Petter Solberg

To jest dobry artykuł
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Petter Solberg
Ilustracja
Podczas Rajdu Bułgarii 2010
Państwo

 Norwegia

Data i miejsce urodzenia

18 listopada 1974
Askim

Sezon 1999-2012
Seria

Rajdowe mistrzostwa świata

Zespół

Subaru World Rally Team, Petter Solberg World Rally Team, Ford World Rally Team

Samochód

Toyota Celica GT-Four, Ford Escort WRC, Subaru Impreza WRC, Citroën Xsara WRC, Ford Fiesta RS WRC

Sukcesy

1995 – Górski Samochodowy Mistrz Norwegii
1995 – Mistrz Norwegii w Rallycrossie
1996 – Górski Samochodowy Mistrz Norwegii
1996 – Mistrz Norwegii w Rallycrossie
1998 – Rajdowy Mistrz Norwegii
2002 – Rajdowy Wicemistrz Świata
2003 – Rajdowy Mistrz Świata
2004 – Rajdowy Wicemistrz Świata
2005 – Rajdowy Wicemistrz Świata
2014 – Mistrz świata w Rallycrossie
2015 – Mistrz świata w Rallycrossie

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Petter Solberg (ur. 18 listopada 1974 w Askim) – norweski kierowca rajdowy. Od sezonu 2012 jest członkiem zespołu Ford World Rally Team i startuje w Rajdowych Mistrzostwach Świata samochodem Ford Fiesta RS WRC. Jego pilotem od lipca 2010 roku jest pochodzący z Irlandii Północnej Brytyjczyk Chris Patterson. Petter Solberg jest młodszym bratem Henninga Solberga, również kierowcy rajdowego, startującego w swojej karierze w Mistrzostwach Świata. Nosi przydomek „Hollywood”[1].

Swoją karierę sportową Solberg rozpoczął w 1992 roku, gdy startował w rallycrossie. Dwukrotnie został mistrzem kraju w tej konkurencji, podobnie jak w wyścigach górskich. W 1998 roku zadebiutował w Rajdowych Mistrzostwach Świata, jadąc samochodem Toyota Celica GT-Four. W debiucie zajął 16. miejsce w Rajdzie Szwecji. W 1999 roku został członkiem fabrycznego zespołu Forda i zaliczył w nim starty w kolejnych dwóch sezonach. Jeszcze w 2000 roku podpisał kontrakt z zespołem Subaru World Rally Team i rozpoczął starty w Mistrzostwach Świata samochodem Subaru Impreza WRC. W 2001 roku podczas Rajdu Grecji po raz pierwszy w karierze stanął na podium w rajdzie Mistrzostw Świata (2. miejsce), a swoje pierwsze zwycięstwo odniósł rok później w Rajdzie Wielkiej Brytanii. W 2002 roku wywalczył rajdowe wicemistrzostwo świata, przegrywając w klasyfikacji generalnej z Finem Marcusem Grönholmem. W 2003 roku został mistrzem świata, a w latach 2004 i 2005 ponownie zdobywał wicemistrzostwo. Od 2009 do 2011 roku startował w barwach założonego przez siebie zespołu Petter Solberg World Rally Team. Po zakończeniu sezonu 2011 podpisał kontrakt z fabrycznym zespołem Forda na sezon 2012, gdzie zastąpił Fina Mikko Hirvonena, który przeszedł do Citroëna. Po sezonie 2012 zawiesił karierę w Rajdowych Mistrzostwach Świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Początki[edytuj | edytuj kod]

Solberg urodził się w mieście Askim[2]. Swoją karierę rajdową rozpoczynał na polach farmy rodziców w Spydebergu, znajdującej się w okolicach Oslo. Już jako jedenastolatek pomagał startującym w rallycrossie rodzicom w budowie i utrzymywaniu ich samochodów. Był jednak zbyt młody, by samemu rywalizować w tej dyscyplinie, toteż początkowo brał udział w zawodach zdalnie sterowanych samochodów – w wieku 13 lat wywalczył mistrzostwo Norwegii w tej dyscyplinie[1].

Pod koniec 1992 roku Solberg zdał egzamin na prawo jazdy[1]. Następnie rozpoczął starty w rallycrossowych mistrzostwach Norwegii. Już w swoim drugim występie odniósł zwycięstwo[2]. W 1993 roku zaczął startować także w wyścigach górskich, samochodem Ford Escort MK2, podarowanym mu przez brata Henninga[3].

Swój pierwszy sukces w wyścigach górskich Solberg osiągnął w 1994 roku, gdy zajął 2. miejsce w mistrzostwach Norwegii. Był też drugi w mistrzostwach kraju w rallycrossie[3]. Z kolei w 1995 roku zakupił od brata Volvo 240 i – jadąc nim – wywalczył tytuł mistrzowski zarówno w rallycrossie, jak i wyścigach górskich. W 1996 roku powtórzył oba osiągnięcia, wygrywając w 19 na 21 startów[2]. We wrześniu 1996 roku Solberg po raz pierwszy wystartował w rajdach. W debiutanckim Hedmarksrally pojechał Toyotą Celiką ST205, uzyskaną od brata. Nie ukończył jednak rajdu z powodu wypadku i uszkodzeń samochodu[2].

W 1997 roku Solberg odkupił Toyotę Celikę ST185 od szwedzkiego rajdowca Thomasa Rådströma[2]. Wystartował nią w mistrzostwach Norwegii w rallycrossie, które po raz trzeci z rzędu wygrał, oraz w Rajdowych Mistrzostwach Norwegii. W tych zawodach był piąty, zwyciężając w jednym z rajdów[3].

1998–2001[edytuj | edytuj kod]

Petter Solberg w Subaru Imprezie podczas Rajdu Finlandii 2001

W 1998 roku Solberg startował Toyotą Celiką ST 205. Dzięki czterem zwycięstwom w rajdach Mistrzostw Norwegii wywalczył mistrzostwo kraju. Wygrał także w jednym rajdzie Mistrzostw Europy oraz w jednym Mistrzostw Szwecji[3]. Jeszcze w lutym 1998 roku zaliczył swój debiut w Rajdowych Mistrzostwach Świata. Startując Toyotą Celiką GT-Four i będąc pilotowanym przez swojego rodaka Egila Solstada, zajął wówczas 16. miejsce w Rajdzie Szwecji[4]. W tym samym roku wystartował również w Rajdzie Wielkiej Brytanii z pilotem Catem Menkerudem, ale nie ukończył tych zawodów z powodu wypadku[5].

W 1999 roku Solberg doszedł do porozumienia z szefem fabrycznego zespołu Ford World Rally Team, Malcolmem Wilsonem, podpisując z nim pięcioletni kontrakt[2][6]. Swój debiut w zespole Forda zaliczył podczas lutowego Rajdu Szwecji. Jadąc Fordem Escortem WRC z walijskim pilotem Philem Millsem, zajął wówczas 11. pozycję[7]. W tym samym miesiącu partner z zespołu Forda, Szwed Thomas Rådström, doznał kontuzji na parę dni przed Rajdem Safari, wobec czego Solberg zajął jego miejsce w Fordzie Focusie WRC. Debiutując tym samochodem, Norweg zajął 5. miejsce w klasyfikacji generalnej rajdu i zdobył tym samym swoje pierwsze w karierze punkty w Rajdowych Mistrzostwach Świata[2]. Focusem WRC wystartował także w innych rajdach Mistrzostw Świata 1999: Portugalii, Finlandii, San Remo i Wielkiej Brytanii, jednak nie zajął w nich punktowanych pozycji[4].

Przez pierwszą połowę sezonu 2000 Solberg startował Fordem Focusem WRC. Do ważniejszych sukcesów w tym okresie należą: zajęcie 5. miejsca w Rajdzie Safari 2000, 6. miejsca w Rajdzie Argentyny i 4. miejsca w Rajdzie Nowej Zelandii, przegrywając miejsce na podium jedynie z Finem Marcusem Grönholmem w Peugeocie 206 WRC oraz partnerami z zespołu Forda Colinem McRae i Carlosem Sainzem[2][8]. W sierpniu 2000 roku Solberg wraz ze swoim pilotem Millsem ogłosili, że opuszczają zespół Forda i przechodzą do zespołu Subaru World Rally Team[9]. Swojego pierwszego rajdu, Rajdu Francji, w Subaru Imprezie WRC norwesko-walijska załoga nie ukończyła na skutek awarii skrzyni biegów[10]. Startowała także w trzech innych: Rajdzie San Remo, Rajdzie Australii i Rajdzie Wielkiej Brytanii, ale ukończyła jedynie ten pierwszy[4].

W sezonie 2001 Solberg stał się drugim kierowcą zespołu Subaru (obok Anglika Richarda Burnsa). Wystartował we wszystkich czternastu rajdach sezonu. Nie ukończył sześciu z nich. Jeden raz stanął na podium (po raz pierwszy w swojej karierze), w Rajdzie Grecji, gdy przegrał jedynie z Colinem McRae w Fordzie Focusie WRC[11][12].

2002–2003[edytuj | edytuj kod]

Przed rozpoczęciem sezonu 2002 nowym partnerem Solberga w zespole Subaru został Fin Tommi Mäkinen, który zastąpił mistrza świata z poprzedniego roku Richarda Burnsa. Solberg pozostał drugim kierowcą teamu Subaru[13]. W pierwszej części sezonu zdobywał punkty, ale nie stawał na podium rajdów. W majowym Rajdzie Argentyny zajął 4. miejsce, jednak po zakończeniu rajdu zdyskwalifikowani zostali dwaj kierowcy Peugeota, Marcus Grönholm i Burns, dzięki czemu Norweg awansował na drugie miejsce za Carlosem Sainzem[14]. W drugiej części sezonu Solberg spisywał się lepiej i częściej stawał na podium; był trzeci w Rajdzie Finlandii, Rajdzie Włoch i Rajdzie Australii[4]. Z kolei w listopadowym Rajdzie Wielkiej Brytanii odniósł z pilotem Millsem swoje pierwsze zwycięstwo w Mistrzostwach Świata w karierze po tym, jak z powodu wypadku odpadł lider i mistrz świata z roku 2002, Grönholm[15]. Było to piąte podium Solberga w sezonie (więcej miał tylko Grönholm). Dzięki zwycięstwu w Wielkiej Brytanii Solberg wywalczył wicemistrzostwo świata[2].

W sezonie 2003 partnerem Solberga w Subaru nadal był Mäkinen. W swoim czwartym rajdzie sezonu, tj. w Rajdzie Nowej Zelandii, Solberg był trzeci, a kolejne miejsce na podium w sezonie zajął w czerwcu w Rajdzie Grecji[4]. W tym samym miesiącu w Rajdzie Cypru zwyciężył po raz drugi w swojej karierze, przy czym w ostatnim dniu rajdu wygrał pięć z sześciu odcinków specjalnych[16]. W sierpniowym Rajdzie Finlandii był drugi za Estończykiem Markkiem Märtinem w Fordzie Focusie WRC[17]. W Rajdzie Australii do ostatniego odcinka specjalnego walczył o zwycięstwo z Sébastienem Loebem i ostatecznie wygrał swój drugi rajd w sezonie o 26,6 sekundy[18]. Norweg wygrał również swój pierwszy asfaltowy rajd w karierze – Rajd Korsyki[6], włączając się tym samym do walki o tytuł mistrza świata[19]. Nie ukończył jednak następnego rajdu, San Remo, a o tytule mistrzowskim decydowały wyniki Rajdu Wielkiej Brytanii. Zawodów nie ukończyli dwaj inni kandydaci do mistrzostwa, Sainz i Burns, a Solberg dzięki zwycięstwu wywalczył rajdowe mistrzostwo świata, wyprzedzając o jeden punkt Loeba. Stał się tym samym pierwszym norweskim mistrzem świata w rajdach[20]. Po zwycięskim rajdzie Solberg powiedział:

Nie mogę w to uwierzyć. To jest coś wspaniałego. Nie myślałem o wywalczeniu mistrzostwa, tylko jechałem rajd, a teraz jesteśmy tutaj i jesteśmy mistrzami świata. Rajd dobrze się dla nas ułożył, ale sukces ten jest sukcesem całego zespołu[20].

2004–2005[edytuj | edytuj kod]

Petter Solberg podczas Rajdu Finlandii 2004

Jeszcze pod koniec 2003 roku kontrakt z fabryczną ekipą Subaru podpisał Fin Mikko Hirvonen. W sezonie 2004 miał zastąpić kończącego karierę rodaka Tommiego Mäkinena i stać się nowym partnerem Solberga w zespole[21]. Subaru wypuściło też nowy model Imprezy[6]; w jej debiucie Solberg był 7. w Rajdzie Monte Carlo[4]. Swoje pierwsze zwycięstwo za kierownicą nowego samochodu odniósł w kwietniu w Rajdzie Nowej Zelandii, odbierając wygraną Marcusowi Grönholmowi na przedostatnim odcinku specjalnym[22]. Solberg zwyciężył również w czerwcowym Rajdzie Grecji, pomimo otrzymania 30-sekundowej kary z powodu braku chlapaczy[23]. We wrześniu i październiku wygrał trzy rajdy z rzędu: Rajd Japonii, Rajd Wielkiej Brytanii i Rajd Sardynii. Nie wystarczyło to jednak do zwycięstwa w Mistrzostwach Świata, tytuł w klasyfikacji generalnej zdobył Sébastien Loeb. Solberg był drugi, a głównym powodem porażki z Francuzem było nieukończenie czterech imprez: Rajdu Argentyny, Finlandii, Niemiec i Australii[4].

W sezonie 2005 partnerem Solberga w zespole Subaru był Australijczyk Chris Atkinson[24]. W pierwszych trzech rajdach sezonu Solberg odniósł dwa zwycięstwa, w Rajdzie Szwecji i Rajdzie Meksyku, dzięki czemu objął prowadzenie w Mistrzostwach Świata[25]. Po Rajdzie Sardynii, piątej eliminacji Mistrzostw Świata, został wyprzedzony w klasyfikacji punktowej przez Sébastiena Loeba. Do końca sezonu Solberg wygrał jeden rajd (Wielkiej Brytanii), w którym odniósł swoje czwarte zwycięstwo z rzędu. Zwyciężył jednak dzięki temu, iż Loeb celowo zaliczył 2-minutową karę by nie świętować wygranej w zawodach. Powodem takiej decyzji Francuza był fakt, iż Estończyk Markko Märtin miał wypadek, w którym zginął jego pilot Michael Park[26]. W ostatnim rajdzie sezonu, Rajdzie Australii, Solberg wycofał się z powodu zderzenia z kangurem. W jego samochodzie nastąpił defekt układu chłodzenia. Pomimo nieukończenia rajdu Norweg został wicemistrzem świata. Zdobył 71 punktów, tyle co Marcus Grönholm, jednak odniósł więcej zwycięstw w sezonie niż Fin[27].

2006–2008[edytuj | edytuj kod]

Petter Solberg w Subaru Imprezie podczas Rajdu Niemiec w 2008 roku

W 2006 roku Solberg przedłużył kontrakt z zespołem Subaru do 2009 roku[1]. Nie ukończył pierwszych dwóch rajdów sezonu 2006: Monte Carlo i Rajdu Szwecji. W kolejnym, Rajdzie Meksyku, zajął 2. pozycję. Do końca sezonu jeszcze tylko trzykrotnie stawał na podium, nie odnosząc żadnego zwycięstwa. Były to rajdy: Argentyny (2. miejsce), Australii (2. miejsce) i Wielkiej Brytanii (3. miejsce). Ostatecznie zajął 6. pozycję w mistrzostwach[4].

Sezon 2007 Solberg rozpoczął od zajęcia 6. miejsca w Rajdzie Monte Carlo[28]. Następnie nie ukończył Rajdu Szwecji i przegrał miejsce na podium Rajdu Norwegii ze swoim bratem Henningiem w Fordzie Focusie WRC[29]. W rajdach Argentyny, Meksyku i Sardynii nie osiągnął dobrego wyniku z powodu problemów technicznych z jego Subaru[30][31][32]. W Rajdzie Portugalii był natomiast drugi[33], a w Rajdzie Grecji – trzeci[34]. Mimo technicznych ulepszeń Subaru Solberga po tym rajdzie[35] Norweg nie ukończył kolejnej eliminacji, Rajdu Finlandii, z powodu problemów z układem kierowniczym[36]. Sukcesu nie odniósł także w kolejnych rajdach. W Rajdzie Niemiec miał problem z kierowaniem z powodu uderzenia w skałę, ale ukończył rajd na 6. miejscu[37]. W Nowej Zelandii był siódmy, także głównie na skutek problemów z układem kierowniczym[38]. Do końca sezonu ani razu nie stanął na podium[4], a jego jedynym udanym startem był Rajd Wielkiej Brytanii, w którym zajął 4. pozycję, pomimo uderzenia w skałę i problemów z jazdą[39]. Ostatecznie zajął 5. miejsce w Mistrzostwach Świata.

W pierwszych dwóch rajdach sezonu 2008, Monte Carlo i Szwecji, Solberg był odpowiednio czwarty i piąty, a w kolejnych czterech nie zdobył punktów[4]. W Rajdzie Grecji zajął drugie miejsce; był to zarazem debiut nowej specyfikacji Subaru Imprezy WRC[40]. Od tego czasu do końca sezonu Solberg zdobywał punkty w Mistrzostwach Świata, jednak ani razu nie stanął na podium. Zajął ostatecznie 6. miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzostw[4].

Od 2009[edytuj | edytuj kod]

Petter Solberg w Citroënie Xsarze WRC w Rajdzie Cypru 2009.

16 grudnia 2008 roku koncern Subaru zadecydował o wycofaniu się z uczestnictwa w Rajdowych Mistrzostwach Świata[41]. Decyzję ogłoszono dzień po tym, jak ze startów w WRC zrezygnowało Suzuki[42]. Solberg z Philem Millsem zostali więc bez zespołu, w którym mogliby rozpocząć sezon 2009, toteż byli zmuszeni odwołać swój start w Rajdzie Irlandii[43]. Po wielu namysłach i rozważaniach startów w prywatnych zespołach Forda lub Citroëna Solberg zdecydował się na tę drugą markę wybierając do rajdów model Citroëna Xsary WRC w specyfikacji 2006[44], którym już pierwszy start zaliczył w Rajdzie Norwegii[45]. 1 lutego 2009 Solberg ogłosił listę sponsorów na sezon 2009, wśród których znaleźli się: Microsoft, Pareto i Hurtigruta Carglass[46].

6 lutego 2009 Solberg oficjalnie ogłosił na konferencji prasowej powstanie nowego zespołu rajdowego Petter Solberg World Rally Team, którego członkiem był on jako kierowca i Phil Mills jako pilot. Menedżerem zespołu został Ken Rees, a głównym inżynierem – François-Xavier „FX” Demaison. Obaj wcześniej pracowali w zespole Subaru. Solberg zatrudnił także innego byłego członka Subaru, Tore'go Dahla, jako mechanika[47].

Pierwszy start nowego zespołu, w Rajdzie Norwegii, zakończył się zajęciem 6. miejsca[48]. W kolejnym, w Rajdzie Cypru, Solberg był trzeci. Stał się tym samym pierwszym kierowcą po Malcolmie Wilsonie od 1993 roku, który zajął miejsce na podium, startując w prywatnym zespole rajdowym[49]. Następnie Norweg był czwarty w Rajdzie Portugalii i nie ukończył Rajdu Argentyny[48]. Przed Rajdem Sardynii był bliski zmiany samochodu na Peugeota 307 WRC[44], jednak ostatecznie w jego Xsarze zamontowano nowe ulepszenia, związane z układem chłodzenia, silnikiem i dyferencjałami[50]. W Rajdzie Sardynii zajął 3. pozycję. Następnie nie ukończył Rajdu Grecji, był czwarty w Rajdzie Polski i nie dojechał do mety Rajdu Finlandii[48]. We wrześniu 2009 roku Solberg zdecydował, iż w ostatnich dwóch rundach sezonu 2009, Rajdzie Katalonii i Rajdzie Wielkiej Brytanii, pojedzie Citroënem C4 WRC w specyfikacji 2008[51]. W obu tych rajdach Solberg był czwarty, a w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata zajął 5. pozycję[48].

Petter Solberg w Citroënie C4 WRC na odcinku specjalnym Rajdu Finlandii 2010

W sezonie 2010 Solberg ponownie zaplanował starty samochodem Citroën C4 WRC po tym, jak zakupił dwa egzemplarze w specyfikacji 2009 od Citroën Racing[52]. W swoim pierwszym starcie w sezonie, w Rajdzie Szwecji, Solberg był dziewiąty[48]. W Rajdzie Meksyku do ostatniego odcinka specjalnego walczył o zwycięstwo z Sébastienem Loebem, lecz ostatecznie przyjechał drugi[53]. Także w kolejnych dwóch rajdach, Jordanii i Szwecji, Norweg stawał na podium (był odpowiednio trzeci i drugi)[48]. Z kolei nie ukończył Rajdu Nowej Zelandii z powodu wypadku[54]. W następnej rundzie WRC w Portugalii punktował, dzięki zajęciu 5. miejsca[48].

W czerwcu 2010 roku Solberg zakończył jedenastoletnią współpracę z pilotem Philem Millsem, który zdecydował się poświęcić życiu prywatnemu i rodzinie[55]. Nowym pilotem Norwega został pochodzący z Irlandii Północnej Chris Patterson[56]. Z Pattersonem Solberg wystartował w Rajdzie Bułgarii i był tam trzeci[57]. W kolejnych dwóch rajdach Solberg był czwarty i piąty, natomiast w czterech ostatnich rundach sezonu zajmował miejsca na podium: drugie w Japonii, Katalonii i Wielkiej Brytanii oraz trzecie we Francji. Ostatecznie znalazł się na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej Mistrzostw Świata[48].

14 stycznia 2011 roku zespół Petter Solberg World Rally Team ogłosił, że w sezonie 2011 Mistrzostw Świata Petter Solberg z Chrisem Pattersonem wystartują samochodem Citroën DS3 WRC[58].

W styczniu 2011 roku Solberg wystartował Peugeotem 207 S2000 w Rajdzie Monte Carlo zaliczanym do cyklu IRC. Ukończył wszystkie odcinki specjalne, plasując się na 7. pozycji, jednak w wyniku awarii alternatora nie dojechał do mety i nie ukończył rajdu[59].

W sezonie 2012 Solberg startował w barwach Forda. Sezon rozpoczął od 3 miejsca w Monte Carlo i 4 w Szwecji. Rajd Meksyku i Portugalii ukończył na trzeciej pozycji. Rajd Argentyny dojechał jako szósty, a kolejnego Rajdu Grecji nie ukończył. Nową Zelandię ukończył jako trzeci. W Rajdzie Niemiec dojechał na metę jako 11. Rajd Wielkiej Brytanii dojechał na podium zajmując trzecią pozycje. Rajd Francji dojechał na odległej 26 szóstej pozycji po tym, jak uszkodził samochód uderzając w słup wysokiego napięcia. Rajd Włoch dojechał jako dziewiąty. Ostatni w sezonie Rajd Hiszpanii dojechał jako 11. Był to jego ostatni rajd w WRC po tym, jak Ford postanowił, że z końcem sezonu wycofa się. Solberg postanowił nie kontynuować startów w prywatnym zespole.

Po odejściu z WRC, w 2014 roku Petter rozpoczął starty w FIA World Rallycross Championship. Wygrał je, zostając pierwszym mistrzem tego cyklu, i pierwszym kierowcą który wygrał dwa różne cykle należące do FIA. Powtórzył ten wyczyn w sezonie 2015.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Petter Solberg jest synem Terje'go i Tove. Zarówno ojciec, jak i matka, powiązani byli ze sportami motorowymi i startowali w krajowych mistrzostwach w rallycrossie[60]. Rajdowcem jest też jego brat, Henning Solberg, starszy o rok i startujący w rajdowych Mistrzostwach Świata jako kierowca teamów: Forda, Stobart M-Sport Ford Rally Team czy Munchi's Ford World Rally Team[61].

Solberg mieszka wraz z rodziną w Monako[62]. Jest mężem Szwedki Pernilli Walfridsson[60]. Ma z nią syna Olivera (ur. 2002)[63]. Pernilla Walfridsson jest córką Pera-Inge Walfridssona, byłego mistrza Europy w rallycrossie[64]. Sama również startowała w rajdach, w tym w 14 rajdach zaliczanych do Mistrzostw Świata[65].

Solberg jest właścicielem małych linii lotniczych Petter Solberg Aviation AB, wynajmujących prywatnym użytkownikom czarterowe odrzutowe samoloty Cessna[66].

Zwycięstwa w Mistrzostwach Świata[edytuj | edytuj kod]

Stan na 8 sierpnia 2016r.

Nr Rajd Sezon Pilot Samochód
1 Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii 2002 Phil Mills Subaru Impreza WRC
2 Cypr Rajd Cypru 2003
3 Australia Rajd Australii
4 Francja Rajd Francji
5 Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii
6 Nowa Zelandia Rajd Nowej Zelandii 2004
7 Grecja Rajd Grecji
8 Japonia Rajd Japonii
9 Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii
10 Włochy Rajd Włoch
11 Szwecja Rajd Szwecji 2005
12 Meksyk Rajd Meksyku
13 Wielka Brytania Rajd Wielkiej Brytanii 2005

Starty w rajdach WRC[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Punkty Miejsce
1998 Shell Norge
Petter Solberg		 Toyota Celica GT-Four Monako
 Szwecja
16 		Kenia
 Portugalia
 Hiszpania
 Francja
 Argentyna
 Grecja
 Nowa Zelandia
 Finlandia
 Włochy
 Australia
 Wielka Brytania
NU 		0 -
1999 Ford Motor Co
Petter Solberg		 Ford Escort WRC[a]
Ford Focus WRC 		Monako
 Szwecja
11 		Kenia
5 		Portugalia
11 		Hiszpania
 Francja
 Argentyna
 Grecja
 Nowa Zelandia
 Finlandia
12
Włochy
27 		Australia
 Wielka Brytania
9 		2 18.
2000 Ford Motor Co
Petter Solberg
Subaru World Rally Team		 Ford Focus WRC
Subaru Impreza WRC[b] 		Monako
 Szwecja
 Kenia
5 		Portugalia
NU 		Hiszpania
 Argentyna
6 		Grecja
NU 		Nowa Zelandia
4 		Finlandia
NU 		Cypr
 Francja
NU 		Włochy
9 		Australia
NU 		Wielka Brytania
NU 		6 10.
2001 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
NU 		Szwecja
6 		Portugalia
NU 		Hiszpania
NU 		Argentyna
5 		Cypr
NU 		Grecja
2 		Kenia
NU 		Finlandia
7 		Nowa Zelandia
7 		Włochy
9 		Francja
5 		Australia
7 		Wielka Brytania
NU 		11 10.
2002 555 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
6 		Szwecja
NU 		Francja
5 		Hiszpania
5 		Cypr
5 		Argentyna
2 		Grecja
5 		Kenia
NU 		Finlandia
3 		Niemcy
NU 		Włochy
3 		Nowa Zelandia
NU 		Australia
3 		Wielka Brytania
1 		37 2.
2003 555 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
NU 		Szwecja
6 		Turcja
NU 		Nowa Zelandia
3 		Argentyna
5 		Grecja
3 		Cypr
1 		Niemcy
8 		Finlandia
2 		Australia
1 		Włochy
NU 		Francja
1 		Hiszpania
5 		Wielka Brytania
1 		72 1.
2004 555 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
7 		Szwecja
3 		Meksyk
4 		Nowa Zelandia
1 		Cypr
4 		Grecja
1 		Turcja
3 		Argentyna
NU 		Finlandia
NU 		Niemcy
NU 		Japonia
1 		Wielka Brytania
1 		Włochy
1 		Francja
5 		Hiszpania
5 		Australia
NU 		82 2.
2005 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
NU 		Szwecja
1 		Meksyk
1 		Nowa Zelandia
3 		Włochy
2 		Cypr
NU 		Turcja
2 		Grecja
9 		Argentyna
3 		Finlandia
4 		Niemcy
7 		Wielka Brytania
1 		Japonia
NU 		Francja
3 		Hiszpania
13 		Australia
NU 		71 2.
2006 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
NU 		Szwecja
NU 		Meksyk
2 		Hiszpania
7 		Francja
11 		Argentyna
2 		Włochy
9 		Grecja
7 		Niemcy
NU 		Finlandia
NU 		Japonia
7 		Cypr
8 		Turcja
13 		Australia
2 		Nowa Zelandia
6 		Wielka Brytania
3 		40 6.
2007 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
6 		Szwecja
4 		Norwegia
6 		Meksyk
NU 		Portugalia
2 		Argentyna
NU 		Włochy
5 		Grecja
3 		Finlandia
NU 		Niemcy
6 		Nowa Zelandia
7 		Hiszpania
6 		Francja
5 		Japonia
16 		Irlandia
5 		Wielka Brytania
4 		47 5.
2008 Subaru World Rally Team Subaru Impreza WRC Monako
5 		Szwecja
4 		Meksyk
11 		Argentyna
NU 		Jordania
NU 		Włochy
10 		Grecja
2 		Turcja
6 		Finlandia
6 		Niemcy
5 		Nowa Zelandia
4 		Hiszpania
5 		Francja
5 		Japonia
8 		Wielka Brytania
4 		46 6.
2009 Petter Solberg World Rally Team Citroën Xsara WRC
Citroën C4 WRC[c] 		Irlandia
 Norwegia
6 		Cypr
3 		Portugalia
4 		Argentyna
NU 		Włochy
3 		Grecja
NU 		Polska
4 		Finlandia
NU 		Australia
 Hiszpania
4 		Wielka Brytania
4 		35 5.
2010 Petter Solberg World Rally Team Citroën C4 WRC Szwecja
9 		Meksyk
2 		Jordania
3 		Turcja
2 		Nowa Zelandia
NU 		Portugalia
5 		Bułgaria
3 		Finlandia
4 		Niemcy
5 		Japonia
2 		Francja
3 		Hiszpania
2 		Wielka Brytania
2 		169 3.
2011 Petter Solberg World Rally Team Citroën DS3 WRC Szwecja
5 		Meksyk
4 		Portugalia
6 		Jordania
NU 		Włochy
3 		Argentyna
4 		Grecja
4 		Finlandia
5 		Niemcy
5 		Australia
3 		Francja
DK 		Hiszpania
NU 		Wielka Brytania
NU 		110 5.
2012 Ford World Rally Team Ford Fiesta RS WRC Monako
3 		Szwecja
4 		Meksyk
3 		Portugalia
3 		Argentyna
6 		Grecja
NU 		Nowa Zelandia
3 		Finlandia
4 		Niemcy
11 		Wielka Brytania
3 		Francja
26 		Włochy
9 		Hiszpania
11 		124 5.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Fordem Escortem startował jedynie w Rajdzie Szwecji.
  2. ↑ Subaru Imprezą startował w Rajdzie Francji, Włoch, Australii i Wielkiej Brytanii.
  3. ↑ Citroënem C4 WRC startował jedynie w Rajdzie Hiszpanii i Wielkiej Brytanii.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Engineering the World Rally: Meet Petter Solberg. Discovery Channel. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i SWRT Member Profiles: Meet Petter Solberg. Subaru Global. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-28)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d WRC: PETTER SOLBERG. Crash.Net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j k RallyBase: Petter Solberg. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  5. ↑ 54th Network Q Rally of Great Britain. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  6. ↑ a b c Rajdy WRC – Petter Solberg. V10.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
  7. ↑ 48th International Swedish Rally. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  8. ↑ 30th Rally New Zealand. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  9. ↑ Phil Mills profile. BBC. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-29)]. (ang.).
  10. ↑ 44ème V-Rally Tour de Corse – Rallye de France. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  11. ↑ 2001 FIA World Rally Championship for Drivers Final classification. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  12. ↑ 48th Acropolis Rally. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  13. ↑ Makinen signs with Subaru. RTÉ Sport. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  14. ↑ Now Sainz wins as Burns disqualified. Sydney Morning Herald. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  15. ↑ History of the Rally of Great Britain. Wales Rally GB. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-11)]. (ang.).
  16. ↑ Solberg sizzles in Cyprus. CarMag.co.za. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  17. ↑ 53rd Neste Rally Finland. RallyBase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  18. ↑ Result – Telstar Rally Australia. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  19. ↑ Solberg wins in Corsica to boost world title hopes. RTÉ Sport. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  20. ↑ a b Solberg clinches title with Rally GB victory. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  21. ↑ Subaru ends speculation, signs Mikko Hirvonen. Motorsport.com. [dostęp 2011-01-25]. (ang.).
  22. ↑ Gronholm spins, Solberg wins. CarMag.co.za. [dostęp 2011-01-25]. (ang.).
  23. ↑ Solberg wins Acropolis Rally. RTÉ Sport. [dostęp 2011-01-25]. (ang.).
  24. ↑ Atkinson completes Subaru line-up. Crash.net. [dostęp 2011-01-25]. (ang.).
  25. ↑ Rally Mexico win sees Solberg top Championship. Breakingnews.ie. [dostęp 2011-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  26. ↑ WRC: Tragic end to Wales Rally GB. gizmag. [dostęp 2011-01-25]. (ang.).
  27. ↑ Rajd Australia – Solberg zabił kangura. Sport.pl. [dostęp 2011-01-25]. (pol.).
  28. ↑ 75ème Rallye Automobile Monte-Carlo. Rallybase.nl. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  29. ↑ Henning carries Stobart to maiden podium. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  30. ↑ NEWS FLASH: Petter retires from leg. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  31. ↑ NEWS FLASH: Petter out. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  32. ↑ Petter: I simply couldn't attack. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  33. ↑ Petter: More to come from '07 spec Impreza. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  34. ↑ Damper issues drop Petter to third. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  35. ↑ Petter: We've found solution to 'biggest problem'. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  36. ↑ Subaru: Petter's car not safe.... Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  37. ↑ Petter hits rock. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  38. ↑ Handling problems slow Petter – again. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  39. ↑ Solberg helps Subaru reclaim third. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  40. ↑ Subaru confirms debut event for new car. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  41. ↑ Subaru wycofuje się z WRC!!!. V10.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
  42. ↑ Suzuki withdraw from rally championship. BBC. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-01)]. (ang.).
  43. ↑ Entry List 2009. Official site: Rally of Ireland. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-20)]. (ang.).
  44. ↑ a b Solberg ponders switch to 307. WRC.com. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  45. ↑ It’s a Citroen Xsara. Oficjalna strona Pettera Solberga. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-31)]. (ang.).
  46. ↑ Petter slipper å betale VM-satsning. NRK. [dostęp 2011-01-24]. (norw.).
  47. ↑ http://www.rallybuzz.com/petter-solberg-world-rally-team/ RallyBuzz [dostęp 24.01.2011] (ang.)
  48. ↑ a b c d e f g h Rallye-Info: Petter Solberg. Rallye-Info.com. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  49. ↑ An impressive 3rd at Cyprus. Oficjalna strona Pettera Solberga. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-02)]. (ang.).
  50. ↑ Solberg gets his upgrades. WRC.com. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  51. ↑ Petter Solberg zaprezentował C4 WRC. V10.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
  52. ↑ Solberg stays with Citroen in 2010. Oficjalna strona Rajdu Turcji. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  53. ↑ Sebastien Loeb wins Rally Mexico as Solberg snatches second place. RallyBuzz. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  54. ↑ Rally New Zealand WRC: Result. Crash.net. [dostęp 2011-01-24]. (ang.).
  55. ↑ Mills pożegnał Solberga. Auto-news.pl. [dostęp 2011-01-24]. (pol.).
  56. ↑ Solberg z nowym pilotem. Auto-news.pl. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-08)]. (pol.).
  57. ↑ Norwegian Petter Solberg finished yesterday’s first day of competition in third place in the Bulgarian rally.. The Foreigner. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-04-02)]. (ang.).
  58. ↑ Petter Solberg signs with major sponsors.. Oficjalna strona Pettera Solberga. [dostęp 2011-01-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-01-19)]. (ang.).
  59. ↑ Petter nie dotarl do Monako. autoklub.pl. [dostęp 2011-01-26]. (pol.).
  60. ↑ a b World Rally Championship: Profil Pettera Solberga. sportfans.co.uk. [dostęp 2010-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-06)]. (ang.).
  61. ↑ RallyBase: Henning Solberg. RallyBase.nl. [dostęp 2010-07-03]. (ang.).
  62. ↑ Team Petter: Petter Solberg. Oficjalna strona Pettera Solberga. [dostęp 2010-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-09-18)]. (ang.).
  63. ↑ Petter Solberg World Rally Team. The Rally Site. [dostęp 2010-07-03]. (ang.).
  64. ↑ Per-Inge "Pi" Walfridsson. Walfridsson.com. [dostęp 2010-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-02-09)]. (szw.).
  65. ↑ RallyBase: Pernilla Walfridsson. RallyBase.nl. [dostęp 2010-07-03]. (ang.).
  66. ↑ Flygplan för Charter – Välkommen ombord!. Petter Solberg Aviation. [dostęp 2010-07-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-06-26)]. (norw.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rajdowi mistrzowie świata WRC
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Petter_Solberg&oldid=73038482”