Mieczysław Centnerszwer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mieczysław Centnerszwer
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1874
Warszawa

Data i miejsce śmierci

27 marca 1944
Warszawa

profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia fizyczna
Alma Mater

Uniwersytet w Lipsku

Doktorat

1898

Profesura

1908

Polska Akademia Umiejętności
Status

członek czynny

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Politechnika Ryska
Uniwersytet Łotwy
Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa)

Mieczysław Centnerszwer (ur. 10 lipca 1874 w Warszawie[1], zm. 27 marca 1944 tamże) – polski chemik, profesor Politechniki Ryskiej, Uniwersytetu Łotwy i Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej jako syn Gabriela Centnerszwera (1841–1917) i wnuk Jakuba Centnerszwera (1798–1880). Chemię studiował na Uniwersytecie w Lipsku, gdzie w pracowni Wilhelma Ostwalda w roku 1898 uzyskał doktorat. Zaraz po ukończeniu studiów otrzymał propozycję pracy na Politechnice w Rydze, gdzie w 1908 został profesorem; w latach 1919–1929 był profesorem Uniwersytetu Łotwy w Rydze. W 1928 otrzymał zaproszenie na Uniwersytet Warszawski wraz z propozycją objęcia kierownictwa Zakładu Chemii Fizycznej na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym. W lipcu 1929 otrzymał nominację na profesora zwyczajnego chemii fizycznej Uniwersytetu Warszawskiego. W 1932 roku został powołany na stanowisko kierownika Zakładu Chemii Fizycznej Uniwersytetu Warszawskiego. Był członkiem Polskiej Akademii Umiejętności, doctorem honoris causa Uniwersytetu Łotwy i Uniwersytetu w Madrycie. W 1928 roku odznaczony orderem oficera Akademii Francuskiej[2]. Jako profesor zwyczajny Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie został przeniesiony w stan spoczynku na podstawie art. 24 pragmatyki profesorskiej z dniem 31 sierpnia 1939[3].

Podczas studiów w Lipsku poznał Franciszkę Annę Beck, Niemkę, która przeszła na judaizm. Pobrali się w Berlinie 23 września 1900 roku[1].

W latach 30. mieszkał w domu profesorskim Stowarzyszenia Mieszkaniowego Spółdzielczego Profesorów UW w Warszawie na Sewerynowie.

W 1940 roku w Warszawie formalnie rozwiódł się z żoną. Ona została po stronie aryjskiej, on przeszedł do getta warszawskiego. Tam wykładał fizykę i chemię na Kursach Przysposobienia Sanitarnego Juliusza Zweibauma. Do lipca 1942 roku prowadził kursy chemiczne, przygotowujące wykwalifikowanych farbiarzy. Tuż przed likwidacją getta przeszedł na stronę aryjską i ukrył się w mieszkaniu żony. Zdaniem córki wydał go syn dozorcy. 27 marca 1944 roku w obecności żony został zastrzelony przez gestapo. Pochowano go na cmentarzu Powązkowskim. Żonę, wówczas 70-letnią, wywieziono na roboty do Niemiec.

Dorobek naukowy[edytuj | edytuj kod]

Badania naukowe prowadził w zakresie kinetyki reakcji chemicznych, korozji metali, elektrolizy, równowagi w układach wielofazowych. Był autorem i współautorem ponad 100 publikacji naukowych.

Wybrane prace[edytuj | edytuj kod]

  • Teoria Jonów (1902)
  • Критическая температура растворов. СПб., 1903
  • Szkice z historii chemii, dziesięć wykładów popularnych (1909)
  • Очерки по истории химии: Популярно-научные лекции. Одесса, 1912
  • Das Radium und Radioaktivität (1913)
  • Практикум по химии. Рига, 1922
  • Практическое введение в физическую химию и электрохимию. Рига, 1922
  • Wykłady z chemii fizycznej (1933)

Patenty[edytuj | edytuj kod]

  • Sposób otrzymywania potasowców i wapniowców za pomocą elektrolizy (1932)
  • Ogniwo galwaniczne, względnie akumulator elektryczny (1935)

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 95.
  2. Aleksandrs Feigmanis: Latvian Jewish intelligentsia victims of the Holocaust, za G. Smirin: Outstanding Jewish personalities in Latvia, Riga, 2003. s. 24.
  3. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 235, 31 maja 1939. 
  4. Ar Triju zvaigžņu ordeni apbalvoto 7. saraksts. periodika.lv. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)]., Valdības Vēstnesis, 16.11.1929

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Zbigniew Wielogórski. Prof. Mieczysław Centnerszwer, fizykochemik (1874-1944). „Analityka”. 3, s. 70–76, 2013. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]