Polyalthia verrucipes

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Polyalthia verrucipes
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

magnoliopodobne

Rząd

magnoliowce

Rodzina

flaszowcowate

Rodzaj

Polyalthia

Gatunek

Polyalthia verrucipes

Nazwa systematyczna
Polyalthia verrucipes C.Y. Wu ex P.T. Li
Acta Phytotax. Sin. 14(1): 110 1976[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Polyalthia verrucipes C.Y. Wu ex P.T. Li – gatunek rośliny z rodziny flaszowcowatych (Annonaceae Juss.). Występuje naturalnie w południowo-schodnich Chinach – w południowej części Junnanu[5].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Pokrój
Zimozielone drzewo dorastające do 12 m wysokości. Kora ma ciemnoszarą barwę[5].
Liście
Mają kształt od podłużnego do podłużnie lancetowatego. Mierzą 10–16,5 cm długości oraz 2,5–5 cm szerokości. Nasada liścia jest od klinowej do rozwartej. Blaszka liściowa jest o spiczastym wierzchołku. Ogonek liściowy jest nagi i dorasta do 3–7 mm długości[5].
Owoce
Pojedyncze mają jajowaty kształt, zebrane w owoc zbiorowy. Są nagie, osadzone na szypułkach. Osiągają 20–25 mm długości i 10–15 mm szerokości[5].

Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]

Rośnie w gęstych lasach. Występuje na wysokości od 1000 do 1900 m n.p.m. Kwitnie w marcu, natomiast owoce dojrzewają od kwietnia do lipca[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-01] (ang.).
  3. Polyalthia verrucipes C.Y. Wu ex P.T. Li. The Plant List. [dostęp 2016-05-16]. (ang.).
  4. Polyalthia verrucipes, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b c d e Polyalthia verrucipes. Plantes & botanique. [dostęp 2016-05-16]. (fr.).