Oceania Cup 2009

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Oceania Cup 2009
2009 Oceania Cup
2008 2011
Szczegóły turnieju
Termin

27 czerwca–4 lipca 2009

Liczba drużyn

4

Stadiony

2 (w 2 miastach)

I miejsce

 Papua-Nowa Gwinea

II miejsce

 Wyspy Cooka

Statystyki turnieju
Liczba meczów

3

Strona internetowa

Oceania Cup 2009 – trzeci turniej z cyklu Oceania Cup, międzynarodowe zawody rugby union organizowane przez FORU dla rozwijających się zespołów z Oceanii, które odbyły się w dniach 27 czerwca–4 lipca 2009 roku. Stanowiły jednocześnie część kwalifikacji do Pucharu Świata w Rugby 2011.

Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]

Cztery uczestniczące zespoły rywalizowały systemem pucharowym w ciągu dwóch meczowych dni. Pary półfinałowe zostały ustalone na podstawie kryterium geograficznego.

W swoich konferencjach triumfowali reprezentanci Papui-Nowej Gwinei i Wysp Cooka, którzy spotkali się w finale zawodów o prawo gry z Samoańczykami o bezpośredni awans do Pucharu Świata 2011[1][2]. W obecności Michaela Somare w rozegranym w Port Moresby spotkaniu triumfowali gospodarze przechodząc do dalszego etapu kwalifikacji[3].

Drabinka[edytuj | edytuj kod]

  Półfinały Finał
             
27 czerwca 2009
  Wyspy Cooka 29  
  Niue 7  
 
4 lipca 2009
      Wyspy Cooka 21
    Papua-Nowa Gwinea 29
27 czerwca 2009
  Papua-Nowa Gwinea 86
  Vanuatu 12  

Konferencja wschodnia[edytuj | edytuj kod]

27 czerwca 2009
Wyspy Cooka  29 - 7  Niue ECOLight Stadium, Pukekohe

Konferencja zachodnia[edytuj | edytuj kod]

27 czerwca 2009
Papua-Nowa Gwinea  86 - 12  Vanuatu Lloyd Robson Oval, Port Moresby
Relacja

Finał[edytuj | edytuj kod]

4 lipca 2009
Wyspy Cooka  21 - 29  Papua-Nowa Gwinea Lloyd Robson Oval, Port Moresby
Relacja


Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bring on the Cooks, PNG thrash Vanuatu. pina.com.fj. [dostęp 2013-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)]. (ang.).
  2. World Cup dream lives on for quartet. rugbyworldcup.com. [dostęp 2013-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-10)]. (ang.).
  3. Pukpuks step up. postcourier.com.pg. [dostęp 2013-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-13)]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]