Pademelon czerwonoszyi

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pademelon czerwonoszyi
Thylogale thetis
(Lesson, 1828)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

ssaki niższe

Nadrząd

torbacze

Rząd

dwuprzodozębowce

Rodzina

kangurowate

Podrodzina

kangury

Rodzaj

pademelon

Gatunek

pademelon czerwonoszyi

Synonimy
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[6]

Zasięg występowania
Mapa występowania
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Pademelon czerwonoszyi[7] (Thylogale thetis) – gatunek ssaka z podrodziny kangurów (Macropodinae) w obrębie rodziny kangurowatych (Macropodidae).

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1828 roku francuski chirurg i przyrodnik René Lesson nadając mu nazwę Halmaturus thetis[1]. Miejsce typowe według oryginalnego opisu to „Port-Jackson” (fr. du Port-Jackson)[1], tj. Sydney, Nowa Południowa Walia, Australia[8][9][10]. Holotyp to samiec (wypchana skóra) o sygnaturze MNHN 1990-400 z kolekcji Muzeum Historii Naturalnej w Paryżu; okaz typowy zebrany pomiędzy lipcem a wrześniem 1825 roku przez francuskiego chirurga Françoisa Louisa Busseuila[11].

Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[9].

Etymologia[edytuj | edytuj kod]

  • Thylogale: gr. θυλακος thulakos „wór”; γαλεή galeē lub γαλή galē „łasica”[12].
  • thetis: francuska fregata „La Thétis” na której służył Rene Lésson i na której przywiózł do Europy okaz typowy[13].

Zasięg występowania[edytuj | edytuj kod]

Pademelon czerwonoszyi występuje we wschodniej Australii od Gladstone w południowo-wschodnim Queensland do Illawarry w południowo-wschodniej Nowej Południowej Walii[14][9].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) samic 29–50 cm, samców 30–62 cm, długość ogona samic 27–37 cm, samców 27–51 cm; masa ciała samic 1,8–4,3 kg, samic 2,5–9,1 kg[14][15].

Status zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody i Jej Zasobów został zaliczony do kategorii LC (ang. least concern ‘najmniejszej troski’)[6].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Nowa nazwa dla Halmaturus thetis Lesson, 1828.
  2. ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Halmaturus thetis Lesson, 1828.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c R.-P. Lesson: Manuel de mammalogie, ou histoire naturelle des mammiferes. Paris: J. B. Bailliere, 1827, s. 229. (ang.).
  2. ↑ F. Cuvier: Kanguroo, ou halmature thétis. W: È. Geoffroy Saint-Hilaire & F. Cuvier: Histoire naturelle des mammifères: avec des figures originales, coloriées, dessinées d’aprèsdes animaux vivans. T. 6. Paris: Chez A. Belin, 1824, s. (2). (fr.).
  3. ↑ R.-P. Lesson: Histoire naturelle générale et particulière des mammifères et des oiseaux découverts depuis le mort de Buffon. Mammifères. W: Complement des oeuvres de Buffon, ou histoire naturelle des animaux rares découverts par les naturalistes et les voyageurs depuis la mort de Buffon. T. 5: Suite des mammifères. Paris: Roret, 1836, s. 379. (fr.).
  4. ↑ J.E. Gray. Description of some new or little known Mammalia, principally in the British Museum Collection. „The Magazine of Natural History and Journal of Zoology, Botany, Mineralogy, Geology and Meteorology”. New Series. 1, s. 583, 1837. (ang.). 
  5. ↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 3: Die Beutelthiere und Nager (erster Abschnitt). Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1843, s. 128. (niem.).
  6. ↑ a b M. Ellis i inni, Thylogale thetis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-06-16] (ang.).
  7. ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 18. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  8. ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (red.): Species Thylogale thetis. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-10-26].
  9. ↑ a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 94. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  10. ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Thylogale thetis (Lesson, 1827). [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-10]. (ang.).
  11. ↑ D. Julien-Laferrière. Catalogue des types de marsupiaux (Marsupialia) du Muséum National d’Histoire Naturelle, Paris. „Mammalia”. 58 (1), s. 30, 1994. DOI: 10.1515/mamm.1994.58.1.1. (fr.). 
  12. ↑ T.S. Palmer: Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. Washington: Government Printing Office, 1904, s. 678, seria: North American Fauna. (ang.).
  13. ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 409. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
  14. ↑ a b M. Eldridge & G. Coulson: Family Macropodidae (Kangaroos and Wallabies). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 5: Monotremes and Marsupials. Barcelona: Lynx Edicions, 2015, s. 699. ISBN 978-84-96553-99-6. (ang.).
  15. ↑ Class Mammalia. W: Lynx Nature Books (A. Monadjem (przedmowa) & C.J. Burgin (wstęp)): All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 63. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Pademelon_czerwonoszyi&oldid=71022440”