Rhizotrogus maculicollis

	Rhizotrogus maculicollis
	(Villa et Villa, 1833)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Nadrodzina	żuki
Rodzina	poświętnikowate
Podrodzina	chrabąszczowate
Plemię	Melolonthini
Podplemię	Rhizotrogina
Rodzaj	Rhizotrogus
Gatunek	Rhizotrogus maculicollis
Synonimy
	Melolontha maculicollis A. Villa et G. Villa, 1833; Rhizotrogus collaris Mulsant, 1842; Rhizotrogus lineicollis Mulsant, 1842; Rhizotrogus pallidifrons Mulsant, 1842; Rhizotrogus thoracicus Mulsant, 1842; Rhizotrogus vitticollis Mulsant, 1842;
	Melolontha maculicollis A. Villa et G. Villa, 1833; Rhizotrogus collaris Mulsant, 1842; Rhizotrogus lineicollis Mulsant, 1842; Rhizotrogus pallidifrons Mulsant, 1842; Rhizotrogus thoracicus Mulsant, 1842; Rhizotrogus vitticollis Mulsant, 1842;

Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.

Rhizotrogus maculicollis – gatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny chrabąszczowatych. Zamieszkuje południowy zachód Europy.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1833 roku przez Antonia Villę i Giovanniego Battistę Villę pod nazwą Melolontha maculicollis^[1].

Chrząszcz o owalnym w zarysie ciele długości od 14 do 17 mm. Głowa ma ubarwienie żółtobrunatne, owłosienie długie i rzadkie, a punktowanie nierównomierne, słabsze i rzadsze na ciemieniu. Czułki buduje dziesięć członów. Przedplecze ma krawędź tylną grubo obrzeżoną, a krawędzie boczne przed tylnymi kątami lekko zaokrąglone. Ubarwienie jego jest żółtobrunatne, czasem z czerwonobrunatną plamą pośrodku. Powierzchnia przedplecza ma niezbyt gęste, dołkowate punktowanie oraz drobną mikrorzeźbę. Na przednim brzegu, bokach i brzegu tylnym przedplecza obecny jest szereg bardzo długich, sterczących włosków, natomiast pozostała jego część jest nieowłosiona. Pokrywy są czerwonobrunatne z przyciemnieniami na szwie i wierzchołku, przeciętnie połyskujące, nierównomiernie i słabo punktowane, niemalże łyse. Owalne pygidium ma punktowaną powierzchnię z pojedynczymi włoskami. Spód ciała jest długo i jasno owłosiony z wyjątkiem sternitów odwłoka, które są niemal łyse. Odnóża przedniej pary mają golenie o trzech ząbkach, z których ostatni jest bardzo mały, oraz o ostrodze wierzchołkowej wyrastającej poniżej drugiego z nich^[2].

Gatunek palearktyczny, europejski, znany z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii i Włoch^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 224-226, ISBN 87-88757-59-5 .
↑ Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 27-33.

[cpc-1] IvanI. Löbl IvanI., AlešA. Smetana AlešA. (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume 3. Scarabaeoidea – Scirtoidea – Dascilloidea – Buprestoidea – Byrrhoidea, Stenstrup: Apollo Books, 2006, s. 224-226, ISBN 87-88757-59-5 .

[Stebnicka-2] Zdzisława Stebnicka: Klucze do oznaczania owadów Polski Część XIX Chrząszcze – Coleoptera z. 28b Żukowate – Scarabaeidae grupa podrodzin: Scarabaeidae pleurosticti. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Polskie Towarzystwo Entomologiczne, 1978, s. 27-33.

[1]

[2]