Michaił Baranow (1921–1943)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Michaił Baranow
Михаил Баранов
ilustracja
starszy porucznik lotnictwa starszy porucznik lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

21 października 1921
Gorki, obecnie obwód leningradzki

Data śmierci

17 stycznia 1943

Przebieg służby
Lata służby

1939–1943

Siły zbrojne

Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Jednostki

183 pułk lotnictwa myśliwskiego 289 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 8 Armii Powietrznej

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru

Michaił Dmitrijewicz Baranow (ros. Михаил Дмитриевич Баранов, ur. 21 października 1921 we wsi Gorki w obwodzie leningradzkim, zm. 17 stycznia 1943) – radziecki lotnik wojskowy, starszy porucznik lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1942).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1937 skończył niepełną szkołę średnią, a w 1938 aeroklub, pracował jako tokarz w fabryce w Leningradzie. Od 1939 służył w Armii Czerwonej, w 1940 ukończył wojskową lotniczą szkołę pilotów i w stopniu młodszego porucznika został skierowany do 271 pułku lotnictwa myśliwskiego w Nadbałtyckim Specjalnym Okręgu Wojskowym, w maju 1941 został dowódcą klucza w 183 myśliwskim pułku lotniczym, od czerwca 1941 brał udział w wojnie z Niemcami. Walczył na Froncie Południowym, do października 1941 zniszczył pięć samolotów wroga, 8 listopada 1941 w walce powietrznej strącił dwa niemieckie samoloty, w lutym 1942 został zastępcą dowódcy eskadry. Do czerwca 1942 jako zastępca dowódcy eskadry 183 pułku lotnictwa myśliwskiego 289 Dywizji Lotnictwa Myśliwskiego 8 Armii Powietrznej wykonał 176 lotów bojowych i strącił 20 samolotów przeciwnika. 6 sierpnia 1942 podczas walki powietrznej jego samolot zderzył się z niemieckim samolotem; Baranow zdążył wyskoczyć na spadochronie, jednak odniósł obrażenia nogi i kręgosłupa i trafił do szpitala. Łącznie podczas wojny wykonał 285 lotów bojowych, w 85 walkach powietrznych strącił 31 samolotów wroga osobiście i 28 w grupie, poza tym zniszczył 6 samolotów na lotniskach. Gdy w styczniu 1943 wrócił do zdrowia i wykonał próbny lot, podczas którego samolot uległ awarii i rozbił się, a pilot zginął. Został pochowany w Kotielnikowie, po wojnie jego grób przeniesiono do Wołgogradu.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Указ Президиума Верховного Совета СССР «О присвоении звания Героя Советского Союза начальствующему составу авиации Красной Армии» от 12 августа 1942 года // Ведомости Верховного Совета Союза Советских Социалистических Республик : газета. — 1942. — 14 августа (№ 32 (191)). — С. 1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]