Rudolf Schreiber
 kapitan dyplomowany artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
22 listopada 1906 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1926–1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
oficer operacyjny |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Rudolf Antoni Schreiber (ur. 22 listopada 1906 w Vamie, zm. 1940 w Charkowie) – kapitan dyplomowany artylerii Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 22 listopada 1906 w Vamie, w Rumunii, w rodzinie Franciszka i Karoliny z Madejów[1]. W 1926 roku, po ukończeniu Korpusu Kadetów Nr 2 w Modlinie, został podchorążym Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu[1]. 15 sierpnia 1928 roku Prezydent RP mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1928 roku i 103. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a Minister Spraw Wojskowych wcielił do 4 pułku artylerii polowej w Inowrocławiu[2]. Porucznik ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1931 roku. W latach 1934–1936 był słuchaczem Kursu Normalnego Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie[3][4]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1937 i 131. lokatą w korpusie oficerów artylerii[5]. Wiosną 1939 roku pełnił służbę w 29 pułku artylerii lekkiej w Grodnie na stanowisku dowódcy 5. baterii[6]. Następnie został przydzielony do Dowództwa Obszaru Warownego „Wilno”[1].
18 września 1939 we Lwowie płk dypl. Jarosław Szafran, dowódca rezerwowej 35 Dywizji Piechoty wymienił go w rozkazie dziennym nr 1, jako oficera operacyjnego sztabu dywizji[7][a].
Według Ludwika Głowackiego 26 września 1939 przybył do Włodawy na czele „oddziału fortecznego w sile około 80 ludzi i pieszych lotników (około 70 ludzi), który został zakwaterowany w miejscowej szkole”[11].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 roku spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
Minister Obrony Narodowej decyzją Nr 439/MON z 5 października 2007 roku awansował go pośmiertnie do stopnia majora[12]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi[5]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918-1921 „Polska Swemu Obrońcy”[1]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[1]
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- Ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ludwik Głowacki podał, że kpt. Rudolf Schreiber, po uzupełnieniu stanów Batalionu Fortecznego KOP „Sarny”, w mobilizacji powszechnej, pozostał w jego składzie[8] oraz że dowodził kompanią artylerzystów Batalionu Fortecznego KOP „Małyńsk”[9]. Również Zbigniew Pruski wymienił kpt. dypl. Rudolfa Schreibera w obsadzie personalnej pułku KOP „Sarny” z 17 września 1939 na stanowisku dowódcy kompanii artylerii Batalion Fortecznego KOP „Małyńsk”[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 475.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 15 sierpnia 1928 roku, s. 272, 280.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 179.
- ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 104.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 178.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 745.
- ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 171.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 230.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 393.
- ↑ Pruski 2000 ↓, s. 207.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 257.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Dokumenty obrony Lwowa 1939. Artur Leinwand (oprac.). Warszawa: Instytut Lwowski, 1997. ISBN 83-910659-0-1.
- Zbigniew Pruski: Bastion Polesie: polskie fortyfikacje na Polesiu w latach 1920-193. Przasnysz: Wydawnictwo „Forteca”, 2000. ISBN 83-914720-0-0.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
- Kapitanowie artylerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918–1921
- Odznaczeni Medalem Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
- Oficerowie dyplomowani II Rzeczypospolitej
- Oficerowie Wojska Polskiego zamordowani w Charkowie
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Obrońcy Polski przed agresją ZSRR (1939)
- Urodzeni w 1906
- Zmarli w 1940
- Oficerowie 4 Kujawskiego Pułku Artylerii Lekkiej
- Oficerowie 29 Pułku Artylerii Lekkiej
- Oficerowie dowództwa 35 Dywizji Piechoty (II RP)