Pomnik Michela Neya w Paryżu
_-_2021-03-09_-_1.jpg) Widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Miejsce |
Boulevard du Montparnasse róg Avenue de l'Observatoire |
| Typ obiektu |
figura całopostaciowa |
| Projektant | |
| Data odsłonięcia |
7 grudnia 1853 |
Położenie na mapie Paryża  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Île-de-France  | |
 48°50′24,1289″N 2°20′10,8398″E/48,840036 2,336344
| |
Pomnik Michela Neya w Paryżu (fr. Monument du Maréchal Ney à Paris) – pomnik marszałka Francji, Michela Neya zlokalizowany w Paryżu na skwerze przy narożniku Boulevard du Montparnasse i Avenue de l’Observatoire, w pobliżu wejścia do Ogrodu Luksemburskiego[1], w miejscu jego egzekucji[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pomnik, zaprojektowany przez François Rude’a (autora rzeźby Marsylianki na paryskim Łuku Triumfalnym[3]), został odsłonięty 7 grudnia 1853[4] i był istotnym przedsięwzięciem politycznym z okresu początków II Cesarstwa. W tym czasie kładziono silny nacisk na wydobywanie sentymentów bonapartystycznych. Cesarz Napoleon III brał osobisty udział w dyskusjach nad kształtem monumentu. Odrzucił pierwszą koncepcję i zatwierdził obecną (Rude początkowo zamierzał ukazać marszałka przed plutonem egzekucyjnym, jednak cesarzowi wizja ta wydawała się za mało heroiczna i zbyt kontrowersyjna dla odbiorców)[1].
Forma[edytuj | edytuj kod]
Pomnik obrazuje Neya w pozie bohaterskiej, jako dowódcę zagrzewającego wojsko do boju. Całopostaciowa figura stoi na wysokim cokole, na którym zamieszczono m.in. inskrypcję o szlaku bojowym marszałka. Postać jest pokazana patetycznie i triumfalnie, ale jednocześnie w sposób bardzo realistyczny, ze szczegółami munduru i broni. Wyrazisty jest gest, mimika i ekspresja Neya. Wyraźnie zrywa się on do bitwy, uosabiając w sobie wolę zwycięstwa[1].
Nawiązania w kulturze[edytuj | edytuj kod]
Auguste Rodin określił dzieło mianem najlepszego w ogóle pomnika w Paryżu. Bohaterowie dwóch powieści Ernesta Hemingwaya spotykają się pod pomnikiem (w Ruchomym święcie jeden z bohaterów wznosi nawet toast na cześć Neya)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Andrzej Pieńkos, Najbardziej romantyczny z paryskich pomników, w: Mówią Wieki, nr 10/12/2012, s. 50–51
- ↑ Online Magazine, „Zobacz, Jak Marszałek Francji Umiera!” Życie i Śmierć Michela Neya [online].
- ↑ Photos of Marechal Ney monument and statue by Francois Rude – Page 415 [online], eutouring.com [dostęp 2021-11-24].
- ↑ Napis na pomniku in situ.