Nikanor (Ružičić)

Nikanor

Nikola Ružičić
Biskup niski
Kraj działania	Serbia
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1843 Svileuva
Data i miejsce śmierci	29 października 1916 Belgrad
Biskup niski
Okres sprawowania	1905–1911
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Serbski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Metropolia belgradzka
Śluby zakonne	do 1886
Diakonat	do 1875
Ordynacja	do 1875
Chirotonia biskupia	1886

Nikanor, imię świeckie Nikola Ružičić (ur. 27 kwietnia 1843 w Svileuvie, zm. 29 października 1916 w Belgradzie) – serbski biskup prawosławny.

Życiorys

Był synem prawosławnego duchownego Grigorije Ružičicia i jego małżonki Jeleny. Ukończył niższe gimnazjum w Šabcu, następnie seminarium duchowne w Belgradzie w 1863 oraz Kijowską Akademię Duchowną w 1875. Został wyświęcony na kapłana jako mężczyzna żonaty. W 1883 został rektorem seminarium duchownego w Belgradzie i pozostawał nim do 1886. Po śmierci małżonki wstąpił do monasteru Bukova, gdzie został postrzyżony na mnicha, przyjmując imię zakonne Nikanor. Był kapelanem wojskowym podczas wojny serbsko-bułgarskiej w 1885.

4 maja 1886 został nominowany na biskupa žickiego i w tym samym roku wyświęcony. W 1889 odszedł w stan spoczynku. Należał bowiem do biskupów z otoczenia metropolity belgradzkiego Teodozjusza, który objął urząd z woli króla Milana, a po jego abdykacji musiał go złożyć. Nikanor wyjechał z Serbii do Niemiec, by studiować filozofię i teologię w Jenie i w Tybindzie. Następnie żył kolejno w Zagrzebiu, Dubrowniku i czarnogórskiej Cetynii. W 1892 został przyjęty do Serbskiej Akademii Królewskiej jako członek honorowy.

W 1898, po śmierci metropolity belgradzkiego Michała i objęciu urzędu przez metropolitę Innocentego, został jego następcą na katedrze niskiej. W 1911 po raz drugi odszedł w stan spoczynku. Zmarł pięć lat później.

Bibliografia

• biskup Sawa (Vuković), Srpski jerarsi od devetog do dvadesetog veka, Evro Beograd, Unireks Podgorica, Kalenić Kragujevac, 1996.
• Đ. Slijepčević,Istorija Srpske Pravoslavne Crkve, t. II, JRJ, Beograd 2002.