Papuasomysz górska
| Abeomelomys sevia[1] | |||
| (Tate & Archbold, 1935) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
papuasomysz górska | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6] | |||
 | |||
Papuasomysz górska[7] (Abeomelomys sevia) – gatunek ssaka z podrodziny myszy (Murinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae), występujący endemicznie na Nowej Gwinei[6][8].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisali w 1935 amerykańscy zoolodzy George Henry Hamilton Tate i Richard Archbold nadając mu nazwę Melomys sevia[4]. Holotyp pochodził z Sevii, na wysokości 1400 m n.p.m., w górach Cromwell, na półwyspie Huon, w Papui-NNowej Gwinei[8]. Jedyny przedstawiciel rodzaju papuasomysz[7] (Abeomelomys) który opisał w 1990 roku brytyjsko-australijski zoolog James I. Menzies[2].
Analizy molekularne i dowody morfologiczne sugerują, że Abeomelomys jest najbliżej gatunków z rodzajów Brassomys i Pogonometomys[9]. Zmienność geograficzna w obrębie A. sevia nie została szczegółowo zbadana, a taksonomia wymaga dodatkowej oceny[9]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[9].
Etymologia[edytuj | edytuj kod]
sevia: Sevia, Papua-Nowa Gwinea, Nowa Gwinea[4].
Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]
Papuasomysz górska występuje w Górach Centralnych między Górami Wiktora Emanuela i Bismarcka oraz w górach Cromwell na półwyspie Huon w północno-wschodniej Nowej Gwinei[9].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała (bez ogona) 114–138 mm, długość ogona 140–191 mm, długość ucha 17,5–19 mm, długość tylnej stopy 24–26 mm; masa ciała 40,1–65,5 g[10]. Opis według holotypu gatunku: gryzoń ten jest niewielki, ciało z głową mierzy 142 mm, a ogon 140 mm. Ma długie, rudobrązowe futro na grzbiecie i biały spód ciała; włosy u nasady są szare. Dłonie i stopy są kremowobiałe. Ogon jest ciemny. Głowa i czoło mają lekko szarawy odcień, długie wibrysy osiągają 47 mm. Ogólnie papuasomysz jest dość podobna do paraszczurzynka papuaskiego (Paramelomys moncktoni), od którego jest jednak znacznie mniejsza[4].
Tryb życia[edytuj | edytuj kod]
Żyje na wysokościach od 1400 do 3100 m n.p.m., głównie powyżej 2000 m n.p.m. Występuje w górskim lesie mglistym i na piętrze halnym, powyżej górnej granicy lasu[6]. Gryzonie te prowadzą naziemny tryb życia. Samice papuasomyszy rodzą zwykle jedno młode[6].
Populacja[edytuj | edytuj kod]
Papuasomysz górska jest spotykana w obszarze, w którym sprzyjające jej siedliska są łatwo dostępne i niezagrożone. Chociaż nie wiadomo, jaki jest trend zmian jej liczebności, przypuszczalnie liczebność gatunku jest duża. Nie wiadomo, czy występuje w obszarach chronionych. Papuasomysz górska jest przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody uznawana za gatunek najmniejszej troski[6].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Abeomelomys Menzies, 1990.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Abeomelomys sevia, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b J.I. Menzies. A systematic revision of Pogonomelomys (Rodentia: Muridae) of New Guinea. „Science in New Guinea”. 16, s. 133, 1990. (ang.).
- ↑ M.C. McKenna, S.K. Bell: Classification of mammals above the species level. New York: Columbia University Press, 1997, s. 171. ISBN 0-231-52853-1. (ang.).
- ↑ a b c d G.H.H. Tate & R. Archbold. Twelve apparently new forms of Muridae (other than Rattus) from the Indo-Australian Region. „American Museum novitates”. 803, s. 3, 1935. (ang.).
- ↑ M.A.C. Hinton. Preliminary Diagnoses of five new Murine Rodents from New Guinea. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eleventh Series. 10, s. 554, 1943. DOI: 10.1080/03745481.1943.9728040. (ang.).
- ↑ a b c d e K. Helgen, T. Leary & D. Wright, Abeomelomys sevia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-02-25] (ang.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 280. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Abeomelomys sevia. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-02-25].
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 494. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 678–679. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).