Odonticium septocystidia
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina |
Incertae sedis |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Odonticium septocystidia |
| Nazwa systematyczna | |
| Odonticium septocystidia (Burt) Zmitr. & Spirin Mycena 6: 40 (2006) | |
Odonticium septocystidia (Burt) Zmitr. & Spirin – gatunek grzybów z klasy pieczarniaków (Agaricomycetes)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Odonticium, Incertae sedis, Incertae sedis, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy opisał go w 1926 r. Edward Angus Burt, nadając mu nazwę Peniophora septocystidia. W 2006 r. Ivan V. Zmitrovich i Wjatcheslav A. Spirin przenieśli go do rodzaju Odonticium (jako O. septocystidiata)[1]. Pozostałe synonimy:
- Candelabrochaete septocystidia (Burt) Burds. 1984
- Phanerochaete septocystidia (Burt) J. Erikss. & Ryvarden 1978
- Scopuloides septocystidia (Burt) Jülich 1982[2].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rozpostarty, rozproszony, przyrośnięty, ale dający się kawałkami oddzielić. Grubość 0,1–0,4 mm, powierzchnia gładka, blado ochrowa do brązowawej. Hymenium gładkie, przy powiększeniu aksamitne od wystających cystyd. Brzeg zróżnicowany, delikatnie watowaty lub włóknisty[3].
- Cechy mikroskopowe
System strzępkowy monomityczny. Strzępki w subhymenium cienkościenne, o szerokości 2–4 µm, splecione w gęsty kontekst, zwykle wypełnione ziarnami substancji krystalicznej lub żywicznej, strzępki subikulum grubościenne, o szerokości 5–10 mm, często z przyczepionymi ziarnami. Sprzążek brak. Cystydy bardzo liczne i dobrze widoczne pod soczewką, mniej lub bardziej wystające, cylindryczne, tępe, raczej grubościenne, o długości 70–150 µm lub nawet więcej, o szerokości 12–15 µm, podzielone na 4 do 7 lub 8 komórek, inkrustowane żółtawą, żywiczną i ziarnistą substancją. Podstawki wąsko maczugowate, 15–25 × 4–5 µm, 4-zarodnikowe. Bazydiospory allantoidalne, cienkościenne, gładkie, 4–5 × 1,5–2 µm, nieamyloidalne, niecyjanofilne[3].
Występowanie i siedlisko[edytuj | edytuj kod]
Podano występowanie Odonticium septocystidiata w Ameryce Północnej, Europie i Azji[4]. W Polsce po raz pierwszy jego stanowiska podali w 2022 r. Eugeniusz Jurczenko i Marek Wołkowycki w Puszczy Białowieskiej (jako Odonticium septocystidiatum)[5].
Saprotroficzny grzyb kortycjoidalny. Występuje na martwym drewnie drzew liściastych: topola osika Populus tremula, lipa Tila, wiąz Ulmus, klon Acer, brzoza Betula, tulipanowiec Liriodendron, rzadko na roślinach nagonasiennych[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2023-11-28].
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2023-11-28].
- ↑ a b J. Eriksson, K. Hjortstam, L. Ryvarden, The Corticiaceae of North Europe, t. 5, Mycobank, 1978, s. 887–1047 [dostęp 2023-11-28].
- ↑ Miejsca występowania Odonticium septocystidia na świecie (mapa) [online] [dostęp 2023-11-28].
- ↑ a b Eugene Yurchenko, Marek Wolkowyck, New species of corticioid fungi (Basidiomycota) for Poland found in Białowieża Primeval Forest in 2018–2020, „Acta Mycologica”, 57, 2022, s. 11, DOI: 10.5586/am.577.