Ohel (teatr)
Ohel – teatr robotniczy działający w Palestynie, a następnie Izraelu od ok. 1925 do 1969[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Teatr – początkowo studio, gdzie kształcili się młodzi aktorzy – został założony przez M. Halewiego, który był również głównym reżyserem tego teatru (do ok. 1950 roku). Pierwszym przedstawieniem zespołu teatralnego była sceniczna adaptacja opowiadań Icchoka Lejba Pereca[2]. W teatrze wystawiano także sztukę Hermana Heijermansa Rybacy.
W połowie lat 30. XX wieku – w okresie szczytowego rozwoju teatru – prezentowano sztuki o tematyce biblijnej, narodowej. Wystawiano także utwory z repertuaru obcego. W 1934 Ohel wystąpił w kilku krajach Europy, także w Polsce (w Warszawie i Gdańsku[3]). Uznanie zdobyły adaptacje Przygód dobrego wojaka Szwejka Jaroslava Haška (1935) i Josie Kałb Isaaca Bashevisa Singera (1937).
Teatr powstał pod patronatem związku zawodowego Histadrut. W 1958 związek zakończył patronat nad teatrem, co doprowadziło do kryzysu tego ostatniego. W latach 60. XX wieku, pod kierownictwem P. Frye’a teatr odrodził się i zyskał popularność, dzięki wystawieniu sztuk m.in.: Ephraima Kishona, Szolema Alejchema, Eugène’a Ionesco, Bertolta Brechta[1][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Ohel, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2019-09-24].
- ↑ Monika Szabłowska-Zaremba, Historyk o literaturze i teatrze – publicystyka Ignacego Schipera (1918–1939), 2016, s. 159-160.
- ↑ Żydzi gdańscy. Teatr [online], trojmiasto.pl [dostęp 2019-09-25] (pol.).
- ↑ Ohel – definicja w portalu Wirtualny Sztetl [online], sztetl.org.pl [dostęp 2019-09-24].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- J. Jaszek Ohel w Warszawie (1934), w: Teatr żydowski w Polsce, red. A. Kuligowska-Korzeniewska, M. Leyko, Łódź 1998.