Moldoustium
| Moldoustium | |
| Haitlinger, 2008 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Infrarząd | |
| (bez rangi) | Parasitengona |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj |
Moldoustium |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Moldoustium baltiensis Haitlinger, 2008 | |
Moldoustium – rodzaj roztoczy z kohorty Trombidiformes i rodziny Erythraeidae.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Takson ten wprowadzony został w 2008 roku przez Ryszarda Haitlingera na łamach czasopisma „Biologia”. Nazwę rodzajową utworzono z połączenia nazwy kraju, w którym odnaleziono gatunek typowy – Mołdawii z nazwą typowego dla podrodziny rodzaju Balaustium[1]. Do rodzaju tego zalicza się dwa opisane gatunki[2]:
- Moldoustium baltiensis Haitlinger, 2008
- Moldoustium haitlingeri Noei, Saboori & Šundi, 2013
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj opisany na podstawie stadiów larwalnych. Gnatosoma jest wąska[1]. Nogogłaszczki mają dwie szczecinki na udzie, dwie na kolanie i dwie lub trzy na goleni i cztery na stopie. Pazurki nogogłaszczków są nierozbieżne, u gatunku typowego całobrzegie, a u M. haitlingeri nieco rozwidlone. Idiosoma ma od 287 do 507 μm długości i od 161 do 273 μm szerokości[1][2], będąc około dwukrotnie dłuższą niż szerszą[1]. Skutum występuje u M. haitlingeri[2], natomiast brak go u M. baltiensis. U gatunku typowego stwierdzono obecność oczu[1]. Odnóża kroczne obecne są w liczbie trzech par, wszystkie zbudowane z siedmiu członów[1][2]. Biodra pierwszej pary mają trzy, a pozostałych par jedną szczecinkę normalną. Wszystkie krętarze mają dwie szczecinki normalne. Udo podzielone jest na basifemur i telofemur. To pierwsze ma cztery szczecinki normalne, to drugie od 7 lub 6 szczecinek normalnych w przypadku pary pierwszej i pięć szczecinek normalnych w przypadku par pozostałych. Kolana pierwszej pary mają 10 lub 11 szczecinek normalnych, a pozostałych par 7 lub 8 szczecinek normalnych. Golenie pierwszej pary mają od 11 do 14, a par pozostałych od 8 do 11 szczecinek normalnych. U M. haitlingeri stopy pierwszej pary mają od 19 do 22 szczecinek normalnych, dwa eupatidia i jeden solenidion, stopy drugiej pary 14 lub 15 szczecinek normalnych, dwa eupatidia i jeden solenidion, a stopy ostatniej pary od 14 do 16 szczecinek normalnych i jedno eupatidium. U M. baltiensis stopy pierwszej pary mają 14 szczecinek normalnych, jedno eupatidium i jeden solenidion, stopy drugiej pary 13 szczecinek normalnych, jedno eupatidium i jeden solenidion, a stopy ostatniej pary tylko 15 szczecinek normalnych[2].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Roztocze znajdowane w glebie i na roślinach zielnych[1][2].
Rodzaj palearktyczny, znany z Mołdawii, Ukrainy[1], Czarnogóry i północnego Iranu[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h Ryszard Haitlinger. New species and records of mites (Acari, Prostigmata, Erythraeidae, Johnstonianidae, Microtrombidiidae, Trombidiidae) from Moldova and Ukraine. „Biologia”. 63 (3), s. 383–394, 2008. DOI: 10.2478/s11756-008-0053-8.
- ↑ a b c d e f g Javad Noei, Alireza Saboori, Miloje Šundić, Jalil Hajizadeh, Vladimir Pešić. A new species and two new records of larval mites (Acari: Prostigmata; Erythraeidae, Smarididae) from northern Iran and Montenegro. „Systematic and Applied Acarology”. 18 (3), s. 263-272, 2013. DOI: 10.11158/saa.18.3.9.