Meroloba suturalis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Meroloba suturalis
(Snellen van Vollenhoven, 1858)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze wielożerne

Rodzina

poświętnikowate

Podrodzina

kruszczycowate

Plemię

Taenioderini

Podplemię

Taenioderina

Rodzaj

Meroloba

Gatunek

Meroloba suturalis

Synonimy
  • Macronota suturalis Snellen Van Vollenhoven, 1858

Meroloba suturalisgatunek chrząszcza z rodziny poświętnikowatych i podrodziny kruszczycowatych.

Taksonomia[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1858 roku przez Samuela Constantinusa Snellena van Vollenhovena pod nazwą Macronota suturalis. Wyróżnia się w jego obrębie dwa podgatunki[1]:

  • Meroloba suturalis quadrilineata Nagai, 1984
  • Meroloba suturalis suturalis (Snellen Van Vollenhoven, 1858)

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o ciele długości od 13 do 17 mm. Ubarwienie ma czarne z kremowożółtym wzorem. Szerokie kremowożółte pasy po bokach nadustka i wierzchu głowy przechodzą w szeroki pas przez środek przedplecza, tworząc wzór o kształcie litery „Y”. Podobne pasy występują również po bokach przedplecza i łączą się na jego przedzie z pasem środkowym. Tarczka jest niemal w całości kremowożółta, jedynie jej podstawa pozostaje czarna. Pokrywy mają parę dobrze widocznych, wąskich, żółtych pasów przyszwowych oraz parę szerszych, ale słabiej zaznaczonych pasów środkowych. Powierzchnia nadustka jest ziarenkowana, a jego kształt na przedzie rozszerzony i lekko dwupłatowaty. Grube punkty rzeźbią powierzchnię przedplecza. golenie odnóży przedniej pary u samicy są zaopatrzone w trzy ostre zęby, u samca zaś smuklejsze, bardziej wydłużone i bezzębne[2].

Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek orientalny, znany z południowych Chin, Tajlandii, Malezji, Filipin oraz Indonezji (w tym z Sumatry, Borneo i Jawy)[2][1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b species Meroloba suturalis (Snellen Van Vollenhoven, 1858). [w:] BioLib.cz [on-line]. [dostęp 2021-08-14].
  2. a b praca zbiorowa: Beetles of Thailand. Wyd. 2. Siam Insect-Zoo & Museum, 2008.