Parapsyllipsocus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Parapsyllipsocus
Perrichot, Azar, Néraudeau et Nel, 2003
Okres istnienia: alb
113/100.5
113/100.5
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Podgromada

owady uskrzydlone

Infragromada

nowoskrzydłe

Nadrząd

Paraneoptera

Rząd

psotniki

Podrząd

Trogiomorpha

Rodzaj

Parapsyllipsocus

Typ nomenklatoryczny

Parapsyllipsocus vergereaui Perrichot, Azar, Néraudeau et Nel, 2003

Parapsyllipsocus – wymarły rodzaj owadów z rzędu psotników, obejmujący jeden znany gatunek: Parapsyllipsocus vergereaui. Żył w kredzie.

Rodzaj i gatunek zostały opisane w 2003 roku przez Vincenta Perrichota, Dany’ego Azara, Didiera Néraudeau i André Nel. Opisu dokonano na podstawie pojedynczego okazu sfosylizowanego w bursztynie, znalezionym we francuskim Les Nouillers i datowanym na późny alb. Autorzy pozostawili pod znakiem zapytania jego przynależność do rodziny i podrzędu[1]. W 2013 Mockford, Lienhard i Yoshizawa zaliczyli go do podrzędu Trogiomorpha bez klasyfikowania w żadnej rodzinie[2].

Parapsyllipsocus miał przednie skrzydła z odsiebnie otwartą komórką radialną, dość długą i skierowaną ku wierzchołkowi skrzydła żyłką Sc' oraz długą żyłką subkostalną, która nie łączyła się z radialną, ale sięgała przedniego brzegu skrzydła. Tylna para skrzydeł odznaczała się m.in. prostym sektorem radialnym, żyłką medialną sięgającą radialnej i trójkątną komórką bazyradlialną. Holotyp jedynego znanego gatunku ma przednie skrzydła długości 2,76 mm i szerokości 0,92 mm, a jego stopy są trójczłonowe[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Vincent Perrichot, Dany Azar, Didier Néraudeau,André Nel. New Psocoptera in the Early Cretaceous amber of SW France and Lebanon (Insecta: Psocoptera: Trogiomorpha). „Geol. Mag.”. 140 (6), s. 669–683, 2003. Cambridge University Press. DOI: 10.1017/S0016756803008355. 
  2. E.L. Mockford, C. Lienhard, K. Yoshizawa.. Revised classification of "Psocoptera" from Cretaceous amber, a reassessment of published information. „Insecta Matsumurana”. 69, s. 1-26, 2013.