Piotr Kubikowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Kubikowski
Data i miejsce urodzenia

19 listopada 1903
Krasiłów

Data i miejsce śmierci

2 maja 1991
Warszawa

profesor nauk medycznych
Specjalność: farmakologia
Uczelnia

Akademia Medyczna w Warszawie

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Medal 10-lecia Polski Ludowej

Piotr Kubikowski (ur. 19 listopada 1903 w Krasiłowie, zm. 2 maja 1991 w Warszawie[1]) – polski lekarz, farmakolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i Akademii Medycznej w Warszawie.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Jana, księgowego, i Marii z Sokołowskich[1]. W 1923 ukończył VIII Szkołę Realną we Lwowie, w 1930 studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza. Po studiach pracował na macierzystej uczelni. Dzięki stypendium naukowemu Funduszu Kultury Narodowej, w latach 1936–1937 odbył staże naukowe w Wiedniu, Berlinie i Paryżu. W 1939 został mianowany docentem, po przedstawieniu pracy habilitacyjnej poświęconej wpływowi środków przeczyszczających na czynność motoryczną jelit[1].

Będąc oficerem rezerwy Wojska Polskiego we wrześniu 1939 służył jako lekarz w jednym z pułków artylerii, brał udział w obronie Warszawy. Dostał się do niewoli, został osadzony w Oflagu II C Woldenberg, w 1940 zwolniony, powrócił do Warszawy. Tam pracował jako lekarz w Zakładzie Przyrodoleczniczym Warszawskiej Ubezpieczalni Społecznej[1]. Równocześnie od 1941 wykładał farmakologię w konspiracyjnym Studium Lekarskim przekształconym w 1943 w tajny Wydział Lekarski Uniwersytetu Warszawskiego, a także na tajnym Wydziale Farmaceutycznym[1].

Od 1945 pracował na Wydziale Lekarskim UW, w 1947 został kierownikiem Zakładu Farmakologii Eksperymentalnej (funkcję tę sprawował 26 lat), w tym samym roku wyjechał na stypendium Światowej Organizacji Zdrowia, przebywał w USA i Wielkiej Brytanii. W 1948 powrócił na UW i otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego. Od 1950 pracował w nowo utworzonej (po przekształceniu Wydziału Lekarskiego UW) Akademii Medycznej w Warszawie, w latach 1957–1972 był prorektorem AM ds. naukowych, w 1958 otrzymał tytuł profesora zwyczajnego. Przeszedł na emeryturę w 1973[1]. Jako pełnomocnik Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej w 1951 zorganizował Instytut Leków, a w latach 1952–1970 był jego dyrektorem[1]. W swojej pracy naukowej zajmował się oceną nowo syntetyzowanych związków chemicznych[1]. Był autorem lub współautorem kilku podręczników akademickich (Toksykologia współczesna (1953) - z Władysławem Rusieckim, Farmakologia dla studentów stomatologii (1964), Zależności lekowe (1978), Farmakologia, podstawy farmakoterapii (dwa wydania z Józefem Dadlezem, trzy wydania z Wojciechem Kostowskim)[1].

W 1951 został członkiem korespondentem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[1], należał do założycieli Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego (1965), był jego pierwszym prezesem (1965–1967)[1]. W 1963 został członkiem Komitetu Nauk Farmaceutycznych PAN[1].

W 1981 został wyróżniony tytułem doktora honoris causa AM w Warszawie[2].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Barbara Wasiewicz, Piotr Kubikowski 1903–1991, [w:] Portrety uczonych. Profesorowie Uniwersytetu Warszawskiego po 1945. A–K, wyd. Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa 2016, s. 626–634.
  2. ↑ Doktorzy Honoris Causa | Warszawski Uniwersytet Medyczny [online], www.wum.edu.pl [dostęp 2024-05-22].
  3. ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.
  4. ↑ Kto jest kim w polskiej medycynie. Informator biograficzny, wyd. Interpress, Warszawa 1987, s. 359.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Piotr_Kubikowski&oldid=73829902”