Odgranicznik prądu stałego
Odgranicznik prądu stałego (ang. d.c. decoupling device) – urządzenie stosowane w systemach ochrony katodowej w celu rozwiązania problemów związanych z uziemieniem urządzeń i obiektów chronionych tym systemem. Odgranicznik włączany w obwód uziemienia uniemożliwia przepływ prądu stałego przy niewielkich wartościach napięć odpowiadających reakcjom elektrochemicznym oraz spadków napięć występujących w układach systemu ochrony katodowej. Zastosowanie odgranicznika zapewnia spełnienie wymagań ochrony odgromowej, przeciwprzepięciowej, przeciwporażeniowej oraz ochrony przed elektrycznością statyczną[1].
Odgranicznik praktycznie nie przewodzi prądu, dopóki napięcie stałe między jego zaciskami nie przekracza dopuszczalnej, ściśle określonej wartości granicznej (jest to niewielka wartość rzędu 0,6 ÷ 2 V). Po przekroczeniu tej wartości następuje praktycznie zwarcie zacisków odgranicznika[2].
Najczęściej stosowane odgraniczniki to[2]:
- Odgraniczniki elektrochemiczne (ogniwa polaryzacyjne Kirka),
- Odgraniczniki elektroniczne (przeciwsobnie połączone diody).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Wojciech Sokólski, Urządzenia odgraniczające prądu stałego. Rola w instalacjach ochrony katodowej, „VII Krajowa Konferencja „Pomiary korozyjne w ochronie elektrochemicznej””, Jurata 2002 [dostęp 2023-01-16].
- ↑ a b Edward Musiał, Połączenia wyrównawcze jako ochrona przeciwporażeniowa uzupełniająca, „[Materiały] Międzynarodowe Targi Gdańskie 2002 „Elektroinstalacje””, Stowarzyszenie Elektryków Polskich, Oddział Gdańsk, 2002, s. 3 [zarchiwizowane z adresu 2011-11-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- E. Musiał: Nazewnictwo-dyskusja, BIULETYN Polskiego Komitetu Elektrochemicznej Ochrony przed Korozją, str. I/3/47.