Orepukia tonga
| Orepukia tonga | |
| Forster et Wilton, 1973 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Orepukia tonga |
Orepukia tonga – gatunek pająka z rodziny Cycloctenidae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1973 roku przez Raymonda Roberta Forstera i Cecila Louisa Wiltona[1][2] w czwartej części monografii poświęconej pająkom Nowej Zelandii. Jako miejsce typowe wskazano Chateau Tongariro w Parku Narodowym Tongariro[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Holotypowa samica ma karapaks długości 3 mm i szerokości 2,1 mm oraz opistosomę (odwłok) 2,8 mm i szerokości 2,2 mm. Karapaks ma część głowową oraz środek i boki części tułowiowej ubarwione rudobrązowo. Ośmioro oczu rozmieszczonych jest w dwóch rzędach, spośród których w widoku grzbietowym przedni jest prosty, a tylny lekko odchylony. W widoku od przodu przedni rząd oczu jest prosty, a tylny mocniej lekko odchylony. Rudobrązowe szczękoczułki mają po 2 zęby na przednich krawędziach bruzd i po 2 zęby na ich krawędziach tylnych. Sternum ma kolor rudobrązowy. Odnóża są pomarańczowobrązowe, przyciemnione w częściach odsiebnych. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej to: IV, I, II, III. Pazurki górne mają 9 lub 10 ząbków, zaś pazurki dolne 2 ząbki. Opistosoma jest brązowa z czarnym siateczkowaniem. Kądziołki przędne przedniej pary są trochę większe niż pary tylnej[1].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten jest endemitem Nowej Zelandii[1][2], znanym tylko z miejsca typowego w Parku Narodowym Tongariro na Wyspie Północnej[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e R.R. Forster, C.L. Wilton. The spiders of New Zealand. Part IV. Agelenidae, Stiphidiidae, Amphinectidae, Amaurobidae, Neolanidae, Ctenidae, Psechridae. „Otago Museum Bulletin”. 4, s. 1-309, 1973. Otago Museum, John McIndoe Ltd..
- ↑ a b Gen. Orepukia Forster & Wilton, 1973. [w:] World Spider Catalog Version 21.5 [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2021-01-08].