Polibazyt
 Polibazyt z kopalni Husky, Elsa, Jukon, Kanada (3,0 x 2,2 x 1,3 cm) | |
| Właściwości chemiczne i fizyczne | |
| Skład chemiczny |
antymonowa siarkosól srebra i miedzi |
|---|---|
| Twardość w skali Mohsa |
2-3 |
| Przełam |
nierówny |
| Łupliwość |
niewyraźna |
| Układ krystalograficzny |
jednoskośny |
| Gęstość minerału |
6,27-6,33 g/cm³ |
| Właściwości optyczne | |
| Barwa |
żelazistoczarna |
| Rysa |
czerwonoczarna |
| Połysk |
metaliczny, diamentowy |
Polibazyt – minerał z gromady siarkosoli. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od gr. poly = wiele i basis = podstawa.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Zazwyczaj tworzy kryształy o pokroju tabliczkowym, rzadziej słupkowym o pseudoheksagonalnych zarysach. Na ścianach kryształów występują charakterystyczne zbrużdżenia (trójkątne). Występuje w skupieniach ziarnistych, zbitych, tworzy też naloty, naskorupienia i impregnacje. Jest miękki, nieprzezroczysty, Często zawiera żelazo, arsen.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Składnik utworów hydrotermalnych i żył kruszcowych. Współwystępuje ze srebrem rodzimym, stephanitem, stromeyerytem, proustytem, bornitem, argentytem, tetraedrytem.
Miejsca występowania:
- W Polsce: został znaleziony w Rudawach Janowickich w okolicach Ciechanowic.
Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]
- ruda srebra – 69,5% Ag,
- jest ceniony przez kolekcjonerów.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Parafiniuk: Minerały systematyczny katalog 2004, TG „Spirifer” W-wa 2005
- A. Bolewski, A. Manecki: Mineralogia szczegółowa, Wyd. PAE. 1993
- O. Medenbach, C. Sussieck-Fornefeld: Minerały, „Świat Książki” 1996
- W. Schumann: Minerały świata, O. Wyd. ”Alma – Press” 2003
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- zdjęcia i artykuł o polibazycie na stronie Webmineral.com (ang.)
- polibazyt na stronie Mindat.org (ang.)