Przejdź do zawartości

Pamela Chandler

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pamela Chandler
Data urodzenia

1928

Data śmierci

1993

Zawód, zajęcie

fotografka

Pamela Chandler (ur. 1928, zm. 1993) – angielska fotografka, fotografująca gwiazdy sceny, ekranu oraz postaci literackie. Pierwsza kobieta, która wykonała oficjalny portret premiera Wielkiej Brytanii, gdy fotografowała Harolda Macmillana.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pamela Chandler była córką iluzjonisty i brzuchomówcy, Claude’a Chandlera. Uczęszczała do Camden School for Girls, po ukończeniu której przez krótki czas pracowała jako statystka filmowa. Odbyła półroczny staż fotograficzny w firmie Landseer Photographic Studio, po czym przyjaciel jej ojca, magik Max Andrews, zaproponował jej pracę w jego sklepie magicznym, prowadzącym też studio fotograficzne. Pamela Chandler miała wolną rękę w zakresie prowadzenia studia. Całość pracy związanej z fotografowaniem i wywoływaniem zdjęć wykonywała samodzielnie[1].

Po około roku Max Andrews zniknął, co spowodowało zamknięcie sklepu. Pamela Chandler nawiązała współpracę z producentem autocykli, który udostępnił jej pojazd na trzymiesięczną podróż po Europie w zamian za zdjęcia z wyprawy[1].

Pamela Chandler wróciła do Londynu w 1949 roku, po czym została przyjęta do The Royal Photographic Society. Prezes stowarzyszenia, J. Dudley Johnston, będąc pod wrażeniem jej prac, zamówił u niej oficjalny portret. W 1951 roku Chandler otworzyła studio fotograficzne na 33 Beauchamp Place w dzielnicy Knightsbridge[1].

W 1957 roku rzeźbiarz Ben Enwonwu zamówił u niej nieoficjalne zdjęcia Elżbiety II na potrzeby wykonywanej rzeźby. W 1961 otrzymała zlecenie na oficjalną fotografię Harolda Macmillana[2] na Downing Street, stając się tym samym pierwszą kobietą, która wykonała oficjalny portret premiera Wielkiej Brytanii[1].

W 1961 roku wydawnictwo Allen & Unwin zamówiło u niej portret J.R.R. Tolkiena. Choć pisarz nie przepadał za wykonywaniem mu zdjęć, prace Pameli Chandler przypadły mu do gustu, i ilekroć udzielał wywiadów, prosił o ich używanie. W 1966 zamówił sesję zdjęciową wspólnie z żoną, Edith Tolkien, w swoim gabinecie i w ogrodzie. Między fotografką a rodziną Tolkienów nawiązała się przyjaźń, której wynikiem było kilka listów[1][3].

W latach 1971 roku przeniosła się do St Ives. W połowie lat 70 zaprzestała fotografii i zajęła się innymi dziedzinami sztuki[1].

Pamela Chandler zmarła w 1993 roku. Archiwum po niej, uwzględniające zdjęcia, negatywy i korespondencję, trafiło w ręce jej siostry[1].

Fotografia[edytuj | edytuj kod]

Pamela Chandler współpracowała z takimi firmami jak Volkswagen, BP, Esso czy Shell, tworząc dla nich materiały reklamowe. Zajmowała się też fotografią architektury, zamówiono u niej m.in. zdjęcia z budowy Royal Festival Hall, biblioteki Gray’s Inn czy St Columba's Church na Pont Street. Na zlecenie RAF-u wykonała zdjęcia bombowca English Electric Canberra[1].

Współpracowała baletami (American Ballet Theatre Company, London Festival Ballet) i teatrami (The Old Vic, Oxford Playhouse, Palace Theatre, Richmond Theatre, Theatre de Paris, Regent’s Park Open Air Theatre)[1][4].

Wśród osób, które fotografowała, są m.in[1]:

Prace Pameli Chandler dostępne są na wystawie stałej w National Portrait Gallery[1][22].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k The Pamela Chandler (1928-1993) Collection [online], Reeman Dansie [dostęp 2021-12-26] (ang.).
  2. ↑ a b Harold Macmillan, 1st Earl of Stockton [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  3. ↑ Katie Feehan, Inside J.R.R Tolkien's secret world: Photographs of The Lord of The Rings author at home with his hand-drawn map of Middle Earth and his personal letters are set to go under the hammer for £25,000 [online], Daily Mail, 25 listopada 2021 [dostęp 2022-01-06] (pol.).
  4. ↑ Pamela Chandler [online], Arenapal [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  5. ↑ Richard Thomas Church [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  6. ↑ Pamela Frankau [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-06] (ang.).
  7. ↑ John Gilpin [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-06] (ang.).
  8. ↑ Dame Sibyl Mary Hathaway [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  9. ↑ Sir Robert Murray Helpmann [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  10. ↑ Henry George Alfred Marius Victor Francis Herbert, 6th Earl of Carnarvon [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  11. ↑ Sir Julian Huxley [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  12. ↑ Mary Morris [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  13. ↑ Merle Park [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  14. ↑ Kathleen Raine [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  15. ↑ Bertrand Russel [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  16. ↑ J.R.R. Tolkien [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  17. ↑ Violet Trefusis (née Keppel) [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  18. ↑ Winifred Nicholson [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  19. ↑ Arthur David Waley [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-05] (ang.).
  20. ↑ Morris Langlo West [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  21. ↑ Hans Wild [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
  22. ↑ Pamela Chandler [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

  • Pamela Chandler [online], National Portrait Gallery [dostęp 2022-01-02] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pamela_Chandler&oldid=71800096”