezentera telewizyjnego w Polsce[2].

Jego hobby była sztuka iluzji i podróże, kolekcjonował też krawaty. Pasjonował się muzyką[1]. Był kawalerem[3][4]. Podczas pracy w TVP udzielał się dobroczynnie, prowadził koncerty charytatywne, wspierał Dom Dziecka w Skopaniu[1].

Chorował na gruźlicę otwartą[1]. 7 listopada 1994 nagle zasłabł w studio na planie jednego z programów, po czym trafił do jednego z wrocławskich szpitali[1]. Tam zmarł z powodu wirusowego zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych[2][5].

Został pochowany na starych Powązkach w Warszawie[1] (kwatera 55, rząd 4, miejsce 9)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k Wanda Mołoń. Drogi mojej nie powtórzę. „Nowiny”. Nr 10, s. 5, 13-15 stycznia 1995. 
  2. a b Z kraju. S. Siejka nie żyje. „Nowiny”. Nr 227, s. 2, 24 listopada 1994. 
  3. „Super Express”, nr 254/1994.
  4. „Antena”, nr 39/1994.
  5. Był ulubieńcem widzów TVP. Prezenter zmarł nagle na straszną chorobę. Tak wygląda jego grób. [dostęp 2021-11-27]. (pol.).
  6. Cmentarz Stare Powązki: SŁAWOMIR SIEJKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2021-11-30].