Paweł Miller (podpułkownik)
podpułkownik | |
Data i miejsce urodzenia |
16 grudnia 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 grudnia 1992 |
Przebieg służby | |
Lata służby |
1943– |
Siły zbrojne | |
Jednostki |
97 Gwardyjski Pułk Piechoty
26 Pułk Piechoty |
Stanowiska |
komendant WKR |
Główne wojny i bitwy |
II wojna światowa (front wschodni: operacja łużycka) |
Odznaczenia | |
|
Paweł Miller (ur. 16 grudnia 1923 w Stołbach, zm. 14 grudnia 1992 w Sanoku) – podpułkownik Ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 16 grudnia 1923 w Stołbach (obecnie Stowpy - ukr. Стовпи; w obwodzie żytomierskim na Ukrainie)[1][2][3][4][a]. Był synem Wincentego i Leontyny (z domu Tyśka)[1][2][3][4].
Uczestniczył w walkach II wojny światowej. 16 maja 1943 został powołany do Armii Czerwonej[5][6][7][1]. Od tego dnia do 16 września 1943 kształcił się w szkole podoficerskiej 97 Gwardyjskiego pułku piechoty I Frontu Białoruskiego w Semipałatyńsku[5]. Od 17 września 1943 do 11 listopada 1944 służył w szeregach 97 p.p. w stopniach kaprala i starszego (gwardyj) sierżanta plutonowego pełniąc funkcję dowódcy drużyny i plutonu ckm[8][6]. Na froncie wschodnim brał udział w walkach z Niemcami[1] m.in. na pograniczu radziecko-litewskim[9]. Brał udział w zdobywaniu Mińska, Wilna, Kowna[10]. Został ranny 16 sierpnia 1944[11][b]. W trakcie oblężenia Königsbergu wraz z ok. 30 innymi Polakami został odkomenderowany do Lublina i przydzielony do 26 pułku piechoty Ludowego Wojska Polskiego[9]. Od 12 listopada 1944 służył w szeregach 34 pułku piechoty[12]. Ukończył oficerską szkołę piechoty i w stopniu podporucznika został przydzielony do walczącego pod Budziszynem (koniec kwietnia 1945) 34 p.p., obejmując stanowisko dowódcy jednej z formacji pułku[9]. U kresu wojny w 1945 przebywał na obszarze czechosłowackim[9].
Po zakończeniu wojny wraz z 34 p.p. przeszedł do miejsca garnizonowania w Sanoku[9]. Uczestniczył w walkach o utrwalanie władzy ludowej od 9 maja 1945 do 15 września 1947[13][1]: w końcowej fazie walk przeciwko oddziałom UPA do 4 września 1947 oraz brał udział w zabezpieczaniu referendum ludowego w 1946[12][9]. Dowodził 9 kompanią strzelecką[13]. Służył w Sanoku, Lesku, Baligrodzie, Hoczwi, Posadzie Leskiej, Ustrzykach Górnych[13][9]. Od 15 września 1947 do 31 grudnia 1960 pracował w wojsku na stanowisku komendanta Wojskowej Komendy Rejonowej w Busku-Zdroju, w Jaśle, w Sanoku i w Ostrowcu Świętokrzyskim[12][9]. W grudniu 1960 został przeniesiony do rezerwy[9]. 22 kwietnia 1970 został awansowany na stopień podpułkownika rezerwy[14] i pozostał w nim do końca życia[9][2].
Od 1958 należał do Związku Bojowników o Wolność i Demokrację[2][15], w 1976 wybrany przewodniczącym grupy działania nr 1 w Sanoku[16], 15 listopada 1976 wybrany wiceprezesem zarządu koła miejsko-gminnego w Sanoku[16], ponownie 23 października 1977[17][18], 11 maja 1980[19], 28 listopada 1982[20]. Pełnił funkcję zastępcy prezesa koła miejskiego w Sanoku[9][1][21]. W 1976 otrzymał zaświadczenie kombatanta[2]. W październiku 1989 zasiadł w Zarządzie Wojewódzkim ZBoWiD w Krośnie[22]. Został członkiem zarządu Klubu Byłych Żołnierzy Armii Radzieckiej[9]. W Sanoku działał w Samorządzie Mieszkańców oraz w ramach Miejskiej Rady Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego (PRON)[9][21]. Od 1946 należał do PPR, a od 1948 do PZPR[23][2][24]. Był też członkiem ZBŻZ, TPPR[21].
Od 1946 był żonaty z pochodzącą z Sanoka Anną z domu Piróg[25]. Oboje mieli dzieci[26], w tym córkę[27]. Paweł Miller zmarł 14 grudnia 1992 w szpitalu w Sanoku wskutek zawału serca[28][29]. Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie spoczęła także jego żona Anna (1919-2009)[30][31][32]. W grobowcu obok został pochowany Mikołaj Kogut, kapitan Ludowego Wojska Polskiego[33].
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (1964)[12][9][34][35][2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1984)[36][1]
- Krzyż Walecznych (1952)[12][9][37]
- Złoty Krzyż Zasługi (1959)[12][9][2]
- Medal „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej” (1984)[36]
- Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)[12]
- Medal za Warszawę 1939–1945 (1947)[13]
- Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1947)[12]
- Medal Zwycięstwa i Wolności 1945 (1946)[12]
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1955)[12]
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1951)[12]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)[12]
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1975)[12]
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1968)[12]
- Odznaka Grunwaldzka (1946)[13]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966)[12]
- Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża IV stopnia (1972)[38]
- Medal „Polakom byłym żołnierzom Armii Czerwonej” (1983)[13]
- Odznaka „Zasłużony dla Sanoka” (1980)[12][39]
- Odznaka „Zasłużony dla Bieszczad” (1983)[13]
- Odznaka „Zasłużony dla Województwa Krośnieńskiego” (1984)[13]
- Odznaka „Za Zasługi dla ZBoWiD” (1984)[13]
- Dyplom uznania za szczególne osiągnięcia (ZBoWiD, 1980)[19]
- inne odznaczenia[1], w tym radzieckie[9]
- Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” – ZSRR (1946)[5]
- Medal „Za wyzwolenie Warszawy” – ZSRR (1948)[5]
- Medal jubileuszowy „30 lat Armii Radzieckiej i Floty” – ZSRR (1950)[5]
- Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” – ZSRR (1985)[36]
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Sztandar 1986 ↓, s. 79.
- ↑ a b c d e f g h Deklaracje ↓, s. 31.
- ↑ a b Deklaracje (N) ↓, s. 140.
- ↑ a b Deklaracje (AR) ↓, s. 63, 67.
- ↑ a b c d e Deklaracje (AR) ↓, s. 63.
- ↑ a b GSA 28 1986 ↓, s. 1.
- ↑ Józef Ząbkiewicz. Kroczyli drogami zwycięstwa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (412), s. 4, 1-10 maja 1987.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 63, 64, 69, 70.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q GSA 28 1986 ↓, s. 2.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65, 70.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65, 69.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Deklaracje (AR) ↓, s. 64.
- ↑ a b c d e f g h i Deklaracje (AR) ↓, s. 72.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 63, 65.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65.
- ↑ a b ZBoWiD 1986 ↓, s. 225.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 234.
- ↑ Dzień Metalowca – branżowe święto pracowników SFA. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 12 (375), s. 1, 20-30 kwietnia 1986.
- ↑ a b ZBoWiD 1986 ↓, s. 276.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 320.
- ↑ a b c Deklaracje (AR) ↓, s. 73.
- ↑ Wysoka ocena sanockich kombatantów. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 30 (501), s. 1, 1-10 listopada 1989.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 263.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 65, 73.
- ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 139, 141.
- ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 141.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 74.
- ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 142.
- ↑ Księga cmentarna nr 3 Matejki Nowy II, Sanok, (poz. 410) .
- ↑ Deklaracje (N) ↓, s. 139.
- ↑ Księga cmentarna nr 3 Matejki Nowy II, Sanok, (poz. 528) .
- ↑ Paweł Miller. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2022-05-23].
- ↑ Mikołaj Kogut. cmentarzsanok.zetohosting.pl. [dostęp 2022-05-23].
- ↑ Sztandar 1986 ↓, s. 72, 79.
- ↑ Bojowe ordery i odznaczenia na piersiach sanoczan. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 26 (497), s. 1, 20-30 września 1989.
- ↑ a b c Deklaracje (AR) ↓, s. 76.
- ↑ Sztandar 1986 ↓, s. 73, 79.
- ↑ Deklaracje (AR) ↓, s. 72, 76.
- ↑ ZBoWiD 1986 ↓, s. 283.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje i karty ewidencyjne członków zwyczajnych M Mila-Myrdał 1963-1989, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 80). s. 1-203.
- Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje i karty ewidencyjne członków nadzwyczajnych Mackiewicz-Myćka 1968-2006, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 123). s. 1-178.
- Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Oddział w Sanoku. Deklaracje, karty ewidencyjne byłych żołnierzy Armii Radzieckiej przy kole ZBoWiD Sanok 1982-1985, AP Rzeszów – O/Sanok (zespół 659, sygn. 134). s. 1-243.
- Komitet Organizacyjny Fundacji Sztandaru. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację. Zarząd Koła w Sanoku. Sanok: 1986, s. 1-194.
- Józef Ząbkiewicz. Historyczne tradycje i codzienna służba dla dobra Ojczyzny. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 28 (264), s. 1-2, 10-20 października 1983.
- Arnold Andrunik: Rozwój i działalność Związku Bojowników o Wolność i Demokrację na Ziemi Sanockiej w latach 1949-1984. Sanok: 1986, s. 1-335.
- Członkowie rad miejskich PRON
- Członkowie ZBoWiD
- Działacze środowisk kombatanckich
- Działacze Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Brązowym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (Polska Ludowa)
- Odznaczeni Medalem 10-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”
- Odznaczeni Medalem za Odrę, Nysę, Bałtyk
- Odznaczeni Medalem za Warszawę 1939–1945
- Odznaczeni Medalem Zwycięstwa i Wolności 1945
- Odznaczeni Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego
- Odznaczeni Odznaką Grunwaldzką
- Odznaczeni Odznaką Honorową Polskiego Czerwonego Krzyża
- Odznaczeni Odznaką „Zasłużony dla Sanoka”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (Polska Ludowa)
- Oficerowie 34 Budziszyńskiego Pułku Piechoty
- Oficerowie ludowego Wojska Polskiego
- Pochowani na Cmentarzu Centralnym w Sanoku
- Polacy i obywatele polscy wcieleni do Armii Czerwonej 1939–1945
- Polacy odznaczeni sowieckimi orderami i odznaczeniami
- Radzieccy żołnierze II wojny światowej
- Wojskowi związani z Sanokiem
- Urodzeni w 1921
- Zmarli w 1992
- Żołnierze ludowego Wojska Polskiego – uczestnicy walk na froncie wschodnim