Natan Mesz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Natan Mesz
Data i miejsce urodzenia

4 września 1875
Bieżuń

Data i miejsce śmierci

1944
Warszawa

Zawód, zajęcie

lekarz weterynarii

Odznaczenia
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Brązowy za Długoletnią Służbę

Natan Mesz (ur. 4 września 1875 w Bieżuniu, zm. 1944 w Warszawie) – polski lekarz radiolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 4 września 1875 w Bieżuniu, pow. sierpeckim, w rodzinie Samuela i Beli z Sitków[1]. Brat Henryk był urzędnikiem, w marcu 1943 roku uciekł z getta i jego dalsze losy są nieznane[2]. Drugi brat Adolf (1870–1932) był lekarzem[3].

Grób Adolfa Mesza, brata Natana, na cmentarzu żydowskim w Warszawie

Ukończył w 1897 roku gimnazjum w Płocku, w 1904 roku studia na wydziale lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego. Studia uzupełniał w Monachium. Od 1905 roku kierował zakładem rentgenologii Szpitala Starozakonnych na Czystem. W latach 1915–1918 służył w armii rosyjskiej[1]. Od 1918 roku kierował nowo utworzonym oddziałem rentgenologicznym[4]. Był członkiem zarządu i wielokrotnym prezesem Polskiego Towarzystwa Radiologicznego[5] oraz członkiem komitetu redakcyjnego „Polskiego Przeglądu Radiologicznego”[1].

Podczas II wojny światowej szpital przeniesiono na teren getta warszawskiego. Podczas pobytu w getcie (mieszkał przy ul. Nowolipki 17 m. 3[2]) kontynuował działalność dydaktyczną razem z Juliuszem Zweibaumem[6].

Od 20 października 1911 był mężem Idy Szapiro[1], z którą miał córki Stefanię, także lekarza, Janinę, która została zabita wraz z mężem podczas „Sonderaktion” w okolicach Wilna oraz syna Stanisława, który zmarł w Związku Radzieckim na gruźlicę płuc[7].

Razem z żoną i córką Stefanią uciekł z getta. Uczestniczył w powstaniu warszawskim[8]. Zmarł na zawał serca, gdy wychodził z Warszawy po upadku powstania[7].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • O polipowatości okrężnicy. „Polski Przegląd Radiologiczny 2, 1, s. 25–28 (1927)
  • Kurcz całkowity żołądka (Spasmus totalis ventriculi). „Polski Przegląd Radiologiczny” 2, 2, s. 128–131 (1927)
  • Natan Mesz, Julian Fliederbaum, Roman Markuszewicz. Dwa przypadki achondroplazji. „Polski Przegląd Radiologiczny” 4, 3–4, s. 271–286 (1929)
  • Natan Mesz, Eugenja Salman. Przypadek mięsaka czerniaczkowego. „Kwartalnik Kliniczny Szpitala Starozakonnych” 9, 2, s. 87–92 (1930)
  • Ueber Die Idiopathische Osteopsathyrose[9] (1930)
  • Natan Mesz, Julian Fliederbaum, Roman Markuszewicz. Zwei Fälle von Achondroplasie. „Acta Radiologica” 12, 59–76 (1931)
  • Natan Mesz, Natan Piwko. O roli tarczy międzykręgowej w fizjologji i patologji kręgosłupa. „Polski Przegląd Chirurgiczny” 11, 2, s. 207–209 (1932)
  • Wyniki naświetlań odrębną metodą w chorobie Basedowa. „Warszawskie Czasopismo Lekarskie” 12, 23–24, s. 477–480 (1935)
  • Natan Mesz, Leopold Sellig. Radiodiagnostyka nowotworów rdzenia. „Polski Przegląd Radiologiczny” 12, 3-4, s. 488–489 (1937)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 195. [dostęp 2021-08-15].
  2. a b Henryk Mesz. warszawa.getto.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. w Internetowej Bazie Danych o Getcie Warszawskim
  3. Grób Adolfa Mesza w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
  4. Louis Falstein: The Martyrdom of Jewish Physicians in Poland. Exposition Press, 1964 s. 104.
  5. Historia Polskiego Lekarskiego Towarzystwa Radiologicznego
  6. History of Polish Radiology
  7. a b Hanna Mesz [online], Zapis Pamięci, 19 kwietnia 2020 [dostęp 2021-08-15] (pol.).
  8. Gdzie są chłopcy z tamtych lat... Płocczanie na żołnierkich szlakach 1 sierpnia 1944 r.. Płock: Książnica Płocka im. Władysława Broniewskiego, 2004, s. 15. ISBN 83-88028-23-5. [dostęp 2021-08-15].
  9. Leon Prussak, Natan Mesz, Über Die Idiopathische Osteopsathyrose, „Acta Radiologica”, 11 (2), 1930, s. 175–193, DOI10.3109/00016923009136621, ISSN 0001-6926.