Parafia Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny w Skolem
 kościół parafialny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
Skole, ul. Naływajka 4 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Diecezja | |
| Dekanat | |
| kościół | |
| Proboszcz |
ks. Mateusz Grochla[a] |
| Wezwanie | |
| Wspomnienie liturgiczne |
15 września |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°02′23,9″N 23°30′49,7″E/49,039972 23,513806
| |
Parafia Siedmiu Boleści Najświętszej Maryi Panny w Skolem – rzymskokatolicka parafia w Skolem na Ukrainie, znajdująca się w archidiecezji lwowskiej w dekanacie Stryj.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1660[b] w Skolem powstał drewniany kościół filialny p.w. św. Dominika, należący do parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Stryju. W 1743 utworzono przy nim kapelanię (ekspozyturę), którą powierzono karmelitom z Drohobycza. Według innego źródła kapelania powstała w 1660 przy istniejącym wcześniej kościele filialnym. Brak informacji do kiedy duszpasterstwo prowadzili karmelici, jednak ich misja w Skolem musiała się zakończyć najpóźniej w XIX w.
XVII-wieczny kościół spłonął podczas wielkiego pożaru miasta 30 marca 1888 r. W 1889 w dokumentach pojawia się informacja o istnieniu w Skolem samodzielnej parafii.
Obecny kościół projektu Alfreda Kamienobrodzkiego zbudowano w latach 1891 - 1892 i w 1892 został on konsekrowany. Po II wojnie światowej, gdy Skole znalazło się w granicach Związku Sowieckiego, świątynia została znacjonalizowana i w kolejnych latach służyła jako magazyn i pomieszczenia techniczne. Zwrócona po upadku komunizmu i ponownie poświęcona 17 września 1994. W II połowie lat 90. XX w. przeprowadzano jej remont.
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ kapłan archidiecezji katowickiej
- ↑ rok niepewny
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Skole. Siedmiu Boleści NMP. Archidiecezja lwowska. [dostęp 2021-02-02]. (pol.).
- Skole. Kościół p.w. Siedmiu Boleści Matki Bożej (1891 - 1892). Kościoły i kaplice Ukrainy. [dostęp 2021-02-02]. (pol.).
- Skole, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 688.